Osada/Obozowisko na Północy

[MistrzGry]

Zrujnowana osada wokół której postawiono wielkie obozowisko mieściła się między dwiema rzekami wpływającymi do krainy.  Osada która została po zrujnowaniu opuszczona a następnie odzyskana przez ermenów, w której teraz zaledwie cztery drewniane budynki o kamiennych fundamentach nie trwały wciąż w ruinie.

Jeden z nich był niewielką budowlą która kiedyś mogła służyć za domostwo, a teraz służyła jako strzeżona mała sala obrad między tymi którzy władają tą kotliną. Wiecznie strzeżona przez trzech ermenów, każdego będącego z innej kasty, wspólnie strzegli by nikt bez upoważnienia nie mógł wejść do środka by przeszkodzić w obradach bądź węszyć pośród najcenniejszych ermeńskich skarbów. Ta budowla zdawała się być także odizolowana od obozowiska bowiem żaden namiot ani inny budynek nie stał koło niej.

Drugi budynek podobnie niewielki jak poprzedni był także odizolowany od reszty obozowiska z tą różnicą że wokół niego były postawione trzy spore namioty oraz niewielki rów okrążający je wraz z budynkiem. Rów ten oddzielał teren strzeżony przez viribusów od reszty obozowiska, bowiem budynek jak i namioty jakich strzegli były składami broni, pancerzy oraz spichlerzem kotliny. Nikt nieproszony nie miał prawa przejść przez rów stanowiący pewnego rodzaju granice bezpieczeństwa.

Trzecim budynkiem była długa hala będąca miejscem zgromadzeń dla ludu, mogło pomieścić kilkadziesiąt ermenów którzy szukających schronienia przed pogodą bądź pragnących towarzystwa bądź jedzenie pod ciepłym dachem. Były do niego dwa wejścia po dwóch przeciwnych końcach budynku. W środku można było już dostrzec cztery wielkie kolumny stojące w jednym szeregu przechodzącym przez środek budynku, stanowiły one podpory dla szerokiego i grubego dachu. Między kolumnami mieściły się kamienne kręgi w których płonął ogień ogrzewający całą budowle oraz wypełniający ją zapachem grillowanego bądź pieczonego mięsa czy ryb będących głównym luksusem kulinarnym osiągniętym przez ermenów.

Czwartą oraz największa budowlą był magazyn, szeroki ale w szczególności długi na kilkadziesiąt metrów w którym trzymano wszystkie podstawowe dobra i surowce kotliny które trzeba było chronić przed pogodą czy ptactwem. Mowa było o skórach, różnych przyborach, drewnie i masie innych rzeczy potrzebnych do życia i których wyjątkowo ermeni mieli wystarczająco. Do magazynu prowadziły dwa wejścia, jedne małe boczne drzwi ledwo widoczne między masą namiotów oraz drugie główne większe i dwu częściowe wrota jak do stodoły wykonane z drewnianych belek jak cała ta budowla. Wszystkie te wejścia oczywiście były zazwyczaj strzeżona przez artosów.

Cała reszta osady to były w większości ruiny po których pozostawiono jedynie skalne fundamenty. W pozostałej większości były to już jedynie gruz. Poza tym było to wielkie obozowisko pełne różnej wielkości i kształtów namiotów ze skór i patyków.

[Nimarus]

- Ekhem... - Nimarus stanął i chrząknął próbując skupić uwagę słuchających. - Do nocy musimy przetrząsnąć całą tą ruinę. Jeżeli do jutra nikt się nie znajdzie to zabieramy się za kolejne sprawy, niestety nie możemy sobie teraz pozwolić na opóźnienia... sami widzieliście co się stało więc pewnie rozumiecie że musimy się sprężyć. Zaczynając od najoczywistszych spraw najpierw zajmiemy się przeszukaniem całej powierzchni wraz z każdymi ruinami domów pod którymi mógł się ktoś uchować, następnie zaczniemy sortować ten cały bajzel. Trzeba posortować drewno które da się wykorzystać od reszty. - Rozglądając się wokół siebie zastanowił się co by było najwłaściwszym wyborem. Widząc Nimarusa można było powiedzieć że jemu również nie było łatwo, jednak nadal trzeba było brnąć dalej. Nie tracąc ani jednej chwili dalej zaczął mówić. - Wiem że nikomu z nas jest łatwo, ale potrzebuje dwóch zdolnych osób które są w stanie poprowadzić grupy ludzi pod moimi rozkazami. -


[Nimarus czekał na odpowiedź by dalej móc rozdzielać zadania]

[MistrzGry]

Najpewniej do tego zadania idealnie nadała by się Arthia...może nawet Tesla, niestety obie były teraz niedostępne. Z tłumu nikt nie wyglądał na chętnego do czasu od jeden mężczyzna wyszedł z tłumu. Proste granatowe włosy do ramion, prawe oko miał czarne a lewe było zasłonięte grzywką, był on wysportowanej budowy ciała o wzroście 180 centymetrów, ubrany natomiast był w pełni ciemny skórzany pancerz. Stanął przed tłumem w milczeniu, czekałeś jeszcze chwilę czy ktoś jeszcze wyjdzie, niestety nie doczekałeś się tego. Widać sam musiałeś przejąć obowiązki drugiego.

[Nimarus]

Widząc chętnego lekko się uśmiechnął, jednak odwracając wzrok od niego przeleciał po każdym wzdychając wewnątrz siebie. Na ogół wyglądał na przykładnego Ermena, pytanie czy zdołał pokierować Ermenami przy tym zadaniu... nie namyślając się zbyt długo nad tym powiedział. - zajmiesz się się grupą która zacznie szukać rannych  wokół osuwiska, ja wezmę kilku ludzi i zaczniemy sprawdzać każdy uszkodzony bądź zawalony dom, następnie  do was dołączymy, gdyby coś się działo to masz mi to natychmiast zgłosić. - nie tłumacząc zbyt długo Nimarus wziął się do pracy.

[MistrzGry]

Ermen wykonał gest by inni ruszyli za nim, wtedy rozdzieliliście się na dwie mniej więcej równe grupy. Jedna ruszyła do gruzowisk a druga została przeszukiwać zniszczone chat, z których wyciągano w większości trupy, jedynie nieliczne ciała były nieprzytomnymi ludźmi.

Dołującą atmosferę po krótkiej chwili wywiało wołanie o pomoc przez kilku Ermenów z chaty ze zawalonym dachem.

[Nimarus]

Nagle ruszył przed siebie biorąc jego część grupy, chciał sprawdzić sytuację w której są Ermeni znajdujący się w budynku z zawalony dachem. Zbyt wielu ludzi było zaginionych bądź nie żyło, nawet tamta dziewczyna, Tesla.. Od czasu tych wydarzeń jej nie widział. Myśląc o tych sprawach przyspieszył kroku.

[MistrzGry]

Wchodząc do środka ujrzałeś martwego/nieprzytomnego Ermena który od pasa w dół był przygnieciony belkami które stanowiły wcześniej podporę dla sufitu. Jedenz twych ludzi powiedział że był wciąż żywy, lecz potrzebowali więcej ludzi by go uwolnić. Na jednym z bali było widać ślad po wbitym jakimś ostrzu.

[Nimarus]

- Szybko, lećcie po więcej ludzi! Musimy go uratować! - Powiedział Nimarus bez zastanowienia. On sam podszedł do Ermena przywalonego kłodą rozglądając się wokół - Zanim przyjdzie reszta, opowiedział byś mi co tu się stało? Oczywiście jeżeli jestem w stanie ci jakoś teraz pomóc - powiedz. - Zapytał zaniepokojony Nimarus nie przestając rozglądać się co jakiś czas wokół siebie za innymi Ermenami.

[MistrzGry]

Nieprzytomny Ermen wciąż się nie budził. Szybko przybyło wystarczająco ludzi by podnieść bale i wyjąć rannego spod nich, zrobiono to prawie natychmiast. Nie zajęło to wiele czasu, Ermen był wolny ale wciąż nie przytomny a jego nogi całe sine. Nie wiadomo jak długo był przywalony tym wszystkim, ktoś w tle mówi że to nie obejdzie się raczej bez żadnego ubytku na zdrowiu. Może być w tym wiele racji patrząc na te wręcz fioletowe nogi od niedokrwienia.

[Nimarus]

- Nie zostawimy go tutaj, jak się obudzi najpierw go przepytamy. Niech dwóch ludzi zaniesie go do reszty by się nim zajęli, reszta idzie ze mną. - Nimarus skierował się do kolejnego domu, następnie mając w planach rozejrzenie się po obrzeżach wioski, ciągle go zastanawiało gdzie jest Tesla... właściwie nie widział tej dziewczyny od początku tego całego wydarzenia.

[MistrzGry]

Dwóch Ermenów zaniosło nieprzytomnego do chaty zgromadzeń. Ruszyłeś najpierw do długiego domu gdzie trzymaliście drewno i wszelkie drewniane wyroby(takie co by się przez wejście zmieściły), była tam na końcu chaty przetrzymywana Nekrinka było ją ledwie widać w świetle jednej pochodny. Nie była póki co strzeżona, ale po jej stanie nie było widać by zamierzała uciekać teraz, leżała praktycznie skulona pod ścianą. Nikogo innego w chacie nie było. Na obrzeżach wioski nie jedynie kilka trupów przeszytych strzałami, po Tesli ani śladu.

[Nimarus]

Spojrzał się z ciekawością w oczach w strone Nekrinki, pomyślał czy by teraz nie spróbować się z nią jakoś porozumieć. Prawdę mówiąc były aktualnie ważniejsze sprawy na głowie niż spoufalanie się z wrogiem... dlatego też wzdychnął sam do siebie. Podszedł jedynie na chwile sprawdzić stan Nekrinki. (coś w stylu czy było widać że rany się goją, jak wygląda aktualnie itd.) Po tym zawrócił i poszedł dalej szukać Tesli jak i reszty zaginionych.

[MistrzGry]

Lód który był na wcześniej wielu ranach, potłuczeniach itd się skruszył sparował dawno temu. Po ranach zostały tylko ślady które wydawały się powoli znikać. Poza tym nic się nie zmieniło, krwisto czerwone symbole/tatuaże na jej ciele wciąż były nietknięte, jakby rany w miejscach gdzie są tatuaże nie spowodowały ich zniknięcia po zagojeniu się. Czarne końcówki jej włosów wydawały się być dłuższe niż wcześniej, poza tym nic więcej.

Na obrzeżach wioski nie jedynie kilka trupów przeszytych strzałami, po Tesli ani śladu. Jednakże jedna z ekspedycji po drewno właśnie wyłoniła się zza ściany gór idąc wzdłuż brzegu zachodniej rzeki. Wydawało się że są wszyscy, nawet trochę więcej można powiedzieć.

[Nimarus]

Nimarus poszedł w stronę nadchodzącej grupy. Niedaleko przed nimi stanął rzucając wymownym wzrokiem na pierwszego którego prowadził. (coś w stylu dowódcy grupy) Oczekiwał że zacznie ktoś mówić, w końcu coś się również stało na tej ekspedycji i oczekiwał raportu!

[MistrzGry]

Przywódca ekspedycji kazał się reszcie zatrzymać nad brzegiem rzeki by odpoczęli po czym podszedł złożyć Ci raport.
-Dziwna mgła jak i niepokojące dźwięki zmusiła nas do schronienia się w jaskini gdy wracaliśmy z ekspedycji, jednakże po drodze znaleźliśmy więcej Ermenów którzy nie pochodzą z naszej wioski. Wydaje się że wędrowali po Nestrum jako koczownicy i sądzili że są sami w tych górach, może powinniśmy zostawiać po drodze jakieś znaki prowadzące do doliny dla takich grup?-
Spoglądając zza przywódce w stronę jego grupy ujrzałeś że jest co najmniej 10 nowych ludzi, gdyż było wszystkich około 20 a ekspedycje wysyłane na północ licząc zazwyczaj 10 Ermenów(o ile dobrze pamiętam).

[Nimarus]

Nimarus sekundę przemyślał to co powiedział prowadzący ekspedycją po czym odpowiedział.
- Nie jest to zły pomysł... nasi wrogowie i tak wiedzą gdzie się znajdujemy, tak więc właściwie nie było by z tym problemu. Mógłbym zostawić tą sprawę tobie? Oczywiście po odpoczynku i tym podobnym. - Obrócił się w kierunku wioski rozglądając się.
-Jak sam pewnie widzisz ponieśliśmy wielkie straty, co więcej wielu nie żyję bądź jest zaginionych. Dlatego też prosił bym też byście wraz z rozstawianiem znaków rozglądali się za zaginionymi, mam nadzieje że nawet jeżeli uciekli to będą jeszcze niedalekiej odległości od wioski. - Zwracając się do przywódcy ekspedycji było widać smutek w jego oczach z tej straty którą poniosła cała wioska.

[MistrzGry]

Przywódca ekspedycji przyjął to z zimną krwią, wydawać by się mogło że nie przejął się tym tak jak inni, może wszystkie osoby na którym mu zależało były częścią ekspedycji której był przywódcą. Jeśli tak to chyba nawet lepiej, w takiej sytuacji trzeba trzeźwych na umyśle. Ruszył on po tych informacjach do swoich ludzi, posyłając nowych Ermenów do twojej grupy poszukiwawczej a ze swoimi poszedł do gruzowisk, tam gdzie była druga grupa.

[Nimarus]

Spojrzał na odchodzącego Ermena myśląc że powinien wziąć z niego przykład i zacząć myśleć przejrzyściej, opłakiwanie nie zwróci im życia. Nimarus wychodząc z takiego założenia ruszył przed siebie dalej przeszukując ruiny w celu znalezienia ocalałych, jak i sortowania wciąż użytecznych rzeczy. W końcu nadal musiał odnaleźć Tesle.

[MistrzGry]

Wśród ruin samemu już żadnych kolejnych ocalałych nie znalazłeś z użytecznych rzeczy to samo drewno z których zostały zbudowane chaty można wykorzystać na wiele sposobów. Po Tesli wciąż ani śladu.

[Nimarus]

Ehhh... Nimarus był zawiedziony faktem że nikogo więcej nie odnalazł, jednak nie poddawał się. Zostawił kilku ludzi do zbierania drewna, następnie idąc sprawdzić jak się sprawuje kolejna grupa w drodze do tych metalowych ruin.

[MistrzGry]

Ruszyłeś do gruzowisk, byłeś wstanie zauważyć że nikt stalowych konstrukcji nie sprawdzała ani się nie zbliżał nawet, skupili się zdecydowanie na rozgrzebywaniu ze skał w poszukiwaniu kogokolwiek lub czegokolwiek. Byłeś wstanie zauważyć na samym środku tego pola gruzowisk kilku siedzących rannych wyciągniętych prawdopodobnie z gruzowisk.

Osoba która dowodzi tą grupą zajmowała się teraz właśnie rannymi.

[Nimarus]

Nimarus zszedł do dowódcy grupy mówiąc w jego stronę. - Nikogo nie znaleźliśmy niestety, jednak jedna z grup wróciła z wyprawy wraz z nowymi Ermenami i wpadła na plan budowy oznakowania do naszej wioski... Odrazu im to zleciłem, w końcu nie wiadomo ilu jeszcze błąka się po górach. Teraz myślę wyruszyćw kierunku tych stalowych konstrukcji, w końcu kiedyś trzeba je zbadać... a u was jak idzie? Potrzebujecie więcej ludzi eee.... - Zatrzymał się w trakcie mówienia zdając sobie sprawę że zapomniał jego imienia, bądź nie znał - Przepraszam, mógłbyś mi się jeszcze raz przedstawić? Przez to wszystko wokół można się nieraz pogubić w myślach.. -

[MistrzGry]

-Kilku rannych się udało odzyskać z tych wszystkich gruzów, poza tym sam zniszczony sprzęt i martwi... Nie trzeba nam więcej, ostatnio właśnie doszło dziesięciu ludzi z ekspedycji do nas,-

Wskazał na miejsce gdzie leżeli ranni a potem trochę dalej na obrzeżach tego miejsca stertę śmieci a koło trupów.

Skłonił się lekko z ręką na sercu przedstawiając się pierwszy raz.

-Perses-

[Nimarus]

Spojrzał na wskazaną przez Presesa sterte trupów z demotywacją w oczach i powiedział. - No dobrze... w takim razie ruszamy ku tym stalowym konstrukcją, czas sprawdzić czym dokładniej są. Gdy wrócimy zajmiemy się wszystkimi zmarłymi wspólnie, każdy z nich zasługuje na odpowiedni pochówek. - nie zwlekając ruszył ku konstrukcji wraz z swoją grupą.

[MistrzGry]

Ruszyliście ku ruinom które wcześniej były nienaturalną skalną ścianą z 'pólkami' i schodami. Metalowa prawie czarna konstrukcja nie wydawała się być jakoś mocno uszkodzona, była to prawie jednolita bryła metalu w której wyrzeźbiono schody, balkony, półki, otwarte pomieszczenia w których raczej nic nie ma, ale zawsze można tam wejść i się przekonać.

[Nimarus]

Widząc z bliska tą konstrukcje, Nimarus tym bardziej był nią zaciekawiony rozglądając się po wszystkich zakamarkach. Tak więc zaczął sprawdzać każdą półkę, balkon jak i otwarte pomieszczenie. Przed rozpoczęciem sprawdzania wykrzyknął do swojej grupy. - Uważajcie na czym stąpacie i po odnalezieniu czegoś macie mnie natychmiast poinformować. -

[MistrzGry]

Wszystkie były praktycznie puste, nic w nich nie było. Rozglądanie się trwało kilka godzin, jedyne co znaleźli ty i twoi ludzie to rozłupane skały które nie spadły na ziemie odrywając się od metalu podczas tamtego wybuchu. Jednakże w otwartym pomieszczeniu które było kiedyś twoją jaskinią było widać wyryte drzwi na samym końcu pomieszczenia, jednakże brakowało klamki czy czegokolwiek co by mogło je otworzyć. Cała metalowa konstrukcja była wszędzie praktycznie nienaruszona.

Przeszukiwanie struktury obyło się bez wypadku... No może oprócz jednego Ermena która spadł z wyższych pięter konstrukcji uderzając raz w jeden balkon z którego już zleciał na ziemie. Fakt że po uderzeniu w balkon przestał krzyczeć i się ruszać spowodował że wszyscy uznali go już za rannego, natomiast ty zostałeś na najwyższym pomieszczeniu gdzie są tajemnicze drzwi których nijak otworzyć.

[Nimarus]

Nimarus przez chwile przed drzwiami zastanawiając się co mógłby zrobić, próbował sobie przypomnieć coś co mogło by mu teraz pomóc.. po czym jego wyraz twarzy nagle się zmienił z zamyślonej w taki jakby miał już coś na myśli. - No cóż, warto dać temu szanse. - Mówiąc to podszedł do drzwi dotykając jego zmienioną dłonią powierzchni drzwi, zamknął oczy próbując sobie wyobrazić uczucie które przeżył zaraz po zanurzeniu w jeziorze.

[MistrzGry]

Ręka wciąż była niczym normalna Ermeńska ręka, nie zaczęła pękać a drzwi się nie ruszyły. Żadnych efektów.

[Nimarus]

Nie poddając się spróbował ponownie tym razem skupiając się bardziej na swojej ręce, tym samym próbując użyć tej niezwykłej mocy zawartej w jego ramieniu.

[MistrzGry]

Starałeś się wykrzesać z siebie pioruny, tą moc którą pozyskałeś gdy w ramie Ci się wbił odłamek 'pioruna' kolosalnego posągu. Już czułeś jakby coś się działo, coś pulsowało w twojej ręce... W ten ogromny ból złapał Cię w ranie gdzie utkwił odłamek, odruchowo się tam złapałeś drugą ręką i cofnąłeś pare kroków.

Ból tak szybko jak się pojawił tak samo zniknął, a efektów prób otwarcia drzwi wciąż żadnych.

[Nimarus]

Zdenerwowany aktualnym stanem rzeczy wykrzyknął. - Po co mi ta cholerna moc jeżeli nie mogę nad nią panować?! - Chwile czasu wpatrywał się w drzwi dopóki nie ochłonął i wyszedł z tego pomieszczenia kierując się do grupy Persesa, to był czas by pochować tych którzy nie zdołali przeżyć tej katastrofy. Każdy z trupów przyciągał wzrok Nimarusa, myślał wtedy czy znał tą osobę, jak i również czy zrobił wszystko co mógł dla nich. Kłębiące myśli Nimarusa nie dawały również mu zapomnieć o Tesli, w końcu nie było po niej śladu... nie mógł sobie jej wyobrazić martwej jak i Arthii. Złość i przygnębienie jedynie wzrastało, jednak wiedział co teraz musi zrobić i że nie może sobie pozwolić by go rozkojarzyły takie myśli.

[MistrzGry]

Schodziłeś długo po schodach z dziwnego kompleksu wybudowanego z górze, przyglądałeś się w między czasie z góry na gruzowiska i zniszczoną osadę. Mimo wszystko wciąż wydaje się być to dla Ciebie dobrym mieszkaniem, ten widok zawsze pozwalał Ci lepiej kontrolować co się dzieje w osadzie. Gdy zszedłeś na dół ujrzałeś że między gruzowiskiem a jeziorem ułożono koło siebie już wszystkie znalezione ciała Ermenów, zobaczyłeś też jak wśród nich stoją odwróceni do Ciebie plecami Perses i Arthia rozmawiając o czymś, widać się w końcu obudziła bez zamiaru odpoczywania ani chwili dłużej choć jej zgarbiona postawa sugerowała że jest wciąż obolała i zmęczona. Ktoś z tej dwójki musiał wpaść na pomysł by przynieść wszystkie trupy w to miejsce, przynajmniej będzie łatwiej je policzyć.

[Nimarus]

Nimarus podszedł do dwójki nie oddając zbyt wielu dźwięków. - Policzyliście ilu ich jest? - Powiedział jakby nigdy nic, dzięki swojemu charakterowi (skillowi) opanował się i przeszedł do działania. - Macie pomysł gdzie możemy ich pochować? - Patrząc się na dwójkę, Nimarus przyjrzał się Arthii marszcząc brwi i dopowiadając - Powinnaś iść odpocząć, nadal nie jesteś w najlepszym stanie. - nie zwracając jej więcej uwagi odwrócił głowę do Persesa - Jak poszły poszukiwania ocalałych? -

[MistrzGry]

Gdy się do nich zbliżałeś słyszałeś strzępki ich rozmowy o Nekrinach i osadzie.

Twarz Arthii była cała w bandażach z wysokich traw zostawiając jedynie przedział na oczach, także prawe ramie miała w trawiastych bandażach, co powodowało że miałą trochę przytłumiony głos.
-52, aktualnie mamy zbyt wiele problemów by pozwolić sobie na odpoczynek.-
Spoglądając jeszcze raz na trupy zauważyłeś że jedna trzecia zwłok to byli zwęgleni Ermieni z wybuchu niebieskiego ognia, jak teraz na to wszystko patrzysz zastanawiasz się, czy aby to nie była lekka przesada? Chociaż może gdyby nie to umarło by więcej.

-Zależy czy uznamy pochowanie w ziemi za godny pochówek jak to wcześniej usłyszała od Rossin Arthia. Niewielu, na prawdę niewielu przeżyło ten wybuch.-

[Nimarus]

Spojrzał się ponownie na Arthie z lekkim poddenerwowaniem marszcząc brwi. - Będzie jeszcze więcej problemów jeżeli nie wydobrzejesz, z tego co widzę twoje rany są zbyt poważne byś nadwyrężała swoje zdrowie w aktualnej sytuacji.  - Następnie wziął głęboki oddech i ponownie się rozluźnił próbując wyglądać na jak najbardziej opanowanego, nie wiedział czy to jest właściwy sposób, lepszym pytaniem było czy istniał inny sposób na uczczenie ich pamięci. Zwrócił się Persesa z pytaniem. - Masz na myśli jakiś lepszy sposób na uczczenie ich pamięci? W końcu nie wiadomo czy to wszyscy, szczerze mówiąc mam nadzieje że jeszcze ktoś się odnajdzie. - Powiedział ponurym głosem.

[MistrzGry]

Arthia odpowiedziała na twoje pytanie skierowane do Persesa.
-Laura kiedyś mi opowiedziała o różnych sposobach uhonorowania zmarłych. Spalenie ich i rozsypywanie ich prochów w specjalnych miejscach bądź trzymanie ich w pojemnikach, sadzenie na nich drzew, budowaniu dla nich podziemnych miast i podobno jeszcze więcej...-

W ten wtrącił się Perses.

-Chcemy z Arthią oznajmić Ci że sama Dolina jest dość ograniczona, może i teraz mamy miejsca na wszystko aż nadto... Ale może się to w przyszłości zmienić. Nie wiemy jak wielu Ermenów spoza osady krąży po górach, ile jedzenia będziemy potrzebować ani ile domów zbudować albo nawet czy tu zostaniemy na zawsze.-

Milczał przez chwilę obracając się by obejrzeć całą dolinę.

-To miejsce, ta ziemia. Nie wiem czy można ją nawet nazwać naszą, jeszcze biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia.-

Arthia przemilczała wypowiedź Persesa jakby się z nim w pewnym stopniu zgadzała.

[Nimarus]

- Jestem tego świadom... dlatego też nie możemy się teraz poddać, nawet jeżeli mielibyśmy zmienić miejsce zamieszkania to przygotowania zajęły by sporo czasu. - Odpowiedział Nimarus nie wracając już do rozmowy jego i Arthii - W aktualnej sytuacji naszą kartą ratunkową są Umarli oraz nasz więzień i w każdy możliwy  sposób musimy ich przy sobie zatrzymać, nie jesteśmy w stanie dać sobie rady z aktualnymi zagrożeniami czekającymi nas w tym świecie. Do czasu gdy to się zmieni musimy korzystać z każdej sytuacji. - Nimarus wzdychając głęboko wypowiedział się czekając na odzew dwojga Ermenów.

[MistrzGry]

Arthiia spoglądnęła na Persesa.
-Wciąż nie wiemy co czynić z martwymi, jak my Ermeni mamy postępować ze zmarłymi? Nie możemy ich tak zostawić na długo.-
Wiele jest sposobów na traktowanie zmarłych i może mieć to większy wpływ na kształtowanie się kultury niż można by się spodziewać. Jest to wybór dość trudny zważając na okoliczności, możesz z nim poczekać lecz nie długo.

[Nimarus]

Chwile się zastanowił po czym odpowiedział. - Musimy zaczekać z tą decyzją, chciałbym zapytać o coś więcej Laury w tej sprawie. Do jej powrotu mamy jeszcze kilka zadań, zliczyć aktualną ludność, upewnić się czy wszystkie grupy wróciły i zapewnić każdemu jakieś schronienie na najbliższą noc. - Mówiąc to wydawał jakby błądził w myślach, dosłownie nie miał zielonego pojęcia jak pochować zmarłych i myślał że po wysłuchaniu opinii Laury będzie miał lepsze rozeznanie w tej sprawie.

[MistrzGry]

-Możemy umieścić Ermenów w jaskiniach na w zachodniej części osady, tam góry zostały nietknięte.-
Po chwili rozmyślania odezwała się Arthia.
-Nie możemy zwabiać tu padlinożerców, do jutra ta sprawa powinna być rozwiązana. Także potrzebujemy bardziej ustronnego na takie rozmowy.-

[Nimarus]

- Dobry pomysł Perses, tak było by chyba najlepiej na tą chwilę. - odpowiedział dalej zastanawiając się nad tymi wszystkimi ciałami.. Po czym doszedł do decyzji, co było widać na jego twarzy. - Uważam że jedynym rozwiązaniem będzie spalenie wszystkich ciał, zebranie prochów i umieszczenie ich w czymś. Ich śmierć nigdy nie zostanie zapomniana, jako oni byli tymi którzy walczyli za te ziemię które będą nasze! - postanowił Nimarus z pewnością w głosie odpowiadając Arthii.

[MistrzyniGry]

Postanowiłam udać się za Ermenami prawdopodobnie do ich przywódcy.

[MistrzGry]

-Nie taki zły pomysł, i tak mamy ostatnio nadwyżki zapasów drewna to będzie je można wykorzystać.-

-W takim razie każe zrobić na plaży tyle drewnianych stosów ile mamy ciał, wieczorem powinno być wszystko gotowe.-

Arthia odeszła wydać Ermenom nowe rozkazy i w tym samym czasie przybyła mała część Ermenów która wyruszyła na polowanie z Laurą. Przynieśli ze sobą trochę mięsa i powiedzieli by wróciło tam z nimi więcej ludzi gdyż upolowali dużego stwora, za dużego by samemu go tu przytargać, Perses powiedział Ci że On zajmie się tą sprawą. Driada Eiyu przybyła zaraz za twoimi Ermenami.

[Nimarus]

- Dobra... większość spraw załatwiona, pytanie jeszcze gdzie jest Tesla... - Mówił Nimarus do siebie, zaraz po czym odwrócił się ku Driadzie lekko wytrącony z toku myślenia. Podszedł do niej bliżej pytając się. - Jak było na polowaniu? - Spytał niepewnie Driady. Nie znał jeszcze zbyt dobrze tej osoby, dlatego też zachowywał czujność przy niej.

[MistrzyniGry]

- Milutko, tylko jakiś ogromniasty kamieniasto-mackowaty potwór próbował mnie zabić, poza tym to było jak przyjemny spacerek - odpowiedziałam z sarkazmem - Będziemy potrzebowali więcej ludzi, żeby przenieść mięsko do wioski, Laura została z grupą na miejscu. A tak swoją drogą... dlaczego u  licha jedzenie na tym świecie musi być takie mordercze? Może by zacząć jeść roślinki?

[Nimarus]

- Oh... to miło. - Odpowiedział nieprzejęcie Nimarus. - Już ktoś się tym poszedł się zająć. "Swoją drogą..." naprawdę uważałaś po tych wydarzeniach z wcześniej że to będzie noormalne miejsce? Szczerze mówiąc sam nie mam zielonego pojęcia czemu tu jesteśmy i czemu dziś musiało umrzeć tylu ludzi. Jednak to co wiem napewno, to jest to że nie będzie w najbliższym czasie ani trochę łatwiej. Dlatego musimy też jak najszybciej stanąć na nogi i jakieś roślinki zapewne nam w tym nie pomogą. - Odpowiedział lekko zirytowanym głosem, czuł że coś nie tak było z tym światem... jak i zresztą tym głosem w jego głowie, ale nadal nie znał na te pytania odpowiedzi.

[MistrzyniGry]

- Nie byłabym tego taka pewna, człowieku - odpowiedziałam również zirytowana, nie miał prawa tak się do mnie zwracać - Jak już raczyliście osiąść w jednym miejscu, radziłabym zacząć uprawiać jakieś jadalne rośliny, wkrótce w pobliżu może zabraknąć zwierzyny jeśli będziemy regularnie polować a twój lud się rozmnażać. A teraz wybacz, pójdę odpocząć, potem wpadnę coś przegryźć.

Odeszłam kawałek od Nimarusa i zaczęłam się rozglądać za jakimś ustronnym miejscem, w którym nikt by mnie nie zobaczył, nawet przypadkiem. Półki skalne nieco na zachód wydawały się być całkiem dobrym pomysłem, mogłam w końcu bez problemu się na nie wdrapać, co też postanowiłam uczynić. Będąc już na górze ostrożnie odpakowałam swoją włócznię i dokładnie się jej przyjrzałam.

- Chyba nie mogę tego już dłużej odwlekać - mruknęłam sama do siebie i złapałam swoją broń lewą ręką.

[MistrzGry]

[Eiyu]

Poszłaś do jednej z jaskiń na półkach skalnych, wszyscy Ermenii mieli pełne ręce roboty więc nie musiałaś się martwić że ktoś by tutaj przyszedł.

Dziwny symbol się nie zmienił ani trochę wciąż wykonując ruchy przypominające bicie serca na ostrzu twojej włóczni. Gdy chwyciłaś włócznie mogłaś być pewna że znak powoli kierował się do twojej dłoni zniekształcając się trochę w bardziej podłużny kształt, po kilku sekundach z ostrza przeniósł się na drzewca ciągle przemieszczając się do twojej dłoni którą trzymałaś włócznie.

Z czasem symbol schował się pod twoją dłonią, straciłaś go z oczu. W ten przez ułamek sekundy miałaś jakieś dziwne uczucie, puściłaś włócznie... a po dziwnym znaku ani śladu.

[Nimarus]
Zostałeś sam między trupami, twoi ludzie mają wydane polecenia, każdy ma co robić.

[MistrzyniGry]

- Interesujące - mruknęłam sama do siebie przyglądając się swojej ręce z różnych stron. Bylam ciekawa, co się właściwie stalo, chciałam również dokonać małego testu. Złapałam włócznię prawą ręką tym razem i nacięłam płytko swoją lewą dłoń w miejscu, pod którym zniknął tamten znak.

Chciałam zbadać to dziwne zjawisko, ale i jednocześnie wrócić już do Nimarusa i Laury by ustalić warunki naszej "współpracy".