Wysokie Trawy

[MistrzGry]

Między górami Nestrum a plażami ciągną się równiny wysokich traw i rozdzielona na dwie części rzeka Nirsan. W tym miejscu panuje często silny wiatr morski który niesie za sobą dźwięk fal obijających się złociste plaże. Natomiast gdy tego wiatru nie ma dominuje tu szelest wysokich nawet do dwóch metrów traw i dźwięki wydawane przez owady oraz zwierzęta które na tych równinach żyją, polują, jedzą, śpią, rozwijają się ukrywając wśród traw.



Wiele z nich to małe istotki próbujące uchronić się przed drapieżnikami żerując na tym co wyrośnie między trawami, reszta to drapieżniki polujące na małe zwierzyny bądź wielcy roślinożercy karczujący te wysokie trawy które odrastają szybciej niż może się wydawać, przez co środowisko jest zdominowane przez istoty które potrafią się w nich zakamuflować albo przemieszczać się z niebywałą prędkością.

Same wysokie trawy zawdzięczają swoją zieleń, zdrowie, wytrwałość jak i same istnienie faktu że rosną na czarnoziemu który obejmuję prawie całe Wysokie Równiny.

[MistrzGry]

(Lagran i Kriadasz)

Powoli następuje zmrok, pewne poczucie bezpieczeństwa daje wam to że idziecie piaszczystym brzegiem rzeki a nie tymi wysokimi trawami w których nie wiadomo co się czai, lecz gdy nastąpi noc lepiej jest mieć jak się ogrzać i odstraszyć dzikie zwierzęta. Tu gdzie jesteście jest i za mało miejsca i za mało rzeczy na ognisko. Tym bardziej was niepokoi szelest tych wysokich traw mimo braku wiatru, jakby ciągle tam coś łaziło, skradało się. Trawę od rzeki dzielił ledwie jeden metr, jeden metr piaszczystego brzegu, nie wiecie czemu tak jest ale nie ma co narzekać.


Po 20 minutach podróży spostrzegliście kilkadziesiąt metrów przed wami jak po obu stronach rzeki trawa zmienia się w okrągłe pole złocistego piachu mający po obu stronach rzeki promień 10 metrów, za prawdę idealne miejsce na obóz...czy nie jest aby zbyt idealne? A może to tylko szczęście bądź wola boska? Móc spędzić noc większej odległości od tych wysokich traw niż pół metra byłoby wręcz wybawieniem.

[Kriadasz]

Krasnolud wpierw spojrzał zmęczonym wzrokiem na niebo, a potem na placek piachu przed nim. Wszystko tutaj zdawało mu się obce i podejrzane, ale nie widział innego wyjścia, jak tam przenocować... Nie mieli drewna, ale to może nawet lepiej, że nie przyciągną tu żadnych zwierząt. W każdym razie, Kriadasz chciał posiedzieć przy ogniu, jednak nie miał z czego go rozpalić, a przy tym było to niebezpieczne. "Jakby cały ten świat nie był niebezpieczny..." przemknęło mu przez głowę, ale ostatecznie zatrzymał się na małej plaży i zrzucił prowiant z pleców.
- Tu przenocujemy, miej się na baczności. Przypuszczam, że kilka metrów od nas są setki zwierząt, które byłyby nas w stanie zabić...
W zasadzie krasnolud dopiero teraz zaczął się zastanawiać, na ile sobie może pozwolić. Nie znał się na wieku innych ras i nie wiedział, ile dzieli go od wprowadzenia Lagrana w panikę. Pomyślał o tym przez chwilę, będą w pół drogi zrzucenia wora. Doszedł do wniosku, że nie ma sensu co okłamywać go w takim miejscu i położył pakunek na złotym piasku. Nie jego sprawa, czy młodzieniec będzie miał koszmarki. Uśmiechnął się lekko pod nosem na te wszystkie myśli i wygrzebał z plecaka parę jakiś warzyw. Podał jedno ceraninowi, a samemu wgryzł się w drugie.

[Derick]

Lagran oczywiście chwycił za warzywo i ugryzł.
Mając w ustach jeszcze nie przełknięte kawałki jedzenia powiedział:
-Coś mi tu nie pasuje... Tam gdzie byłem przed pojawieniem się tu przy wodzie z łatwością można było zauważyć masę zwierząt...
Przełknął to co miał w ustach i dodał:
-Nie dziwi Cię to, że nie widzieliśmy, ani jednego stworzenia przy rzece? Oprócz tego dziwnego... nawet nie wiem jak to nazwać ale wiesz o co mi chodzi...

[MistrzGry]

Weszliście na dziwną plażę po środku morza traw. Uczucie że coś tu nie pasuje nie dawało wam spokoju.

Gdy weszliście na środek plaży ujrzeliście rzeczy ukryte wcześniej przed waszym wzrokiem przez  trawy.

[WZW Lagran i Kriadasz do Piaski Spotkań)
wzw

[MistrzGry]

[Wprowadzenie postaci Praymera]

...leżałeś wśród traw, bardzo wysokich traw. Miały one półtora metra wysokości, gdy podniosłeś się i wyprostowałeś ujrzałeś że byłeś w miejscu które mógłbyś nazwać morzem traw. Miało to pewien urok, jednakże chłodny wiatr sprawiał Ci pewne niedogodności w podziwianiu tego wszystko. Można by uznać że to wszystko jest snem, w końcu jak z nory mogłeś znaleźć się znaleźć? Nie mógł Cię tu nikt wywlec bo byś się dawno obudził, prawda?

Rozejrzałeś się dookoła, na południe od Ciebie ujrzałeś światło, najprawdopodobniej ogniska. Wtem znów usłyszałeś ten głos co przed chwilą czując przy tym dziwną obecność.

Tylko dla Praymera

-Idą małe zmory, małe i zabójcze... Nie patrz na nie nigdy, a przeżyjesz... uciekaj do ognia i powiedz im to samo. Biegnij-

Nagle niebo zasłoniły chmury, które wydawały się tańczyć na nieboskłonie niczym cieniste nici nanosząc egipskie ciemności. Wtedy na północ od Ciebie pojawiły się kolorowe światła które migotały przemieszczając się wśród wysokich traw... Czerwień, fiolet, zieleń i pomarańcz, przemieszczały się one szybko w twoją stronę. W kompletnych ciemnościach jakie właśnie nastały jedyne co dawało światło to ognisko na południu i to coś z północy, niestety nie jesteś wstanie ocenić dokładnie odległości oprócz tego że wiesz iż światło ognia jest bliżej.

Powinieneś posłuchać się dziwnego głosu w głowię? Czy może bez strachu stawić czoła nieznanemu, pokazać kto tu jest prawdziwym łowcą.

[Praymera]

Praymera czuł się zdezorientowany ponieważ szybko dostrzegł, że otoczenie jest inne niż te które ostatni raz pamiętał zanim zasnął. Głos, który usłyszał również wprawił go w konsternację... nigdy czegoś takiego w końcu nie doświadczył. Patrząc na chmury wywnioskował szybkie załamanie pogody jak to bywało w górach z czymże nie mógł tego zrozumieć dlaczego dzieje się to na równinie. Dostrzegłszy światła zrozumiał, że jest na widoku skoro przerastał trawy o pół metra. Pierwszą czynnością jaką zdecydował się zrobić to upodobnić kolor łusek do otoczenia następnie przypadł do ziemi i zaczął oddalać się w kierunku znanego mu źródła światła posługując się nim jako punkt odniesienia jednak pod kątem ponieważ nieznany przeciwnik biegł prosto do punktu, w którym się uprzednio znajdował więc lepiej było usunąć się z toru drogi. W ciemnościach wzrok niestety nie dawał mu dobrego pola widzenia tak więc przymknął je co dodatkowo zmniejszyło szansę przypadkowego odbicia światła od jego żółtych tęczówek. Posługiwał się zmysłem smaku lokalizując jakieś pomniejsze zwierzęta. Nie postąpił w jego mniemaniu pochopnie próbując dostać się od razu do ogniska. Ktoś je przecież tam rozpalił. Uznawszy, że odległość jest bezpieczna zatrzymał się w pozycji półprzysiadu smakując powietrze... w głowie kołatały mu się dziwne słowa jakie słyszał próbując zrozumieć o co chodzi... kto potrzebuje pomocy, jakie znowu dzieło ma ocalić i dlaczego... komu miałby przekazać drugą część treści brzmiącej jak ostrzeżenie. Póki co czekał w bezruchu, przeciwników było więcej.

[MistrzGry]

Czułeś bardzo wiele smaków niesionych przez narastający wiatr, wszystkie były ci praktycznie nieznane. Czułeś że w tych trawach żyje mnóstwo maleńkich istot, przez ten ogromny napływ nieznanych informacji nie byłeś wstanie stwierdzić dokładnie położenia tych istot, potrzebowałeś czasu by się do nich przyzwyczaić.

Zacząłeś słyszeć szelest traw wyróżniający się od tych spowodowanych wiatrem, jakieś istoty pędziły w tych trawach. W twoją stronę... albo w stronę ognia. Wiesz że na pewno były coraz bliżej Ciebie.

[Praymera]

Praymera wyczuł zmianę kierunku przemieszczania się istot ponieważ nie stał w miejscu na linii do ogniska tylko na wschód od niego więc domyślił się, że z jakiegoś powodu został namierzony nie przy pomocy wzroku. Domyślił się więc, że będzie musiało dojść do konfrontacji. Wiedział więc, że lepiej aby to było na jego warunkach toteż zaczął się przemieszczać w kierunku ogniska. Wtem zatrzymał się tuż przy krawędzi traw bo dostrzegł jakieś istoty nieopodal ogniska. Wiedział, ze patrząc od strony ogniska w ciemność mniej się widzi (ponadto był w kolorze traw) niż patrząc na kogoś przy ognisku. Mniejsza istota zdawała się być wyluzowana, większa istota tak jakby była zaniepokojona choć jeszcze zapewne nie wiedziała za bardzo czym. Mając to na uwadze musiał przygotować się na starcie z przeciwnikiem, który zapewne znał jego lokalizację tak więc odwrócił się w kierunku skąd nadbiegał jednocześnie grzejąc się ciepłem z ogniska, stał z nogami ugiętymi przybierając pewną postawę i przyszykowany do pojedynku...

Po chwili zauważył, że jakoś dziwnie cienie zaczęły się poruszać. Spojrzał za siebie i dostrzegł, że z jakiegoś powodu zaczęły te dwie istoty gasić ognisko. W głowie przypomniał mu się ten niedorzeczny ostrzegający głos, który wspominał coś o ognisku i kogoś kogo miał ostrzec. W trakcie rozważań zrobiło się ciemniej... po ognisko zostały żary... O istotach nic nie wiedział tak samo jak o przeciwnikach z pewnością mających jakieś niecne zamiary.

"Posrana sprawa" Zaklął pod nosem. Zaskoczone istoty różnie reagowały, jedne agresją drugie szokiem. Widział, że byli zajęci dogaszaniem ogniska. Trzeba było zaryzykować i liczyć, że zaprzestaną czynności: Wydał z siebie przeszywający ryk.

[MistrzGry]

Stanąłeś na granicy Piasków Spotkań, gdzie zamierzałeś stoczyć walkę z światłami zmierzającymi w waszą stronę. Te jako jedyne źródło światła  wychodzące z oddalonych wysokich traw mogły wręcz oślepić jak się zbliżą jeszcze bardziej.

Wydałeś z Siebie ryk który zwrócił uwagę istot, niestety jedna z nich zdążyła ugasić ognisko, zostały jedynie żarzące się ledwo kawałki drewna. Lecz uwaga zwrócona na Ciebie została.
WZW

[Kriadasz]

Szedł tyle, ile tylko był w stanie. Pogrążony w ponurych myślach szedł, byle dalej na południe. Niestety to musiało nadejść i padł z wycieńczenia. Położył pakunki, tam gdzie stał i oparł na nich głowę, natychmiast zasypiając. Topór trzymał przy sobie, by nic nie zastało go w nocy bezbronnego. Spał niespokojnym, płytkim snem. Ostatnie wydarzenia, a zwłaszcza piski kacyków wciąż odbijały mu się echem w głowie. Nawet jego organizm nie mógł doczekać się świtu. Z drugiej strony... Taki sen miał też i plusy. Łatwiej się zbudzi, jeżeli napadnie go jakaś przerośnięta jaszczurka.

[MistrzGry]

[Kriadasz]
Obudziłeś się po dosyć nieprzyjemnym snu. Nie był to też ani długi ani wygodny sen, chciałeś się jak najwcześniej obudzić i to się stało, był bardzo wczesny ranek, słońce dopiero co wschodziło a samo niebo było bezchmurne. Widok nastającego dnia na nowo wypełnia Cię nową nadzieją która wypiera wspomnienia kacyków z głowy, dziś był nowy dzień i nowa nadzieja, dziś nie może być gorzej niż wczoraj.

Poczułeś lekkie burczenie w swoim brzuchu i uczucie suchej japy. Można się pocieszyć faktem że teraz jest więcej jedzenia dla Ciebie.

[Kriadasz]

Wstał z ziemi i przeciągnął się, rad, że nic nie zeżarło go w nocy. Zajrzał do niesionego przez siebie wora z zapasami i wyciągnął jakieś przypadkowe warzywa. Zjadł ich tyle, by burczenie ustało.Zaraz po tym zebrał rzeczy i ruszył w dalszą drogę na południe. Chciał jak najszybciej opuścić te przeklęte tereny... Źle mu się kojarzyły.

[MistrzGry]

[Kriadasz]
Jak zaglądałeś do wora byłeś wstanie ocenić że starczy Ci tych warzyw na jeden, może dwa kolejne posiłki. Będziesz musiał za jakiś czas znaleźć jakieś nowe jedzenie.

Ruszyłeś więc dalej na południe, a raczej bardziej na wschód gdyż chciałeś się trzymać brzegu rzeki, tak by nie musieć wchodzić do tych wysokich traw. Droga do nikąd zapowiadała się jeszcze długa a pragnienie rosło, woda z rzeki kusiła. Biorąc pod uwagę że nie znalazłeś żadnej jeszcze żadnej innej cywilizacji, nie musiałeś się martwić myślą że woda w rzece by mogłaby być w jakikolwiek sposób zanieczyszczona.


Po godzinie podróży czułeś się dość dziwne, miałeś wrażenie że idziesz tak już wielu godzin, może to przez to pragnienie?

[Kriadasz]

Krasnolud szedł dalej, nie chcąc ryzykować wypicia wody. Postanowił zrobić to dopiero w ostateczności, gdy już nie pozostanie mu nic innego. Może przez ten czas uda mu się dotrzeć do bardziej pewnego źródła i uniknąć picia z rzeki.

[MistrzGry]

[Kriadasz]


Szedłeś kolejną godzinę, czułeś się wycieńczony gdyż nie piłeś nic od momentu gdy zostałeś 'ugoszczony' w Eresin, to już prawie 2 dni bez spożywania wody, dwa dni prawie ciągłego marszu bądź walki. Ukradzione warzywa były natomiast już trochę wysuszone i było to za mało. Jeśli zamierzasz dalej nie pić wody ryzykujesz odwodnieniem organizmu.

[Kriadasz]

Krasnolud w końcu musiał się poddać pragnieniu... Przyklęknął przy jeziorze i napił się z niego wody, mając nadzieje, że nie udziela jej się dziwactwo tego świata.

[MistrzGry]

[Kriadasz]

Po pierwszym łyku nie mogłeś wytrzymać i zacząłeś siorbać ją prosto z rzeki prawie zanurzając łeb pod wodę. Smakowała normalnie, posmak tak samo, żadnych dziwnych odczuć, zwykłą woda. Po uspokojeniu pragnienia ruszyłeś dalej na południe.


Po paru godzinach marszu słońce było już wysoko w górze, nie jest tak chłodno jak wczoraj a wiatr znacznie osłabł. Rzeką płynęły zwyczajne ryby, aż do momentu aż ujrzałeś że coś co było większe od Ciebie płynęło ze strony morza w górę rzeki z ogromną prędkością, siłą rzeczy zbliżało się także do Ciebie gdyż szedłeś brzegiem rzeki.

[Kriadasz]

Kriadasz cofnął się nieco od brzegu i zatrzymał, by lepiej przypatrzeć pędzącemu stworowi. Dla świętego spokoju położył dłoń na toporku i przygotował się do ewentualnego biegu. W końcu cholera wie, co też kryje się w rzece?

[MistrzGry]

[Kriadasz]

Gdy zbliżyło się do Twojej pozycji zanurzyło się całe pod wodę, wydawało się że to coś chciało uniknąć kontaktu z Tobą... Bądź zaatakować wystrzeliwując spod wody.


Na szczęście to pierwsze było prawdą, stworzenie płynące w wielkim pośpiechu ominęło Cię płynąc dalej w górę rzeki. Przyglądając się temu gdy przez moment było to bardzo blisko Ciebie ujrzałeś w tym czymś prawie humanoidalną sylwetkę... Czyżby było to coś inteligentnego? Jeśli tak, to gdzie i po co to płynęło? Może do Doliny Eresin. Kto wie z kim lub z czym był w zmowie tamten cały Nimarus, póki co żaden inny powód czemu to coś płynęło w głąb lądu Ci nie przychodził.

[Kriadasz]

Syrena? Tryton? Krasnolud słyszał to i owo o różnych istotach, jednak jak dotąd opowieści na temat inteligencji w wodzie pozostawały bajkami. Na szczęście zwierz popłynął dalej, wprost do wioski Nimarusa. W zasadzie to Kriadasza w ogóle nie obchodziło to, dlaczego i do kogo ta istota płynęła. Zostawił Eresin za sobą, tak samo jak martwego towarzysza... Jego przyszłością jest południe. Tam właśnie się udał w dalszą drogę.

[MistrzGry]

[Kriadasz]
Po pół godzinie marszu zobaczyłeś miejsce gdzie od północy do rzeki wpływa inna podobnych rozmiarów rzeka, łącząc się w jedną większą płynącą na południowy-wschód w stronę morza. W okół miejsca gdzie rzeki się łączyły powstawał okręg piasku taki sam jak w Piaskach Spotkań tylko tym razem znacznie większy.

A nad brzegami obu rzek w pozycji klęczącej była postać odwrócona do Ciebie plecami która wyglądała jak twój stary towarzysz. Czyżby dotarł tu przed Tobą, uciekając przez Kacykami i zatrzymał się tu gdyż nie miał sił by przeprawić się sam przez rzekę? A może tylko odpoczywał przed dalszą wyprawą? A co najważniejsze, przeżył!? Byłeś od niego kawał drogi, lecz ta postura, te rogi, ten ogon...kto inny mógłby to być?

[Kriadasz]

Ruszył w stronę postaci, którą oczywiście wziął za Lagrana. Uśmiechnął się nieco na wiadomość, że Ceranin zdołał jednak uciec, chociaż coś mu nie pasowało... To dość dziwne, że nie spotkali się jeszcze. Pokój rósł z każdym krokiem, zbliżającym krasnoluda do jego towarzysza. Ta kraina była dziwna. Jeżeli Kriadasz nie będzie miał się na baczności, niechybnie umrze. To samo tyczyło się Lagrana. Dla pewności położył dłoń na swoim toporku.

[MistrzGry]

[Kriadasz]
Ruszyłeś do swego starego towarzysza, lecz z każdym krokiem rósł twój niepokój... Byłeś gotowy na wszelkie niespodzianki, w końcu co jeśli to był inny przedstawiciel jego rasy? Albo jakiś podstęp, jeśli ktoś bawi się z twoimi emocjami?

Wkroczyłeś na Piaski Spływu Nir-Jańr

WZW

[Praymera]

Praymera szedł smakując powietrze i badając co to za nowe aromaty do niego docierają. Po jakimś czasie zaczerpnął z rzeki nieco wody aby rzecz jasna ugasić pragnienie.

[MistrzGry]

Zacząłeś rozróżniać coraz więcej aromatów.  Trawę, małe żyjątka w niej mieszkające, dziko płynącą wodę w rzece i Kacyki które następnym razem będziesz mógł wyczuć gdy będą w pobliżu. Tyle nowych smaków, zapachów i dźwięków różnych małych stworzeń,  wydaje się być to miejsce bardzo odległym od twojego domu.

Idąc w górę rzeki malunek Gór Nestrum na północy powoli rósł i rósł, aż po ponad godzinie nie ujrzałeś 'wrót' do tejże krainy.



WZW

[Kriadasz]

Szedł żwawym krokiem, wypatrując po drodze płycizny, która pozwoliłaby mu przebyć rzekę. Planował przeprawić się przez nią jeszcze dzisiaj. To w pewnym sensie odcinało go na dobre od Eresin i innych wydarzeń, których ostatnio był świadkiem. Może i noclegi takie same, ale większy komfort psychiczny. Poza tym chciał już dzisiaj to mieć z głowy.

[MistrzGry]

Po pół godzinie żwawego marszu ujrzałeś dziwną rzecz. Rzeka w tym miejscu miała 6 metrów szerokości i ktoś od dna do poziomu tafli wody poustawiał kamienie w na tyle stabilny sposób że jeszcze się nie runęły na dno. Stanowiło to swego rodzaju przejście dla osób które nie lubiły wody i byłyby wstanie skakać od kamienia do kamienia, i tak aż na drugi brzeg rzeki.

[Kriadasz]

Zatrzymał się w tym miejscu i przez krótką chwilę przypatrywał kamieniom. W głowie miał dość ponure myśli. Jakoś powątpiewał we własne szczęście, a poustawianie kamienie w miejscu tak bezludnym było... dziwne. Ale nie zwątpił na tyle, by nie skorzystać z przeprawy. Czas był na wagę złota, jeżeli miał znaleźć i zgładzić tajemniczą istotę, która opętała Lagrana. Przeskoczył z kamienia na kamień, aż w końcu dotarł na drugi brzeg. Tam, nie czekając dłużej, ruszył z powrotem do głównej rzeki. Tej, którą odpłynął Lagran. Maszerował, ile sił w nogach. Będzie tak szedł, póki słońce nie zajdzie lub nie natrafi na idealne miejsce na obozowisko. Ostatecznie większość miejscówek nie różniła się od siebie, więc Kriadaszowi obojętne było, gdzie zaśnie.

[MistrzGry]

Udało Ci skoczyć na każdy z kamieni, bez poślizgu ani zniszczenia ich konstrukcji, prawie że idealnie, jednakże na ostatnim kamieniu gdy został Ci tylko skok na brzeg rzeki, to niestety nie udało Ci się doskoczyć i wylądowałeś w wodzie łapiąc się brzegu rękoma. Podciągnąłeś się na ląd, cały przemoczony i ściekający wodą.

Tak więc szybko ruszyłeś w dół rzeki, po pół godzinie dotarłeś znów to miejsca gdzie łączyły się rzeki. Zaczynało się ściemniać, jeśli nocą znów nadejdą te stwory lepiej byłoby nie być w trakcie podróży, brzeg obu jest dobrym miejscem jak i na nocleg jak i na bronienie się, gdyż nic nie będzie mogło Cię zaskoczyć od od tyłu bądź boku, chyba że jest dobrym i cichym pływakiem.

WZW