Ślady po obozowisku

[MistrzGry]

Między dwoma rozgałęzieniami rzeki, będąc od strony zachodniego rozgałęzienie tuż na wodą są liczne ślady dawnego obozowiska ermenów, a od strony wschodniej zostawiając kilkadziesiąt metrów nie wydeptanej trawy do kolejnej odnogi rzeki. Kilometr na północ był las Nirii, ponad drugie tyle na południe mieściła się linia brzegowa będąca granicą lądu z wodami Atlantu. 

Po obozowisku zostały głównie liczne ślady, wydeptane ścieżki i miejsca gdzie mieściły się 'ciężej' wyposażone namioty. Zostało też trochę śmieci, bądź innych przedmiotów których ermeni zapomnieli wziąć, nie dali rady bądź zwyczajnie o nich zapomnieli zostawiając po sobie widoczny na długi czas ślad dużej obozującej tu grupy istot. 

Same granice obozowiska oznaczone były palami oraz wysokimi pochodniami wbitymi w ziemie, pozostawiając niektóry z nich w losowych odcinkach kręgu jaki stanowił granice obozowiska.


[Kriadasz]
Po kolejnej chwili samotności wstałeś i ruszyłeś ku obozowiska ermenów, po drodze zauważyłeś Jaehaerysa i Persesa nie tak daleko od Ciebie w pobliżu plaży, chyba rozmawiali ale nie to Cię teraz interesowało najbardziej.

Zbliżając się do obozowiska zacząłeś dostrzegać szczegóły takie jak przygotowane już na noc ogniska z drewna które nieśli ze sobą podczas podróży tutaj, a wokół tych ognisk karimaty wykonane ze skór nietutejszych zwierząt. Stosy różnych przedmiotów takich jak drewnianych dzid, różnych rozmiarów kawałów czarnej chityny, drewnianych prostych naczyń i innych śmieci. Ciężko było dostrzec coś przez sporą liczbę ermenów którzy szwendali się wte i we wte nosząc różne przedmioty, układając coś czy wykonując inne czynności przy budowie obozowiska.

Gdy dotarłeś na miejsce powitało Cię kilka krzywych spojrzeń ze strony zwykłych ermenów, ale nie od wszystkich. Widocznie też nikt nie miał zamiaru Ci przeszkadzać w wstąpieniu do obozowiska. Na miejscu tym bardziej czułeś pośpiech wszystkich co by przygotować to wszystko jak najszybciej, czemuż to? Po kilku sekundach rozglądania się zauważyłeś jak na przeciwległym końcu obozowiska kilkunastu ermenów stało i nic nie robiło, za to słuchali Laury która coś im mówiła bądź rozkazywała, widocznie była dość gwałtowna w tym co mówiła a przynajmniej to dało się oszacować po jej mowie ciała. Tamtejsi ermeni jedynie stali i słuchali jej słów, czyżby otrzymywali jakieś rozkazy? Byli oni przygotowywani do jutrzejszej wyprawy czy czegoś innego?

Sam obóz był ustawiony między dwoma rozgałęzieniami rzeki będąc od strony zachodu tuż nad wodą a od strony wschodniej było jeszcze kilkadziesiąt metrów do kolejnej odnogi rzeki. Ciekawe czy zostaną oni tu na dłużej by się osiedlić czy gdy odnaleziona zostanie druga grupa to ruszą gdzieś dalej.

[Kriadasz]

Kompletnie w nosie miał Persesa, czy też Jaehaerysa. W przypadku tego drugiego nie miał już nic do robienia. Zajął się nim, pomógł dotrzeć tutaj... Chyba tego od niego oczekiwano, sprowadzając na niego zaldriza.  Był on zresztą dorosłym facetem, najwyraźniej zaznajomionym z używania broni. Nie był to interes Kriadasza, co teraz uczyni.

Jego interesem było co innego. Gdy dotarł do obozu, jego oczom ukazał się istny tłum Ermenów wraz z rzeczami które nieśli. Poświęcił temu ledwie jedną chwilę. W nosie miał krzywe spojrzenia. O wiele bardziej zaciekawił go tłumek zgromadzony wokół Laury, do którego zresztą zaraz podszedł. Stanął gdzieś z tyłu, wsłuchując się w milczeniu w to, co przekazywała im kobieta. I czekał, aż go oświecą bądź też wyproszą.

[MistrzGry]

Ruszyłeś do małego tłumu zebranego przed Laurą która była odwrócona plecami do obozowiska tak więc i do Ciebie, prawdopodobnie Cię w takim razie nie zauważyła lecz reszta zebranych tak. Gdy dotarłeś do zbieraniny stojąc kilka metrów na Laurą tak by słyszeć co ona mówi zauważyłeś też pewne różnice między tymi ermenami a resztą obozu. Nie były to coś pokroju czysto estetycznych różnic typu włosy, tatuaże, ubrania pod tym względem się nie odmieniali się od reszty, były to bardziej zasadnicze różnice w zachowaniu i w ich ciałach. Ich wzrok, te prawdziwe ludzkie oczy oddawały wrażenie nieobecnych gdy ta druga para czarnych pierwotnie czarnych oczu miały w sobie zamknięte jakby białe mgły oraz były one cały czas otwarte gdy reszta ermenów wolała używać jedynie tych ludzkich oczu. W ich zachowaniu natomiast widać było że starali się pozorować spokój, lecz małe rzeczy jak trzęsienie się dłoni, poruszanie palcami, małe uśmieszki, niemożność ustania w miejscu co niektórych... Nie był to strach lecz podekscytowanie tym co ma nadejść, coś ich znacznie odróżniało od reszty która zajmowała się obozem w pośpiechu i strachu przed nadchodzącą burzą.

-... pamiętajcie że los wszystkich zebranych w tej krainie zależy od was, przypomnijcie więc sobie jeszcze raz nauki waszego byłego nauczyciela i przywódcy by stać się lepszym od niego. Macie jeszcze tylko kilka godzin nim ta cała burza pyłowa nadejdzie, wybierzcie też do tego czasu dwójkę z was która ruszy razem z drużyną w poszukiwaniu tych z którymi się rozdzieliliśmy. To by było na tyle...-

Najwyraźniej niestety dotarłeś na sam koniec przemowy, od Ciebie tylko zależy ile z niej wywnioskujesz. Gdy podekscytowani nadchodzącą burzą ermeni zaczęli się rozchodzić Laura się odwróciła i spostrzegła Cię zadowolona twoją punktualnością.
-O, witaj Kriadaszu. Właśnie miałam zbierać się na nasze zebranie, miło ze już jesteś.-

[Kriadasz]

W spokoju obserwował podekscytowane istoty, przyglądając się każdej z nich osobna. Szczęśliwie żaden z obecnych nie chciał go wywalić, mimo iż był widoczny. Nieszczęśliwie, nie usłyszał praktycznie nic z całej przemowy. Czekał jednak cierpliwie do końca, samemu ostatecznie również wbijając wzrok w Laurem. Był jednak o wiele spokojniejszych od Ermenów. Bardziej... Wyrachowany. Przyszedł tu jedynie dowiedzieć się nieco. Nadszedł jednak czas, gdy kobieta skończyła i zwróciła się bezpośrednio do niego.
- Spotkanie? - jego brwi powędrowały w górę - A tak... Spotkanie. Właśnie dlatego tu jestem. Punktualny, świetnie poinformowany.
Odpowiedział cicho z nutą ironii w głosie. Tej samej, którą kiedyś aż kipiał. Teraz... Pozostało jedynie to. Nie miał zbytniej ochoty chwalić się emocjami w obecności tego ludu.
- Co właściwie dokładnie na nim zamierzacie omówić?
Wbił w Laurę badawczy wzrok, ukradkiem zerkając na pół ślepych Ermenów za jej plecami.

[MistrzGry]

-Wszystko o czym powinniście w tej chwili wiedzieć, czym jest nadchodząca burza z północy, co może się stać gdy burze się ze sobą spotkają oraz o wyprawie poszukiwawczej ermenów i Iana których zostawiliśmy w tyle.-
Rozglądając się gdy wspominała o burzach spojrzałeś ku północy i południu, znad wód Atlantu rzeczywiście nadchodziły ciemne masywne chmury, lecz od północy widziałeś jedynie łagodne białe kłęby które nie powinny zmierzać w tą stronę, jednakże są bliżej niż kilka godzin temu. Co jest nie tak z tymi chmurami?

Ermeni natomiast mimo że Tobie wydaje się iż ich druga para oczu jest ślepa to zdawali się oni polegać bardziej na nich niż na zdrowych i tych naturalnych oczach. Widać coś innego wpływało na ich wygląd niż ślepota, prawdopodobnie tego też niedługo się dowiesz.
-A to wszystko ma związek z tak zwanym 'pyłem', czymś co można nazwać magią tego świata a poniektórzy ermeni...-
Ruchem ręki zasugerowała iż tymi ermenami są Ci do których przed chwilą przemawiałą.
-... zdołali wykształcić zdolność kontrolowania go, a przynajmniej konkretnej odmiany. Według nich biały pył jest niegroźny na swój sposób, ale może przybrać każdą postać, coś w rodzaju iluzji. Widziałam jak Nimarus użył tego by stworzyć w walce swoje kopie, całkiem przydatne ale mimo iż mówią że jest niegroźne, ma to w sobie niezwykły potencjał.-

[Kriadasz]

W milczeniu słuchał tego, co kobieta ma mu do powiedzenia. Mimo że z zewnątrz nie nastąpiła żadna zmiana w jego zachowaniu, to w środku słowa te wyjątkowo go zaniepokoiły. Te burze oznaczały niebezpieczeństwo. Kolejne niebezpieczeństwo, na które będzie musiał uważać.
- Pył? - uniósł delikatnie brwi, wracając wzrokiem z nieba - Z czego stworzony jest ten pył? I co jest nie tak z ich oczami?
Kiwnął głową w kierunku pół-ślepców. Miał się tego dowiedzieć na spotkaniu... Ale nie zwykł czekać, gdy czas coraz bardziej się kurczył. Nadchodziła ta ich cała burza. A Kriadasz nawet nie wiedział, co zamierza zrobić.

[MistrzGry]

Przechadzając się bardziej na wschód obozowiska prowadziliście tą rozmowę, co chwila byłeś wstanie ujrzeć niepewne spojrzenia ze strony ermenów, natomiast ci do których przed chwilą przemawiała Laura zaczęli się rozchodzić we wszystkie strony tworząc powoli krąg wokół obozu.
-Unoszące się w powietrzu czy wydostające się z różnych obiektów różnokolorowe drobiny które wszyscy nazywają pyłem. Nie wiem z czego on jest ani żaden ermen nie zdaje się mieć co do tego żadnego pojęcia, lecz ten cały pył odpowiada za całą 'magię' tego świata, w moim nigdy czegoś takiego nie spotkałam.-

Podczas tej małej przechadzki Laura też się rozglądała patrząc co robią ermeni, a szczególnie Ci do których przed chwilą przemawiała. Lekko się uśmiechnęła co mogło oznaczać że robią to co im kazała. Na terenie obozu jak i przy tych dziwnych ermenach inni zaczęli powoli nabijać pochodnie, czy będą w ogóle przydatne skoro idzie burza?

-Nieliczni ermeni są wstanie kontrolować biały pył, są jednak tego skutki na ich ciałach... Między innymi te oczy, lecz ich samych to też zmieniło, wydają się trochę inaczej postrzegać wszystko. A im więcej używają swych zdolności tym bardziej to widać, co jest trochę niepokojące, jednakże dzięki temu są wstanie obronić nas przed tą burzą pyłową.-

[Kriadasz]

Idąc przez wioskę, krasnolud co chwila zerkał na mijane osoby oraz te zmierzające ku obrzędom wioski. Zdawać by się mogło, że kompletnie nie słucha Laury i spaceruje tu sam. Całą drogę milczał, nie dając żadnego znaku, że w ogóle ją słyszy. A jednak w końcu i on się odezwał.
- Ten pył to kolejny z wymysłów tej krainy. Trochę dziwi mnie, że z taką swobodą z niego korzystacie.
Odpowiedział kobiecie, nie kierując na nią nawet swojego wzroku. Skupiony był na kręgu tych, którzy mieli ich ochronić przed burzą. Sam Kriadasz miał dość proste podejście do pyłu. Był stąd, zatem nie należy mu ufać.
- Żyjecie tu tyle czasu, że powinniście wiedzieć, jak niebezpieczny może być. Wszystko ma swoją cenę, a wrogowie są bliżej niż myślicie.
Kriadasz ciągnął dalej, zachowując względny spokój w swoich słowach. Co tylko dziwnie sprawiało, że jeszcze bardziej brzmiało to jak ostrzeżenie, którego nie należy ignorować. Może dlatego, że krasnolud na własnej oczy to widział, jeszcze kilka godzin temu. Nie zamierzał jednak drążyć tematu, a zamiast tego zaczął szukać wzrokiem miejsca, w którym odbędzie się spotkanie. Już podjął decyzję. Teraz tylko mu zostało ją temu ludowi przedstawić.

[MistrzGry]

Zaśmiała się krótko na twe słowa o tej krainie i jej niebezpieczeństwach.
-Dłużej przyszło mi tu nie żyć niż żyć... Oni korzystają z tego całego pyłu, nie ja. Gdy Nimarus jeszcze żył było to jego przewodnictwem by wykorzystać możliwość kontroli tego pyłu, nie ja nimi przewodzę i nie mi dane jest mówić jak mają żyć. Obiecałam że wyprowadzę ich wszystkich z Eresin do nowego domu, nie zamierzam z Nimi mieszkać więc gdy to zrobię ruszę w swoją stronę i od czasu do czasu będę odwiedzała ten lud, a to jak chcą żyć zależy od nich samych.-

Docierając do miejsca kilkanaście metrów od granicy obozu, po środku kręgu stworzonego z manipulujących pyłem ermenów zatrzymaliście się. Było tu ciszej niż w samym obozowisku i nikt niepożądany nie usłyszy stąd tego czego nie powinien. Odpowiednie miejsce na spotkanie...
-Wrogowie są bliżej niż myślimy, powiadasz? A kogo uważasz za tego wroga? Możesz się zdziwić ale jestem tego świadom lepiej niż ty Kriadaszu... Teraz tylko poczekajmy na resztę, zaraz wszyscy powinni się zebrać.-

[Kriadasz]

Słysząc kobiecy śmiech, krasnolud jedynie delikatnie uniósł brwi do góry. Być może teraz jedynie ta te reakcja symbolizowała u niego coś, co zakrawa na zażenowanie.
- Zatem skoro nie jesteś częścią tego ludu... Po co ci to wszystko? Samotnicy nie dbają o innych. 
Odpowiedział jej tym samym, spokojnym głosem. Skrycie był jednak ciekaw, co też ta kobieta planuje. A także do jakiego rodzaju nie-życia  się zalicza. Wolał jednak nie poruszać póki co tej kwestii. Zbyt go ona zaniepokoiła, by mógł ufać słowom podróżniczki.

Gdy dotarli na miejsce, Kriadasz jak zwykle zaczął się rozglądać. Obserwował, oglądał otoczenie... Szybko jednak skończył, gdyż nie za wiele tu było do oglądania.
- Gdybyś była tego świadoma, z pewnością byś ich odsunęła od was. W innym wypadku sama możesz okazać się tym wrogiem. 
Wymamrotał cicho, wypatrując gdzieś w dalszych częściach obozowiska pozostałych uczestników spotkania. Miał już dość czekania. 
- Jak długo jeszcze?
Spytał po chwili krótko Laury.

[MistrzGry]

-Czyż to nie jest oczywiste? Nie chciałbyś znać choć jednego bezpiecznego miejsca na tym świecie gdzie mógłbyś odetchnąć w spokoju? Nikt z nas nie wie o tym świecie za dużo ani co możemy zrobić by wrócić do swych domów, prawie nic nie wiemy... Rozumiesz co mam na myśli?-
Wydawała się szybciej zakończyć swoją odpowiedź niż tego chciała i nie odpowiedziawszy na twą następną wypowiedź, było to spowodowane iż w momencie gdy spytałeś 'długo jeszcze?' zaczęli się zbierać inni uczestnicy jeden po drugim. Wpierw przyszła Tesla z obozu, zaraz po niej Perses wraz z Jaeharysem ze strony plaży a na końcu najbardziej spóźniona Katrela. Wszyscy się witali się ze Sobą a następnie zamilknęli by móc rozpocząć omawianie tego co było celem tego spotkania. Podczas powitań jedyni zadowoleni z biegu wydarzeń wydały się Laura oraz Tesla, Perses jak zawsze miał zimne oblicze a twoi towarzysze wydawali się że chcieli mieć to już za Sobą.

Tesla i Perses stali obok siebie od strony obozu, Ty oraz twa 'drużyna' od przeciwległej strony a Laura od strony morza, spotkanie było można uznać za rozpoczęte.
-Nim zacznę omawiać to po co się zebraliśmy niech Kriadasz powie nam jaka jest jego decyzja.-

I spojrzenia wszystkich legły na Tobie wyczekując na to czy będziesz współpracował czy jednak postanowisz ruszyć swoją drogą.

[Kriadasz]

- Tutaj nie jest bezpiecznie. Nigdzie nie jest.
Odparł jej jedynie, nie dając żadnej więcej odpowiedzi. Ten brudny i groźny świat już pokazał, na co go stać. W jedną noc zamienił takie bezpieczne miejsce w scenę rzezi, od której mdliło na samą myśl Kriadasza.

Krasnolud w miarę spokojnie rozejrzał się dookoła, niezbyt przejęty tym nagłym zainteresowaniem jego odpowiedzią. Niestety nie mógł już ukryć, że był z tego powodu niezadowolony. Irytowało go, że teraz to musiał wspominać na głos. 
- Jeszcze nie teraz. Pozwólcie mi usłyszeć, co macie do powiedzenia. Wtedy zdecyduje, która droga jest mi wskazana. 
Ponownie zaczął rozglądać się po zgromadzonych, na dłużej zatrzymując wzrok przy Tesli. Krótką chwilę, prawie że nieuchwytną. A jednak miała ona miejsce.

[MistrzGry]

-Ach a to Ci niespodzianka, wciąż niezdecydowany. W takim razie nie opóźniając musicie wiedzieć z czym mamy do czynienia, na północy jest to 'burza pyłowa', tak ją zwą Ci Ermeni którzy są wstanie kontrolować tenże pył który jest odpowiednikiem magii tego świata. Powiadają że jest to anomalia która jest złożona głównie z białej odmiany pyłu która raz już nawiedziła ich lud oszukując ich wzrok oraz sprowadzając monstrualne twory które siały śmierć i zniszczenie, były to wydarzenia podczas których podobno jedno z waszej trójki tam było.-

W tym momencie wzrok Persesa powędrował na Ciebie, Laura wciąż przemawiała a Tesla nie pokazywała po sobie nic co by świadczyło że także o tym dobrze wie. Twoi towarzysze natomiast słuchali w ciszy i pokorze nie zadając żadnych pytań, jedynie co to na sekundę także spojrzeli na Ciebie gdy zrobił to Perses.
-Nawet jeśli przeciwnicy z jakimi się wtedy zmierzyłam nie byli częścią tej anomalii, to burza sama w sobie stanowi wielkie zagrożenie i potrafi posłać sprzymierzeńców sobie do gardeł. Jeśli ermenom którzy twierdzą że potrafią ochronić ten obszar przed wpływem pyłu nie uda się to zrobić będzie potrzeba zapanować nad sytuacją a grupa która ruszy wraz ze mną na północ by odnaleźć zaginioną grupę będzie musiała jakoś sobie poradzić, temu też chcę jedynie wyjątkowe jednostki w tej drużynie.-
Laura wzięła głęboki wdech i wydech po wielu wypowiedzianych słowach i dała miejsce by ktoś inny się wypowiedział, o ile ktoś chciał coś dodać, a i tak się stało. Pierwszy głos zabrał Perses z swoimi postanowieniami co uczynią ermeni.
-Ja wraz z paroma ermenami manipulującymi pyłem ruszę grupą poszukiwawczą, Tesla tu zostanie. Bardziej się przyda tutaj by pomóc w zorganizowaniu obozu oraz być może przygotować fundamenty pod nowy dom Ermenów.-
Następnie poruszyła głos Tesla, niewinnie i dość cicho lecz wciąż wszyscy powinni być wstanie ją usłyszeć. Wydawała być się niepewna w takim otoczeniu, była w końcu najmłodsza oraz najmniej doświadczona w tymże gronie.
-Nie wiem czy dam sobie radę sama, jeśli nastanie jakieś zamieszanie nie zapanuje sama nad całym tym tłumem...

Lauara lekko się uśmiechnęła jakby patrzyła na bezradne dziecko, widocznie nie ma ona pewności co do zdolności kogoś kto był doradcą niegdysiejszego przywódcy tego ludu. Następnie zwróciła się do Ciebie i twej drużyny z pytaniem...
-Dlatego też byłabym wdzięczna jakby ktoś z was postanowił zostać tutaj wraz z ermenami by pomóc w razie wszelkich kłopotów.-

Pamiętasz jak oboje twoi towarzysze wyraźnie stwierdzili że zamierzają ruszyć na północ i nie wiedziałeś czy będziesz wstanie ich przekonać do zmiany zdania, ty sam miałeś cel by przeć dalej na zachód... Lecz jeśli ta burza może być tak niebezpieczna jak mówią to lepiej byłoby ją przeczekać niż nie móc w trakcie podróży rozróżnić zwid od prawdziwego zagrożenia.

[Kriadasz]

Krasnolud prawie że zgrzytnął zębami z irytacji, gdy nagle wszyscy zaczęli się na niego gapić. Miał ochotę wspomnieć o tym, jak naprawdę to wyglądało i po raz kolejny wytknąć, dlaczego naprawdę "monstrualne twory" zaatakowały wioskę. Wskazać im, że to nie burza ani bestie och zniszczyły, a oni sami. Ugryzł się jednak w język, bowiem Laura jeszcze nie skończyła. Kriadasz zaczął powoli się uspokajać, ignorując już utkwione w nim spojrzenia. Odezwał się dopiero wtedy, gdy mówczyni zwróciła się bezpośrednio do ich trójki.
- Zostać? - brwi Kriadasza powędrowały nieznacznie e górę - To szczerze bardzo głupi pomysł. Już mówiłem, że ta magia jest nieprzewidywalna. Na pewno dojdzie do katastrofy. Zostanie tutaj to skrajna głupota. Naszym celem była wędrówka na zachód, tymczasem utknęliśmy razem z wami. Nadciąga tu magiczna burza, a wy oczekujecie, że będziemy robić za niańki?
W jego głosie pojawiało się lekkie niedowierzanie. To była jednak tylko gra. W istocie nie dbał ani o burze, ani o Ermenów. Wiedział również, że wędrówka będzie niemożliwa. Na jego decyzję w zasadzie wpływała tylko jedna osoba. Kobieta, która już kilkukrotnie próbowała go zabić, a teraz była i tutaj. Zapewne czyhając na jego życie, w oczekiwaniu na okazje. Im dalej od niej, tym było bezpieczniej. Dlatego właśnie Kriadasz podjął tą, a nie inną decyzję. 
- Skoro tak, to ja tu pozostanę. Waszej młodej przyda się moja pomoc.
Odpowiedział z pewnością w głosie, po czym skinął na Teslę. Jego niedoszłą morderczynię.

[MistrzGry]

Pamiętasz jak było w Eresin przed i po tamtej burzy, nie wiedziałeś jednak wtedy o tej całej Laurze oraz o tym czy w ogóle tam wtedy była, nie zdziwiłoby Cię gdyby ermeni opowiedzieli jej swoją wersję wydarzeń tak by stała po ich stronie. Perses wydawał się niezadowolony twą krytyką na temat planu i szybko wypuścił z siebie tą irytację.

-Nie widziałeś jeszcze jak oni kontrolują ten pył, poza tym masz jakiś lepszy pomysł skoro tak Ci się nie podoba? Najpewniej nie gdyż przed nadejściem burzy nie zdążymy się już nigdzie ruszyć, nie znamy tek krainy ale wiemy że tamte wysokie trawy są niebezpieczne w głąb tutejszych lasów na pewno nie wejdziemy póki ich nie zbadamy, tutaj na otwartej przestrzeni chociaż wszystko widać z wszystkich możliwych stron. -
Po wywodach Persesa Tesla z ulgą i lekki uśmiechem odwdzięczyła Ci skinięciem, Laura natomiast rutynowo z westchnięciem odpowiedział wpierw Persesowi.
-Spokojnie Perses, zgodził się zostać i nie jest na pewno jedynym któremu to wszystko się nie podoba. Jednakże mamy za mało czasu by zmieniać wasz plan, jeśli coś nie wypali nauczymy się na błędach. W tym świecie ciężko o inną formę nauki czegokolwiek... Jeśli to wszystko myślę że grupa która wyrusza może ruszyć na północną granicę gdzie razem dokładnie omówimy podróż, w tym czasie Tesla będzie mogła Kriadaszowi na czym stoi pomagając przy obozie.-
Twoi towarzysze nie mieli wciąż żadnych pytań i byli gotowi by ruszyć ku odprawie na podróż, Perses też wyglądał na takiego co by chętnie już zakończył ten temat.

[Kriadasz]

Irytację Persesa krasnolud skwitował jedynie jakimś cichym pomrukiem zażenowania. Mocno go ten człowiek irytował. Od samego początku ubzdurał sobie najwyraźniej, że to po części Kriadasza wina to, co stało się w Eresin. Odzywał się bez sensu i mielił jęzorem. Jednym z powodów, dla których tu postanowił zostać był właśnie brak jego towarzystwa. Postanowił darować sobie odpowiedź. Zwłaszcza, że głos i tak od razu zabrała Laura.
- Nauka na błędach... - prychnął cicho z rozbawieniem - Zostanę. Załatwicie co macie załatwić, a potem ruszę dalej. Zatem szerokiej drogi i obyście szybko wrócili. 
To już powiedział głośniej tak, by wszyscy słyszeli. Niestety dość niedbale i nawet ironicznie czasem. Najwyraźniej tak wyglądała jego forma pożegnania. Krasnolud spojrzał jeszcze raz po wszystkich obecnych, po czym ruszył w kierunku Tesli. Spotkanie uznał za zakończone, a ta dziewczyna miała mu rzekomo coś do powiedzenia.

[MistrzGry]

Gdy cała reszta ruszyła ku odprawie której celem jest odnalezienie reszty mieszkańców Eresin Ty poszedłeś ku Tesli która na przeciwległym końcu kręgu jaki stworzyli ermeni władający pyłem, była odwrócona ku południu obserwując burze nadchodzącą znad morza. Stanąłeś obok niej samemu patrząc tam gdzie ona, byłeś jednakże gotowy... Jeśli faktycznie jest ona tym kim Ci się wydaje że jest, nie mogłeś spuszczać gardy, przypominając sobie o tym że to znów ta istota która pozbawiła Cię towarzysza, która wielokrotnie próbowała Cię zabić, a ty ją.
-Kompletnie nie jesteśmy przygotowani, nawet jeśli Ci ermeni będą wstanie nas obronić przed Burzą Pyłową to nie mam bladego pojęcia co się stanie gdy te dwie burze się się spotkają. Będziemy musieli się oprzeć potężnym żywiołom naturalny i nienaturalnego pyłu, ten świat jest najgorsze co mogło nas spotkać...
Odwróciła się w twoją stronę chcąc coś powiedzieć po czym prawie natychmiast skierowała swe spojrzenie na północ dostrzegając coś, zrobiłeś to samo i ujrzałeś przerażającego. Jakby znikąd pojawiła się wielka ściana mgły wiele kilometrów od was dosięgając ponad chmury gdzie tworzyła poruszające się w różnych kierunkach słupy, jak mogła się tak szybko pojawić? Czy ermeni dzięki swym dodatkowym oczom widzieli to cały czas? Jeszcze niedawno byłeś wstanie ujrzeć szczyty odległych Gór Nestrum lecz teraz była tylko ogromna biała ściana która pod wiatr wędrowała w waszą stronę...
-Przyśpieszyła? Mamy niewiele czasu, może jednak powinniśmy schować się do lasu albo w tych górach w pobliżu.-
Wskazała palcem na zachód, w kierunku gdzie zmierzałeś i ciągnęła się linia gór na zachód oraz południe.
-Może byśmy odnaleźli jakieś jaskinie jak w Górach Nestrum, byśmy mogli się tam skryć.

[Kriadasz]

- To nic nowego. - odparł ponuro - Na nic tu nie jesteśmy przygotowani. Jedyne co możemy robić, to miotać się z nadzieją, że dziwactwa tego świata nas nie zmiotą. Tak jak teraz na przykład. Więc lepiej módl się, bo niewiele nam prócz tego pozostało.
Mówiąc to, wciąż wpatrywał się w rosnącą ścianę, która nawet teraz przesłaniała mu horyzont. Magia tego świata. Nie wiedział, czy istnieje gorsze połączenie. Szczerze nie zazdrościł ekspedycji. Wiedział jednak, że nie był to czas ani na lamenty, ani na modlitwy.
- Jest już za mało czasu. Nie sprawdzajmy lepiej, co się stanie, jeśli burza nas złapie w polu. 
Odpowiedział Tesli na propozycję, kręcąc przy tym lekko głową. Opuścił nieco wzrok, tym razem patrząc na Ermenów manipulujących pyłem na skraju osady. To była ta ich nadzieja... Banda świrów. Kriadaszowi nie umknęły niektóre ze słów dziewczyny, które tylko potwierdzały jego przypuszczenia. Zachował to jednak dla siebie.
- Niech zabarykadują się w domach i uszczelnią wszystkie otwory. Każ im owinąć usta i nos wełnianymi maskami lub przynajmniej tkaniną nasączoną wodą. Jeśli ci szaleńcy zawiodą, pozostanie nam jedynie się ukryć. 
Powiedział stanowczo do Tesli, chwilę rozglądając się wokół, by na końcu spojrzeć jej w oczy. To nie był jego dom. Nie współczuł temu ludowi. Skoro jednak już tu był i miał za zadanie im pomóc, to to zadanie wypełni.

[MistrzGry]

-Wpierw trzeba mieć do kogo się modlić, nie znam niczego co by było wstanie nas przed tym ochronić.-
Odpowiedziała Tesla równo zimno i ponuro, ermeni byli opuszczeni przez Boga a ty dobrze o tym wiedziałeś, sami ermeni przez ten fakt wydawali się całkowicie o nim zapomnieć podobnie jak ten o którym mowa. Nie było więc szans by ten który Cię tu sprowadził pomógł tej nocy, a przynajmniej takie mogłeś mieć przeczucie.
-Zobaczę co da się zrobić, przekażę materiały i instrukcję wszystkim w obozowisku. Ty byś mógł w tym czasie sprawdzić naszych 'magicznych zbawicieli', czasami jak na nich patrzę to mam wrażenie jakbym widziała jakiś mistycznych wariatów...-
Tesla ruszyła po tych słowach w stronę obozowiska wraz z krótkim żegnającym się gestem dłoni, widocznie potrafiła spoważnieć w takiej sytuacji i na chwilę zapomnieć o starych 'sprzeczkach'.


Manipulujących pyłem ermenów było około trzydziestu, wszyscy rozstawieni tworząc idealny okrąg cztery razy większy od samego terenu obozu. Wypadało by sprawdzić co u poniektórych z nich chwilę przed tym co ma nadejść, czy sami są wstanie powiedzieć że dadzą radę to zrobić czy nawet oni sami są tego niepewni. Jednakże możesz zrobić też co innego, chwilę przed nadejściem ściany pyłu zajrzeć do obozu, jakimi zapasami dysponują ermeni i co by mogło się przydać.

[Kriadasz]

- To są wariaci. Nikt normalny nie korzystałby z tutejszej magii.
Odpowiedział jej Kriadasz, po czym ruszył zgodnie z instrukcjami w stronę okręgu z Ermenów wokół obozowiska. Nie umknął mu fakt, że dziewczyna zachowywała się dość odpowiedzialnie... Czyli nie tak, jak podejrzewał krasnolud. On wiedział, że ten demon gdzieś tam jest. Po prostu dobrze się ukrył i sprawiał jedynie, że Kriadasz musiał się mieć jeszcze bardziej na baczności.

Podszedł szybkim krokiem do najbliższego punktu w tym okręgu i bez ceregieli zaczepił jednego z Ermenów.
- Wiesz zapewne, że od was zależy los tego obozowiska. - stwierdził bez ogródek - Czy zatem zagwarantujecie im to bezpieczeństwo?
Wskazał za siebie, na krzątających się między namiotami mieszkańców.

[MistrzGry]

Na twe pożegnanie nim Tesla się całkowicie oddaliła do obozu powiedziała głośno, bądź raczej wykrzyknęła w twoją stronę wesoło podśmiewając się lekko po tym.
-Brakuję nam normalnych!-
Nieważne jak niepoważne by to miało być w tej chwili, było w tym wiele prawdy dla Ciebie...

Nie zajmując dłużej myśli tą małą ermeńską demonicą zająłeś się czymś ważniejszym teraz, czas było się przekonać czy w ogóle ktokolwiek wierzy w ten zabawny plan, a najlepiej było zacząć od tych którzy go mają zrealizować. Wiatr wciąż się wzmagał do coraz większych prędkości poruszając mocno twą zacną krasnoludzką brodą oraz zmuszając do przymknięcia oczu gdy kroczyłeś na południowy punkt okręgu skąd morski wiatr ciągnął ze sobą niewiele drobinek piasku który muskał twą twarz. Ermen wydawał się być spokojny, klęczał on na lewym kolanie kładąc na nim rękę a drugą zaciśniętą w pięść przyciskał do ziemi, wyglądał jakby składał pokłon temu światu. Wszystkie jego oczy były zamknięte a gdy się odezwałeś do niego ten nawet się nie poruszył.
-Jedyne czego możesz się obawiać to wiatru, wody oraz błyskawic. Ten monumentalny wiatr pyłu...
Wziął głęboki wdech i wydech, widać było że czekał jedynie na ten moment gdy pył uderzy w to miejsce.
-... będzie dowodem naszej siły.
Wydaję się być bardzo pewny siebie, byleby każdy z nich wiedział co mówią i nie zgubili się w tej zadufaniu... I lepiej żeby mieli rację, walka z tutejszymi żywiołami już Cię zdążyła raz wykończyć.

[Kriadasz]

Widząc wyjątkowe zaangażowanie u Ermena w nadchodzącą burzę, nie mógł powstrzymać się od delikatnego uniesienia brwi. Budziło to co najmniej niepokój. Jeśli od Kriadasz by to zależało, to nie pokładał by swojego życia w rękach tych świrów. Pamiętał jednak dobrze rzeź w Eresin i jeśli tamto również było spowodowane burzą pyłową, to chyba nie miał wyboru. 
- Nie obchodzi mnie wasza siła. Macie za zadanie chronić tą osadę, a nie się popisywać. I szczerze mówiąc, to właśnie wody i błyskawic się najbardziej boję. 
Rozemocjonowane zachowanie Ermena spotkało się z chłodną ścianą krasnoluda, którego rzeczywiście nie obchodziła moc tych osób. Nie ufał im. I nie miało to nawet związku z tym, czy wykonają swoje zadanie.

[MistrzGry]

Ermen na twe słowa wykonał jeden krótki śmiech który brzmiał trochę jakby prychnął na Ciebie, sam nie byłeś pewny ale nie wydawał się brać Twoich słów do siebie.
-Ten popis nie jest dedykowany Tobie ani z naszych, by odzyskać nadzieje musimy udowodnić swą przydatność Temu który został zapomniany przez co my zostaliśmy porzuceni... Tym razem Burza Pyłowa nie dotrze do naszego nowego domu, to masz zapewnione a teraz idź, sztuka manipulacji pyłem nie zawsze jest bezpieczna.-

Burza pyłowa była coraz bliżej, wydawała się że uderzy pierwszy a potem ta jak masz nadzieje zwykła z południa. Ermen zagwarantował bezpieczeństwo i to się liczy, może lepiej faktycznie dalej nie zakłócać jego spokoju, jeśli to ma zadziałać to lepiej by nic tym ermenom nie przeszkadzało... A jeśli zadziała to jedyne o co będzie trzeba zadbać to o ich spokój. Teraz zostało sprawdzić co się dzieje w samym obozie, chyba że inne rzeczy zamartwiają twój umysł, zawsze możesz też się gdzieś ułożyć i po prostu czekać na nieuniknione.

[Kriadasz]

- Skupcie się po prostu na zadaniu.
Odparł dość twardo krasnolud, kompletnie ignorując te jego dziwne słowa. Nie miał zamiaru wykłócać się z tym Ermenem o kwestię tego, dlaczego to robi. Miał to po prostu zrobić. Lecz o ile Kriadasz na słowa manipulatora nie zareagował, tak dobrze je sobie wyrył w pamięci. Utwierdziły go jedynie w przekonaniu, że z tymi osobami coś jest nie tak i nie można im ufać. Krasnolud nie chcąc dłużej tkwić tu ze świrem, odwrócił się na pięcie i ruszył w kierunku namiotów. Nie odwracając nawet na chwilę w kierunku Ermena. Swe kroki kierował tam, gdzie miał nadzieję znaleźć Teslę. Albo raczej osobę, która się za Teslę podawała. Potrzebował informacji, czym ten lud dysponuje i czy rzeczywiście manipulacja pyłem to ich jedyne wyjście z tej kryzysowej sytuacji.

[MistrzGry]

Ruszając ku obozowisku widziałeś jak coraz więcej ermenów chowa się pod namioty ze skóry, niepewni swego bezpieczeństwa widzisz jak jeszcze wbijają kolejne drewniane kołki by jak najbardziej zabezpieczyć swe 'schronienia' przed odleceniem jeśli uderzy mocniejszy wiatr. Jednakże nie wszyscy zamierzają się schować, wyposażeni w niezwykle prymitywną broń czyli dzidy oraz chitynowe kawałki pancerzy przywiązane do różnych części ciała, widocznie chcą się przygotować gdyby cokolwiek innego zagroziło obozowisku... Jakby mogli być wstanie się obronić przed czymś innym niż dzikimi zwierzętami.

Ponad tymi niskimi i małyminamiotami w których sami ermeni pewnie musieli się czołgać żeby się przemieszczać widziałeś w północno-wschodniej części obozu Tesla która już ku Tobie machała. Widać sprawy o przygotowaniu reszty już załatwiła skoro zaczęli się chować, ewentualnie uzbrajać. Od razu ruszyłeś w jej kierunku gdyż sam chciałeś do niej przyjść, na miejscu okazało się że Tesla stała przy malutkim namiociku który był skrytką na różne cenniejsze przedmioty jakie ermeni posiadali i nie chcieli by zostały zniszczone przez pogodę.
-Jak tam oględziny naszych obrońców?-
Powiedziała dość sarkastycznie, widocznie sama nie ufała dziwom tego świata ani temu co robią one z niektórymi.
-Odkryłam że jesteśmy w posiadaniu kilku ciekawych przedmiotów, podobno Nimarus wszedł w ich posiadanie podczas mojego porwania w jakimś incydencie między dziwną dziewczyną o korowej skórze a kimś twego rodzaju w Eresin...-
Wyglądała teraz jakby nie do końca wiedziała o czym mówi, jakby powtarzała słowa które wielokrotnie były zmielone przez plotki wśród mieszkańców niegdysiejszego Eresin. Zaglądając do składziku niewiele rzeczy Cię zainteresowało, w większości były to śmieci które aktualnie niezbyt by się przydały, jakieś kawałki chityny, dzidy z kamiennymi grotami, podstawowe prymitywne narzędzia i tak dalej... Jednakże były też rzeczy które szczególnie zwróciły twoją uwagę, były to te o których mówiła Tesla a mianowicie muszkiet, topór jednoręczny, tarcza, luneta oraz plecak w którym było trochę mniej niż kilo sucharów, dwadzieścia sztuk amunicji do muszkietu, mały woreczek prochu oraz nowoczesne jednakże trochę zużyte narzędzia, a wszystko to było roboty i rozmiaru nieznanych Ci krasnoludów.

[Kriadasz]

Kriadasz szedł w milczeniu przez obóz, uważnie przyglądając się mijanym mieszkańcom. Przede wszystkim w oczy mu się rzuciły ich dziwaczne chitynowe pancerze, dobitnie świadczące o niewiedzy ich posiadaczy. Na widok uzbrojenia oraz osób, które najpewniej nazywano tutaj wojownikami, nie mógł powstrzymać się od lekkiego wyrazu dezaprobaty w postaci pokręcenia głową. Jego uwadze nie umknęło również przybijanie namiotów do ziemi. W tym dostrzegł już więcej sensu, chociaż mimo wszystko on zrobiłby to inaczej. Lepiej.

Jego rozmyślania nad przygotowaniami przerwało w końcu natknięcie się na Teslę. Świadomy tego kim naprawdę dziewczyna jest, nie mógł zdobyć się na choćby odmachanie jej ręką.
- Możemy być pewni, że zrobią co mieli zrobić... Ale tylko tyle. I nie wiadomo, czy podołają.
Odpowiedział jej, gdy tylko podszedł na wystarczająco bliską odległość. W przeciwieństwie do Tesli, w jego głosie nie było sarkazmu. Jedynie ponura świadomość tego, że niedługo wszyscy mogą umrzeć. Z o wiele większym zainteresowaniem podszedł do przedmiotów, jakie miał po sobie pozostawić jeden z jego pobratymców. 
- Załatwiłaś im te maski?
Spytał jeszcze w drodze do magazynu, chcąc jak najlepiej spożytkować tą niewielką ilość czasu, jaka im pozostała. Gdy jednak dostrzegł to, o czym dziewczyna mu mówiła, zmartwienia dotyczące burzy nagle minęły. Kriadasz zobaczył krasnoludzką technologię... Co prawda nieco przestarzałą, ale będącą bezpośrednim dowodem na to, iż nie był tu sam. Trudno mu było okazać zaskoczenie z zewnątrz, dlatego jedynie w milczeniu podszedł do przedmiotów. Obejrzał je dokładnie, rozpoznając praktycznie każdy z nich. I chociaż nie umiał strzelać ze strzelby, to był świadom jej potęgi względem prostszych pancerzy.
- Pilnuj tego... - wymamrotał do Tesli, po czym wstał - Pilnuj tego jak oka w głowie i nie pozwól, by ktoś to uszkodził. I zadbaj, by to coś nie zamokło.
To powiedziawszy, włożył jej w ręce woreczek z prochem. Po czym skierował się do wyjścia świadom, że nie mają teraz zbyt wiele czasu na zajmowanie się tymi rzeczami.

[MistrzGry]

Tesla obserwowała Ciebie i twe reakcje na odkryte przedmioty wykazujące obecność innych krasnoludów na Nekronie
-Chociaż tyle, niedługo się przekonamy czy podołają. Materiału mieliśmy bardzo niewiele z szaty którą zabraliśmy tym białym wielkich ludzi więc nie starczyło dla wszystkich zadbałam więc by w pierwszej kolejności mieli je Ci którzy będą poza namiotami podczas burzy w tym dla Ciebie.-
Podała kawałek widocznie rozerwanego suchego materiału, powinien wystarczyć jak już go namoczysz w rzece. Dziewczyna dokładnie słuchała gdy mówiłeś jej o przypilnowaniu tych przedmiotów, widoczne było że te przedmioty coś dla Ciebie znaczyły bądź były wiele wart. Schowała woreczek i zdecydowanie przytaknęła głową.
-Zadbam o to i każe przypilnować tego miejsca.-

Wychodząc z namiotu od razu obejrzałeś się za Siebie by zobaczyć jak przerażająco blisko była już wielka biała ściana. Była ona już ponad lasem Nirii by zaraz przykryć ostatnie widoczne Ci drzewa po których pozostanie zaledwie kilkaset metrów do obozowiska, będąc tak blisko ta dziwna anomalia wydawała się jeszcze straszniejsza ukazując jak wielkie siły rządzą tym światem przed którymi jedyne co możesz robić to się schować gdyż coraz ciężej uwierzyć że ci oszalali ermeni będąc wstanie jakkolwiek przed tym was ochronić... Tesla stała obok Ciebie wgapiona na tą samą scenę, po chwili się jednak sama ogarnęła z zamiarem ożywienia 'strażników' którzy zamiast rozejść się na warty obserwowali ścianę białego pyłu.
-Teraz czas na ostatnie przygotowania bądź modlitwy jeśli masz do kogo, idę rozesłać ich na warty.-
Powiedziała zawiązując tkaninę na usta oraz idąc do zgrai ermeńskich wartowników.

[Kriadasz]

Chwycił materiał i spojrzał na niego przelotnie, w mgnieniu oka oceniając. Tak naprawdę w ogóle nie był pewien, czy to cokolwiek da. Nie wiedział, czym dokładnie ten pył jest. Ale nie wiedział również, jakie mieli lepsze rozwiązanie od "nie wdychać szkodliwego gazu". Miał nadzieję, że to rzeczywiście podziała. I gdy już samego siebie przekonał, również zawiązał sobie chustę, chcąc dopiero później ją zamoczyć. Mimo że burza była tuż tuż, powinien mieć jakiś czas.
- Dobrze. Jeśli burza w nas uderzy, przyda się wszystko, co możemy teraz zrobić. 
Odpowiedział jej krótko. Miał tylko nadzieję, że ermeni rzeczywiście nie zmoczą prochu. Byłoby to niewymowne marnotrawstwo. 

Na widok ściany pyłu musiał przystanąć. Wpatrywał się w nią przez dłuższą chwilę, odrywając wzrok dopiero wtedy, gdy usłyszał Teslę. Odwrócił się w jej kierunku, z tym samym, niezmiennym wyrazem twarzy.
- Moi bogowie upadli. Możemy liczyć jedynie na siebie. I ja ufam sobie, bo nie zamierzam tu zginąć. Nie tutaj, nie z wami i nie w taki sposób.
Przez moment chciał powiedzieć "z tobą", ale w porę ugryzł się w język. Teoretycznie miał nie wiedzieć, że Tesla jest jego ukrytą morderczynią.

[MistrzGry]

-I to! Jest dobre nastawienie!-
Odkrzyknęła Tesla na twe ostatnie słowa, następne wasze spotkanie odpędzie się w trakcie bądź po przejściu ten anomalii... By tylko nie próbowała Cię znów zabić w trakcie tego wszystkiego.

Jeśli chciałeś zdążyć namoczyć chustę przed nadejściem burzy pyłowej musiałeś ruszać teraz, tak też więc uczyniłeś gdyż prawie byś o tym zapomniał, do tego miejsca będziesz mógł wrócić w każdej chwili ale teraz nic stąd Ci się nie przyda bardziej niż materiał namoczony w wodzie. W drodze do najbliższego koryta delty spojrzałeś się jeszcze na południe w stronę morza i tamtejszej burzy, mimo że była coraz bliżej nie było słychać grzmotów ani widać błyskawic, za to teraz gdy już dzieli ją tylko kilka kilometrów chmury wydają się być dziwnie ciemno-niebieskie... Gdyby nie dość wam było tych anomalii, byleby okazało się to normalnym deszczem czy burzą myślałeś sobie.

Odwiązałeś chustę, namoczyłeś ją i przywiązałeś z powrotem, teraz byłeś gotów oraz byłeś na tyle blisko zachodnio-północnej granicy kręgu że mogłeś na własne oczy zobaczyć jak dziwni manipulujący tym całym pyłem ermeni sobie poradzą, w tej chwili wiele innych rzeczy nie masz do roboty a czasu jeszcze mniej...

[Kriadasz]

Gdy wreszcie zasłonił swe usta, pozostała mu już tylko jedna rzecz, która mogła go zabezpieczyć od niszczycielskich skutków. Burzy. Gdyby okazało się, że manipulatorzy nie podołali i cały obóz zwariuje. Krasnolud dobył własnego toporka, po czym udał się z nim gdzieś bliżej obrzeży. Obawiał się śmierci z rąk Ermenów. Wiedział, że jeśli pył ich opanuje, będzie zdany tylko na siebie. Teraz jednakże pozostało mu tylko siedzenie pod ścianą jakiegoś namiotu. I obserwowanie w milczeniu nadciągającą ku nim nawałnicę.

[MistrzGry]

Obserwowałeś jak wielka biała ściana pyłu zbliżała się, całe to miejsce było niczym dla niej, niezauważalne, niczym co by mogło jakkolwiek na nią wpłynąć, coraz większe poczucie bezradności targało Tobą widząc jak to coś się zbliża nieuchronnie...

W końcu, moment gdy wielka anomalia była już zaledwie kilkadziesiąt metrów od granicy kręgu jaki utworzyli ermeni widziałeś jak to coś wściekle parło w twoją stronę wysuwając przed siebie mały strumyczki białego pyłu jak i wielkie macki który zachowywały się jakby ciągnęły cała burzę naprzód, ermeni władający tym pyłem powstali jak jeden mąż wysuwając jedną nogę do przodu a drugą do tyłu jakby chcieli się zaprzeć i wysunęli swe ręce naprzód jakby wciąż uważali że są wstanie zatrzymać to coś... I nagle cała ta niewidzialna siła ciągnąca te masy białego pyłu zderzyła się z niewidzialną kopułą która wydawała się otaczać cały obóz, biały pył szybko przepłynął całą kopułę niczym fala przysłaniając całe światło tworząc ponurą szarość wewnątrz kopuły. Czyżby im się udało? Każdy z tych ermenów wydawał się trząść a pył wił się przywierając do ścian kopuły jakby próbował dostać się do środka, jednakże nie mógł tego zrobić.

Byliście teraz wszyscy wewnątrz Burzy Pyłowej, w niewidzialnej kopule stworzonej przez emreńskich manipulatorów którzy po prostu odpychali wszelkie drobiny pyłu tak daleko jak mogli wytężając swe możliwości do granic. Widok był zaiste piękny jak przerażający, miałeś uczucie jakby pożarła was w całości wielka bestia, do tej mrożącej krew w żyłach atmosferze dokładał jeszcze cegiełkę fakt powstałeś totalnej ciszy oraz wszechobecna szarość jakby wszystko utraciło część swoich kolorów... Najważniejsza jednak w tym wszystkim jest to, że póki co jesteście bezpieczni, musicie jedynie czekać aż burza przeminie oraz liczyć że dalszy bieg wydarzeń będzie niezmienny.

[Kriadasz]

Wzrok krasnoluda mimowolnie powędrował w górę, na sam czubek niewidzialnej kopuły i na burzę, jaka dosłownie się po nich przewalała. Następnie opuścił wzrok, przyglądając się skupionym na swym zadaniu Ermenom. Być może niepotrzebnie w nich wątpił... Powstrzymał się jednak z takimi wnioskami na tamtą chwilę. Rozejrzał się jeszcze tylko po obozie, czy mieszkańcom czasem nie odbija. Potem już tylko usiadł i czekał. Na koniec tej burzy. Na to, co przyniesie przyszłość... Wciąż brakowało mu masy odpowiedzi. Między innymi tych dotyczących rękawicy, jaką otrzymał.

[MistrzGry]

Ermeni wydawali się nie zmieniać swego zachowania, Ci którzy mieli zostać w namiotach tak w nich zostali a strażnicy którzy mieli patrolować robili to z widocznym niepokojem co do aktualnego krajobrazu. Tesly póki co nie widziałeś, ale to raczej nic dziwnego że mogłaby być teraz w innej części obozu, w jakimś namiocie bądź sprawdzać stan ermeńskich manipulatorów pyłu. Jeśli natomiast o nich chodziło to widziałeś stąd trzęsące się mięśnie tych których najbliżej byłeś, widać nie było to lekkie zadanie któremu nie wiadomo czy podołają do samego końca...


Licząc na to że w spokoju uda Ci się przeczekać tą pogodą po kilkudziesięciu minutach ujrzałeś jakieś światło poza kopułą na zachodzie, niedaleko Ciebie. Coś się tam zaczęła dziać, wyglądało to jak światło płomieni gdzieś w tej całej burzy, nie wiedząc czy to jakiś wytwór tej anomalii który ma mniej powiązania z realnością niż twe sny o powrocie do domu nie mogłeś tego tak zlekceważyć. Mogłyby to równie dobrze być płomień jakiś pochodni bądź stworów które mogą wytwarzać światło ognia.

Wiedziałeś o zachodniej granicy kopuły tyle że przecina wzdłuż jedną z odnóg delty a ermen trzymający w ryzach tamtejszą część kopuły stoi na brzegu od strony wschodniej niedaleko obozowiska, mogłeś też zaobserwować zmierzającego tam ermeńskiego strażnika... Pytanie czy wolałeś to zostawić samo Sobie czy ruszyć zbadać tę sprawę.

[Kriadasz]

Kriadasz po raz ostatni rozejrzał się, czy reszta obozu jest taka, jak powinna być. W zaistniałych okolicznościach nie był nawet tak pewien, czy chciałby spotkać Teslę. Dlatego właśnie wciąż trzymał broń na wierzchu. Chciał się zabezpieczyć przed ewentualnym atakiem kogokolwiek. Nie wiedział przecież, jakie podejście ma do niego ten lud. Wolał nie ryzykować. Z tego samego powodu również postanowił się przemieścić. Nieruchomy cel to martwy cel, toteż w połowie dlatego, a w połowie przez niepokój wywołany światłem, ruszył do tamtejszej części obozu zaraz za strażnikiem.

[MistrzGry]

Powoli rozglądając się w okół siebie ruszyłeś za strażnikiem by zbadać sprawę, nie byłeś wciąż pewny co do ermenów i ich 'stabilności', lecz wszystko wyglądało jakby było w względnej normie, jednakże wszyscy wydają się być bardzo cicho co chyba nie powinno nadto dziwić w aktualnej sytuacji w jakiej się znaleźli... Uwięzieni wewnątrz Pyłowej Burzy która nie wiadomo czym was jeszcze zaskoczy, a Ty właśnie szedłeś to zobaczyć.

Zbliżając się do granicy gdzie zatrzymał się strażnik ujrzałeś motające się gdzieś w oddali wielkie płomienie, jakby duża część lasu z zachodu zajęła się płomieniami barwiąc ogniście całą biel burzy z tego kierunku. Po krótkiej chwili jednak coś jeszcze zaczęła majaczyć w tych kolorach, jakaś ciemna plama która po chwili kształtowała się w człowieczą sylwetkę, wyglądało to jakby niósł coś bezwładnego na swoich rękach, albo kogoś... Ta osoba wydawała się was też zauważyć, biegła w tą stronę i w moment usłyszałeś męski głos.
-Kimkolwiek jesteście pomóżcie! Ona potrzebuje schronienia!-


Wyglądało to bardzo podejrzanie, jednakże pył nie powinien na was oddziaływać w tej kopule, w końcu go tu nie było. Ermeński strażnik mocniej złapał za swą dzidę podnosząc ją a ermen manipulujący pyłem wydusił z siebie słowo jakby ledwo mu starczało powietrza w płucach.
-Kłamstwo...-

[Kriadasz]

Krasnolud trwał w milczeniu i jedynie przypatrywał się scenie ze swego rodzaju irytacją wymalowaną na twarzy. Miał nadzieję spokojnie przebrnąć przez tę burzę. Świat ten miał jednak najwyraźniej inne plany.
- Są w stanie przejść przez barierę?
Spytał się strażnika obok, nie odrywając wzroku od sylwetek. Nie liczył nawet na to, że manipulator mu odpowie. Słyszał jednak pytanie. A zaraz za pierwszym poszło drugie.
- Czy ktoś zna tutaj tamte osoby?
Rozejrzał się po obozie, jakby to miało sprawić, że wszyscy go usłyszą. Mimo że zachowywał spokój, to w rzeczywistości sam był nieufny i wciąż miał dobytą broń.

[MistrzGry]

-Władamy tylko pyłem...-
Odpowiedział znów podobnie skupiony na swym zadaniu ermen manipulujący pyłem. Oglądając granice bariery w miejsca gdzie ta przecina rzekę widzisz jak woda przepływa przez nią swobodnie a trawa poruszana lekkimi dmuchnięciami wiatru raz jest po jednej stronie bariery a raz po drugiej, więc jedyne co ta bariera robi to zatrzymuje tą burzę z dala od was.

Ermeński strażnik odpowiedział na twe drugie pytanie które zostały pewnie nie zostały usłyszane przez ermenów w obozie gdyż od pierwszego namiotu dzieli was kilkanaście metrów to jednak wciąż wewnątrz tej kopuły trwała nieprzyjemna cisza a głośniejsze słowa mogłyby się odbić na całe obozowisko.
-Nie, nikt nie opuszczał obozowiska odkąd tu przybyliśmy, takie rozporządzenie dali... Ta osoba nie brzmi jak Ermen.-
Wymruczał ostatnie słowa strażnik z wyraźną niechęcią do tego kto tu biegnie, widać że nie miał zamiaru ufać kolejnemu obcemu jaki by miał tu przybyć. Obca sylwetka nosząca kogoś była coraz bliżej, teraz widoczne było że niósł 'kogoś' lecz nie powinien usłyszeć o czym rozmawiacie. Jeśli przez najbliższe kilkanaście sekund nic nie odpowiecie obcemu ten najpewniej wbiegnie do kopuły a dalej nie wiadomo co się stanie, ermen szykował swą broń a manipulujący pyłem był głównie pochłonięty swym zadaniem. Wytężając wzrok widziałeś jak bardzo odległe płomienie które emanowały pomarańczowym migającym światłem powoli malały, jakby ogień z jakiegoś powodu tracił na sile bądź gasł...

[Kriadasz]

Wzrok Kriadasza pozostawał wciąż utkwiony w widzianych pośród burzy płomieniach. Głównie jednak obserwował sylwetki nieznajomych, którzy usiłowali dostać się do ich obozu.
- Jeśli zatem są tworem pyłu, to nie przejdą przez barierę.
Odpowiedział cicho na słowa Ermena, chwytając jednak mocniej oręż w dłoni. Wiedział przecież doskonale, że nie tylko pył stanowił zagrożenie w tym świecie. W zasadzie pierwszy raz krasnoludowi przyszło  się z nim spotkać. Mimo to, po jego opisie mógł stwierdzić, że lepiej spotkania nie powtarzać.
- Wezwij tu kilku innych strażników. Niech utworzą blokadę wokół tego miejsca.
Rozkazał Ermenowi obok niego, samemu pozostając na miejscu. Nie był jego dowódcą i mógł go rzecz jasna zignorować... W zaistniałej sytuacji jednak Kriadasz wierzył, że postąpi on rozsądnie. Krasnolud chciał pozostać na miejscu, ale nie z poczucia obowiązku, a własnej obawy. Wolał nie spuszczać przybyszów z oczu.

[MistrzGry]

Strażnik jedynie odwrócił się stronę obozu i zawołał swoich kolegów z warty, po czym wrócił do obserwowania sylwetki spoza kopuły mocniej chwytając za broń. Miło z jego strony że posłuchał twej rady...
-Dorian! Fern! Kimil! Chodźta tu!-
Trzech kolejnych ermenów już zmierzało w waszą stronę by przywitać prawdziwych bądź fałszywych gości, zdążyli oni dobiec i stworzyć blokadę, jeden z nich stał przy manipulującym pyłem by stać w jego obronie. W tym czasie obcy dobiegł do was zatrzymując się kilka metrów od kopuły zauważając grupę istot z wymierzoną bronią w niego. Mężczyzna z lekko kręconymi kruczo-czarnymi włosami o średniej długości, ubrany był w ciemny płaszcz z między którego widać było przypalony skórzany napierśnik, cały był ubrany w ciemnych kolorach, z twarzy całe szczęście wyglądał na normalnego człowieka o jasnej karnacji, w jego spojrzeniu było widać ślady strachu i nieprzyjemnych przeżyć. Na rękach niósł nieprzytomną kobietę w czarnej sukni, skórze przykrytej warstwą pyłu z pożaru i brązowych długich włosach które przykrywały jej twarz.
-Co to ma znaczyć!? Przepuście nas, nie widzicie że ona potrzebuje pomocy?-

[Kriadasz]

Stanął zaraz za utworzoną blokadą, wpatrując się w coraz ostrzejsze sylwetki i czekając, aż wreszcie tu dotrą. Był wdzięczny strażnikowi za to, że nie protestował przeciwko jego poleceniu, nie powiedział tego jednak na głos. Jedynie patrzył w milczeniu oraz napięciu.
- Zróbcie tu trochę miejsca. Wejdę do środka i się z nimi rozmówię. Jeśli będą coś kombinować, nie wahajcie się ich zaatakować. I miejcie oko na niego...
Tu wskazał na manipulatora pyłu. Następnie czekał, aż strażnicy zrobią mu miejsce i utworzą okrąg wokół fragmentu, w którym nieznajomi mieli wejść do obozu. Jeśli to zrobili, wszedł do środka z przygotowaną bronią, gdzie to znów czekał, tym razem jednak na przybyszy. Skupił wzrok na sylwetkach, próbując wyłapać jak najwięcej szczegółów z ich wyglądu. Broni na przykład.

[MistrzGry]

Mężczyzna ruszył przed siebie do półokręgu jaki stworzyli strażnicy wewnątrz kopuły, teren półkręgu znajdował się w wodzie bardzo płytkiej odnogi delty. Niestety nie mogłeś zaobserwować żadnej broni przy pasie czy gdziekolwiek u mężczyzny przez fakt iż był zasłaniany przez kobietę którą niósł. Obserwując ich, a raczej mężczyznę bo po nieprzytomnej osobie ciężko było coś rozpoznać zmieniłeś zdanie że to jednak nie strach, lecz zmartwienie dręczyło go, zapewne o osobę którą niósł co oznaczało że musiała być między nimi jakaś relacja...

Strażnicy dokładnie obserwowali nadchodzącego obcego, manipulator jednakże jedynie skierował wzrok gdy już dzieliło ich parę kroków. Wtedy mężczyzna już miał stawiać pierwszy krok w kopule, na terenie obozowiska... Jednakże działo się coś co mógł mieć na myśli manipulator, kobieta wraz z styknięciem ścianą kopuły powoli zaczyna po prostu się rozpadać w biały pył który zostawał wypychany z powrotem do burzy pyłowej wraz z tym jak kolejne części jej ciała stykały się z strefą wykluczenia dla białego pyłu tworzoną przez ermeńskich manipulatorów. Wraz z tym pożar w oddali zdawał się całkowicie zniknąć a mężczyzna dostawszy się cały do wnętrza niewidzialnej kopuły ze zdziwieniem połączonym z przerażeniem na twarzy kleknął w wodzie patrząc na swe ręce na których przed paroma sekundami niósł kogoś... W takim razie on musiał być prawdziwy, widocznie był oszukiwany przez ten cały biały pył i przywędrował tutaj widząc być może ten obszar jaki stworzyliście.
-Jak... Zawsze...-
Ręce opadły do wody i nie byłeś do końca czy mówił sam do Siebie czy do was, czy nawet tego czy jest on świadom że to co się dzieje jest naprawdę, gdybyś sam się postawił w jego sytuacji, wszystko mogłoby być fałszywe niczym sen. Jednakże widząc teraz jego pas ujrzałeś przy nim kilka rzeczy a w tym yo co najbardziej Cię interesowało, broń. Był widoczny dobrej jakości drewniany uchwyt jakiegoś ostrza, najpewniej tasaka o sporym kabłąkiem i chyba czarnym ostrzu które w większości chowało się za płaszczem, a po drugiej stronie pasa widziałeś coś co przypominało rączkę pistoletu skałkowego(o ile twoja postać była wstanie go rozpoznać) a reszta część była schowana za jego plecami. Także dokładnie widząc jego skórzany napierśnik widziałeś ślady jego częściowego spalenia, czy to oznacza że ogień był prawdziwy? Niekoniecznie, nie wyglądało to jak świeże ślady po ogniu...

Ermeni lekko zdezorientowani obserwowali go a manipulator wrócił w pełni skupiony na swym zadaniu, widać tylko manipulator spodziewał się co się zaraz stanie, a jeśli tak było to łaskawie mógłby precyzyjniej stwierdzić co było w tej 'mgle' prawdziwe.

[Kriadasz]

Kriadasz również nie wyglądał, jakby zaskoczyło go to, co się wydarzyło. Wszak bariera spełniła swoje  zadanie i nie przepuściła iluzji. Może lekkie zdziwienie wywołało u niego to, że tylko kobieta była fałszywa. W milczeniu przyglądał się dość dramatycznej scenie, nie zmieniając przy tym wyrazu twarzy. Nie bawił się w pocieszanie nieznajomego, czy dochodzenie, kim on jest i czego chce. Przynajmniej nie w pierwszej kolejności.
- Uklęknij tu i oddaj swoją broń. A wy pilnujcie. Zaraz go przeszukam...
Ostatnie dwa zdania skierował do strażników, nie patrząc nawet w ich kierunku. Nie spodziewał się zarówno oporu od nich, jak i przybysza zza bariery. Jeśli wykonali wszyscy polecenia, tak jak obiecał, podszedł mężczyznę przeszukać.

[MistrzGry]

Gdy wypowiedziałeś tylko wypowiedziałeś słowa o oddaniu broni, przybysz bez żadnego zawahania nie wstając z kolan wyjął szybko zza pasa pistolet wycelowując go prosto w Ciebie pociągając palcem za kurek wytwarzając metalowe styknięcie przygotowanego do wystrzału pistoletu skałkowego. Nim zauważyłeś jego prawa dłoń już spoczywała na uchwycie tasaka przy pasu a ermeni otaczając os strony kopuły obcego wycelowali w jego stronę dzidy. Przybysz wypowiedział krótko zmieniając całkowicie ton głosu z tego co słyszałeś jeszcze przed chwilą...
-Ani się wasz.-

Wydawał się szybko pogodzić z dziwną sytuacją jaka miała miejsce, bądź był tak nieufny wobec was, a może to wszystko było oszustwem? Wiesz na pewno jedno, że nie będzie on potulnym gościem który się posłucha jakichkolwiek zaleceń oddania broni oraz poddania się w wasze ręce. Jednakże najważniejsze teraz było to że prosto w twój łeb wycelowana była lufa pistoletu będącego parę metrów przed Tobą i nie było to zbyt komfortowe uczucie.

[Kriadasz]

Lufa wycelowana w jego łeb. To nie było przyjemne uczucie. Nikt normalny przecież nie cieszyłby się z tego, że ktoś w każdej chwili może posłać mu kulkę. Wystarczył jeden ruch palcem by go zabić, a Kriadasz był tego świadomy, dlatego całkowicie znieruchomiał. Jego serce przyśpieszyło, zdołał jednak opanować strach, przynajmniej z zewnątrz. Nie mógł teraz wykonać żadnego fałszywego ruchu, toteż mówić zaczął dopiero po dłuższej chwili, nie spuszczając wzroku z oczu nieznajomego. 
- Jesteś świadom swojej sytuacji? Opcje masz tylko dwie. Jedna z nich zakłada, że wszyscy jesteśmy wytworem pyłu, a ty jedynie zmarnujesz kulę oraz proch. Odsłonisz się na atak. Druga oznacza z kolei, że jesteśmy prawdziwi i wtedy konsekwencje będą jeszcze gorsze, jeśli zdecydujesz się wystrzelić. Poza tym... Ja tu jestem tylko najemnikiem. Celujesz w złą osobę. 
W jego głosie słychać było niemal pogardę skierowaną do mężczyzny. Wszystko chciał utrudnić w już i tak ich kiepskiej sytuacji. Każdy obecny tu raczej wiedział, że to spotkanie może skończyć się tylko w jeden sposób, a mimo to on stawiał im się. A przecież był skazany na porażkę. Nie zmieniało to jednak faktu, że krasnolud cały był spięty i tylko szykował się na przyjęcie postrzału.
- Nie rób głupich rzeczy i po prostu rzuć broń. Jakbyś nie zauważył, mamy teraz większe problemy od ciebie.

[MistrzGry]

Na twe słowa przybysz się uśmiechnął lustrując szybko wszystkich wzrokiem. Ermenii na szczęście widząc twoją reakcję na to co robi przybysz postanowili nie wykonywać żadnych gwałtownych ruchów, wciąż otaczali obcego czekając może na jakąś okazję lecz co najważniejsze nie prowokowali go póki co w żaden sposób prócz wymierzaniem w niego swą bronią. Powoli wciąż celując w Ciebie obcy wstawał z kolan mówiąc nie wiesz czy do Ciebie czy do wszystkich zgromadzonych.
-Pierwszy raz od dłuższego czasu mam pewność że nie śnie bądź że me oczy mnie nie oszukują, więc tym bardziej wiem że nie oddam swej broni jakimś dzikusom którzy słuchają rozkazów swego własnego 'najemnika' a nie na odwrót.-

Wykonał krok w tył, a potem drugi by się oddalić jak najbardziej od twego toporka oraz paru ermenów, widać mimo swej nierozwagi wolał być ostrożny a nawet jeśli był w przegranej sytuacji to wiedział że walka na pewno by się nie skończyła by się na jednym trupie. Przybysz aktualnie stał prawie pod ścianą kopuły zapewniając sobie zapewne plan b polegający na wycofaniu się tam z powrotem, choć pewnie nie miał na to ochoty...
-Gorsze problemy? Mówicie o tym pierdolniku jaki jest na zewnątrz waszej wiedźmiej bariery? Czym to kurwa jest albo ty karle lub mutant który widocznie trzyma tą mgłę z dala zasmakuje ołowiu.-

Manipulator pyłu mimo pogróżek skierowanych w jego stronę nie reagował, jednak byłeś wstanie kątem oka zobaczyć pot na jego rękach i nie wiesz czy był on spowodowany tą sytuacją czy zmęczeniem, jednakże nie wiesz jak może zakończyć się przerwanie kręgu. Co jeśli pył zaleje cały obóz nim będą wstanie zwęzić krąg, wiedziałeś że jeśli postanowi on wystrzelić i uciec z powrotem skąd przybył to tak naprawdę nic mu nie zrobicie gdyż pogoń raczej nie wchodziła w grę...

[Kriadasz]

Słysząc te określenia w ich kierunku na twarzy krasnoluda wykwitł grymas z niesmaku i niezadowolenia. Ten obcy nic widocznie nie rozumiał. Rzucał się jak dziecko ze swoją zabawką, wygrażając ją wszystkim dookoła. A w tej konkretnej chwili Kriadaszowi. 
- Jestem najemnikiem, którego zatrudniono do pomocy przy zarządzaniu obozem. Dociera to do ciebie?
Odpowiedział mu ze spokojem, mimo że była w tym i ledwo słyszalna irytacja. Trudno się nie irytować, gdy celuje do ciebie z broni. Sytuacja stała się znacznie bardziej niebezpieczna, gdy obcy zaczął grozić i manipulatorowi. Jeśli przerwie barierę, cała burza wleje się do obozu. A mógł to zrobić, patrząc na to, że najprawdopodobniej miał awersję do magii. 
- Jestem krasnoludem, a to nie jest mutant. Przestań zachowywać się jak dziecko i bądź rozsądny. Albo rzucisz broń i przeczekasz to z nami, albo wrócisz do tego pierdolnika.

[MistrzGry]

-Albo przeczekam to tu nie oddając wam nic, albo pierdolnik przyjdzie do nas wszystkich. Mam już dość tego miejsca, wiem o nim tyle co jakiś bachor wie o słowie 'rozsądek', nie wytrzymam dłużej z tą świadomością że nic nie wiem!-
Twoje słowa wydają się odbijać od niego niczym Persesa do Ciebie odkąd się poznaliście, próby przekonania go nie wychodzą najlepiej a biorąc pod uwagę że ma on dostęp do broni palnej oraz potrafi z niej korzystać może oznaczać tylko że pochodzi ze świata równie zaawansowanego co twój i zapewne bardziej podstępnego czy dwulicowego co można wywnioskować po jego zachowaniu. Może warto by było się zastanowić co sam byś zrobił w jego sytuacji? Mężczyzna wziął kilka głębszym oddechów lekko się uspokajając oraz odrobinę opuszczając gardę, paru ermenów od boków wykorzystało to by niezauważenie zbliżyć się o jakiś krok czy dwa lecz w Ciebie wciąż był wycelowany pistolet którym lekko machał nazywając Cię jak sobie życzyłeś.
-Powiedz więc krasnoludzie, gdzie kurwa jestem, co się tu odpierdala, kto tu rządzi, czemu dręczą mnie koszmary na jawie i słyszę nieznany mi głos w głowie... Oraz czym Ci płacą.-

Co się stało że nagle on zaczął zadawać pytania? Zadając te pierwsze widocznie rwało go by usłyszeć odpowiedzi na pytania które zadał pewnie sobie tygodnie temu i wciąż nie znalazł na nie odpowiedzi, natomiast to ostatnie wydawało się mniej go interesować... Ale nie było aż tak dziwne jeśli myślał że trafił do jakiejś odległej krainy a nie do całkowicie innego świata.

[Kriadasz]

Kriadasza coraz bardziej irytowało to wszystko. Nieznajomy nie zamierzał odpuścić i mierzył wciąż do niego z broni, a on tylko mógł stać. Tyle dobrze, że chwilę nieuwagi wykorzystali Ermeni na podejście bliżej. Jeszcze kilka takich i może wyjdzie z tego cało. Priorytetem krasnoluda teraz jednak było nie dopuszczenie do prowokacji przybysza, przy jednoczesnym wbiciu mu czegoś do łba. Nie było to łatwe, o ile w ogóle możliwe.
- Nic nie wiesz, więc nie wiesz też w jak wielkiej dupie teraz jesteś. To nie ja powstrzymuje ten "pierdolnik" i jeśli naprawdę chcesz tych ludzi szantażować moją osobą, to źle wybrałeś. 
Odparł z ledwo skrywanym niezadowoleniem w głosie. Trudno mu było mówić będąc na muszce. Rozważnie jednak dobierał słowa i starał się nie obrażać za bardzo swego rozmówcy. 
- Bukłakami. - stwierdził krótko na pytanie o zapłatę - Mógłbym odpowiedzieć ci na pytania, ale nie widzę w tym sensu i nie znam wszystkich odpowiedzi. Za to tamci je znają... 
Wskazał na burzę za jego plecami, gdzie kręciły się różne monstra. Obszar za barierą. Dom wszystkiego co żywe i cała masa dziwacznych bytów, które wiedzą więcej od nich. Jednak aż strach sięgnąć po te odpowiedzi w tej dziczy.

[MistrzGry]

Mężczyzna się zaśmiał słysząc twoją odpowiedź na jedno z jego pytań, może spodziewał się usłyszeć nazwę jakiejś waluty bądź czegoś innego bardziej wartościowego niż bukłaki... Pewnym stało się że nie wiedział iż na tym świecie najwartościowsze są praktycznie przydatne przedmioty dzięki którym jesteś wstanie zwiększyć swe szanse na przeżycie a nie monety czy złoto które by było jedynie zbędnym balastem.
-Ale znasz odpowiedzi na część tych pytań? Już na jedno odpowiedziałeś więc czekam na kolejną odpowiedź albo ten zdrętwiały wiedźmak za dziewięć sekund nie będzie już nigdy czynił czarów.-

Gdy to mówił zauważyłeś coś niepokojącego, zza jego plecami głęboko w Burzy Pyłowej ujrzałeś na dosłownie parę sekund ciemną sylwetkę humanoidalnego olbrzyma która rozpłynęła się niczym pył porywany przez wiatr... Nie jesteś pewien czy ktoś prócz Ciebie też to zobaczył, ani czy miał on coś wspólnego z innymi gigantami jakie spotkałeś na tym świecie, lecz czy możliwe było że to on zagonił tu tego człowieka? Twe możliwe zastanawianie się zostało przerwane przez odliczanie mężczyzny.
-Siedem... Sześć... Pięć...-

Musiałeś coś wymyślić szybko bądź odpowiedzieć na chociaż część jego pytań gdyż bardzo możliwe że jego groźby nie okażą się pustymi słowami...

[Kriadasz]

Z każdą chwilą człowiek zdawał mu się coraz większym idiotą. Większym, niż z początku sądził. Miał do tego jakąś paranoję i próbował dyktować warunki grupie kilkakrotnie liczniejszej. Nie wydawał się do tego zbyt rozgarnięty, patrząc na to, jak zareagował na słowa Kriadasza. Jego jedynym atutem była broń palna, która przy odrobinie szczęścia nie działała. I którą nie mierzył nawet w tego, którego śmiercią groził. 
- Zdaje się, że nie dotarło nic do ciebie. Nie wiem. Wiem natomiast, że masz jakieś problemy z celowaniem. Jeśli chcesz grozić czyjąś śmiercią, to rozsądniej by było do niego mierzyć.
Jeśli Ermeni nie byli specjalnie głupi, powinni w jego mniemaniu już dawno zasłonić linię strzału. Chciał powiedzieć coś jeszcze, wtedy jednak zauważył coś dziwnego w burzy. Na chwilę zapomniał o pistolecie i po prostu patrzył z skupieniem w pył. 
- Ucieszyłbyś się wreszcie. Śmierć jednego nie zniszczy bariery. Kiedy do twojego łba wejdzie, że nie masz tu żadnych argumentów. 
Warknął poirytowany. Coś się szykowało. Być może coś tutaj zmierzało. Coś strasznego... A oni musieli użerać się z tym dziwakiem.