Falista Równina

[MistrzGry]

Pofałdowane faliste tereny obejmują całe Zalen od pagórków do podnóży gór, można tu spotkać wiele małych lasów grądowych, różnych gatunków owocowych krzewów, warzyw czy pojedynczych drzew. Cały ten teren sam w sobie nadawał by się pod uprawy jakichkolwiek roślin, ja zresztą większość południowych krain położonych w pobliżu wód Atlantu. Także można uznać to za bardzo przyjazny teren, jakby nie liczyć rzecz jasna co poniektórych drapieżników czy gatunków roślin...

Od zwykłych równin to miejsce charakteryzuje się bardzo wyrazistym falistym terenem nadając tej zielonej krainie wręcz wodne kształty. Bogata flora daje wiele miejsca dla masy różnych zwierząt roślinożernych jak i drapieżników, a to wszystko najróżniejszych rozmiarów.

Prócz okazjonalnych wiatrów i okresu Kenmu te Fale Zalenu klimatową są krainą bardzo przyjemną, ciężko doświadczyć tu mrozów nawet w najzimniejsze dni Kenmu woda nie zamarznie a śnieg nie spadnie. Chociaż wyjątki też się zdarzają, a okres przesilenia pyłowego jest często dość kapryśny...

[MistrzGry]

[Eiyu]

...Sawa odłożyła Cię pod drzewem o której postanowiłaś oprzeć się na stojąco plecami, zapuścić korzenie w ziemię i zacząć swój sen. Nim usnęłaś usłyszałaś słowa Sawy mówiące coś że Cię później obudzi oraz że chyba zbada okoliczny teren, przed uśnięciem ostatnie co widziałaś to parę cyjanowych światełek w ciemności które były oczyma twej towarzyszki...

_________________________________________________________________________________________________

Zbudziłaś się około parę godzin później, a przynajmniej tak Ci się wydawało. Otwierając oczy które przestały Cię już boleć zauważyłaś Sawę przed Sobą, stała odwrócona w twoją stronę lecz jej twarz i wzrok były zwrócone ku górze gdzie mieściły się gałęzie drzew. Milczała ona zapatrzona w górę, nie wiesz na co gdyż spoglądając tam nic nie widziałaś prócz bardzo gęsto rosnących liści przez które nawet jednej gałązki nie byłaś wstanie zobaczyć. Gdy wzrokiem wróciłaś na Sawę ujrzałaś jak nie podnosząc ręki dawała Ci znak palcem wskazującym byś podeszła.

[MistrzyniGry]

Bez słowa cicho wstałam i podeszłam do niej zwracając wzrok w kierunku, który wydawał się tak bardzo ją interesować. Byłam ciekawa co tam zobaczę, o ile w ogóle mi się to uda biorąc pod uwagę jakie ciemności już panowały. Z tego też powodu wytężyłam resztę zmysłów bynajmniej nie tak zawodnych jak moje oczy. Chwyciłam również włócznię w dłoń. Tak na wszelki wypadek.

[MistrzGry]

Wstałaś cicho i ostrożnie podeszłaś do Sawy, niebo pozostawało bezchmurne więc trzy księżyce na ogół oświetlały całe otwarte tereny w okół was, oczywiście pod drzew światło to nie docierało tak samo jak do korony drzewa w którym zielone liście rosły niezwykle gęsto.

Gdy stanęłaś obok Sawa spoglądając dokładnie tam gdzie ona ujrzałaś między liśćmi otwór o średnicy około pół metra jakby do jakiegoś gniazda, a w środku mieściła się para świecących w ciemności żółtych kocich oczu... Czyżby miejsce na postój jakie wybrałaś było tuż pod legowiskiem jakiegoś dzikiego dużego kota? Nie widziałaś jego ciała, jedynie oczu wlepione w waszą dwójkę.
-Mógł Cię zaatakować we śnie...-

[MistrzyniGry]

- To byłaby tylko drobna niedogodność, Sawa. Ugryzłby mnie, skosztowałby mojej krwi i chwilę później zostałby sparaliżowany. A ja i tak bym się w końcu zregenerowała. Znalazłaś coś ciekawego?

Po zadaniu tego pytania odeszłam krok dalej od drzewa, by mieć lepszy widok za "kociaka". Przejechałam lewą dłonią po ostrzu trzymanej przeze mnie włóczni, następnie zaczerpnęłam z ziemi trochę energii, by przyspieszyć gojenie rany. Przez chwilę zawahałam się, może lepiej byłoby po prostu odejść...? Jednak prawie natychmiastowo dostałam mocnego kopa adrenaliny. Oceniłam odległość swoją od potencjalnego legowiska w koronie drzew. Odeszłam jeszcze kawałek, tak by mieć dłuższy rozbieg.

Wzięłam głęboki wdech i mocniej złapałam włócznię, szykując się do szybkiego i precyzyjnego ataku. W miarę możliwości wolałam zwierzę tylko zranić i obezwładnić, nie zaś zabić. Pobiegłam przed siebie w ostatniej chwili odbijając się od ziemi i skacząc do góry, pomagając sobie cierniami. Chciałam jednym ruchem dostać się aż do leża kota, zranić go włócznią oraz cierniami i odskoczyć znowu do tyłu, na ziemię. Poczekałabym chwilę, aż trucizna zacznie działać i dopiero do niego wróciła, aby się mu przyjrzeć.

[MistrzGry]

-Może i masz rację, ale to dzikie zwierzę nie mające prawa tego wiedzieć. Widać nie jest tak agresywne czy głodne by atakować nawet śpiącą obok 'ofiarę'. Większość czasu stoję tu i obserwuje to stworzenie, gdy go odkryłam wolała nie odchodzić -


Odsuwając się od drzewa nie miałaś wcale lepszego widoku, najwyżej co mogłaś zobaczyć to właśnie tą parę oczu które teraz były skupione na Tobie. Gdy się oddaliłaś by wziąć rozbieg widziałaś że stwór zaczął się cofać głębiej w swą norę a przynajmniej tak to wyglądało gdy straciłaś tego oczy z pola widzenia. Pobiegłaś wykonując potężny skok z pomącą swoich cierni do tej dziwnej dziupli.

Było to leże usytuowane w koronie dziwnego drzewa, liście rosły bardzo gęsto a gałęzie wydawały się być dziwnie szerokie zapewniając sporo miejsca, niestety ciężko było Ci tutaj tuż przy wejściu do tego dziwnego leża znaleźć stabilne podłoże gdyż ledwo czubkami butów stuknęłaś drewnianą gałąź, próbując złapać się jakiś innych gałęzi w liściastych ścianach leża nie mogłaś wyłapać niczego co by się utrzymać bezpiecznie i bronić się przed atakiem bestii która jeśli jest dużym kotem może być niebezpieczna, ostatecznie upadłaś z powrotem na ziemię lądując gładko na nogach gotowa odeprzeć atak być może sprowokowanej twoim czynem bestii.

Usłyszałaś ciche wysokie miauknięcie, parę metrów przed Tobą Sawa klęczała na ziemi z wysuniętymi przed siebie lekko ku górze złączonymi otwartymi dłońmi na których leżało coś małego i puchatego, był to małe o czarnym nastroszonym futrze kotowate. Musiało jakoś wypaść z leża gdy ty tam wskoczyłaś a Sawa je złapało zanim spadło na ziemię. Wyglądało jak zaledwie kocie...
-E-eiyu?-

[MistrzyniGry]

- Ooo... Ojej... Kotek! byłam jednocześnie zafascynowana i przerażona.
- Jakbym wiedziała, że są tam jakieś młode, zostawiłabym tego zwierzaka w spokoju... Cholercia. Ale tak sobie myślę, że wciąż może wyjść z tej sytuacji jakaś korzyść dla mnie. Odsuńmy się może trochę od tego drzewa i uważaj, żeby go nie skrzywdzić, dobra? Za wszelką cenę unikaj zrobienia mu krzywdy - mówiłam trochę chaotycznie rozdarta między dwoma kolidującymi ze sobą pragnieniami.

Pierwszym było zwyczajne zabicie dzikiego kota, bo czułam się zagrożona jego istnieniem. Ale... Ale z drugiej strony nie chciałam tego robić. Może... Chociaż jaka była szansa, że po moim genialnym skoku do legowiska tego zwierzęcia nie okaże ono agresji...?

[MistrzGry]

Nim byłaś wstanie dokończyć ostatnie zdanie i w ogóle oddalić się z Sawą nagle z drzewa wyskoczyła mamusia kocięta. Wielki czarny kot wylądował 9 metrów od Ciebie, na jej sierści w księżycowych światłach tworzyły się zawijające łagodne wzory, oczy miała duże żółte o dzikim spojrzeniu, całe to zwierzę przypominało z lekka czarną panterę tyle że trochę większą i masywną o potężnych ramionach oraz łapach. Z pyska natomiast wystawała para kłów trochę jak u szablozębnego tylko że krótszych.

Ciężko było Ci w tak krótkim czasie zobaczyć więcej szczegółów, twój wzrok wciąż nie jest w stu procentach taki jaki powinien być. Samo stworzenie natychmiast odwróciło się bokiem do Ciebie i Sawy obserwując was oraz okrążając waszą dwójkę powolnym krokiem, obserwowało was ale wzrokiem skupiony było na swoim młodym w rękach twej towarzyszki. Przy tym wszystkim duży kot nie wydawał żadnych dźwięków z siebie a mały w tym czasie miauczał cały czas przestraszony na dłoniach Sawy.

Tylko dla Eiyu

Obserwując dużego kota Sawa powiedziała cicho i stanowczo w twojej głowie.
-Powinniśmy oddać młode matce.-

[MistrzyniGry]

- Też tak uważam. Połóż go na ziemi i powoli od niego odejdź.
Obserwowałam z fascynacją to piękne i groźne zwierzę. Kociak był za mały, żeby można go było sobie tak po prostu zabrać, bez matki zdechłby z głodu. Postanowiłam zatem poczekać. Jeśli kocia mama zostawiłaby nas w spokoju, miałam zamiar wypytać Sawę co zobaczyła podczas "zwiadu". W innym wypadku czekałabym na ruch zwierzęcia. W razie jego ataku chciałam je tylko lekko zranić, tak by trucizna zaczęła działać. Teraz już wiedziałam, że nie zabiłabym tak pięknej istoty dla skóry i mięsa lub w samoobronie, gdy miałam możliwość uniknięcia tego.

[MistrzGry]

Sawa bez wahania odłożyła małego kociaka na ziemi który na niej zaczął jeszcze intensywniej i głośniej miauczeć, ty wraz ze swoją towarzyszką odsuwałyście się powoli od drzewa obserwowane przez kocią mamę która całe szczęście was w końcu nie zaatakowała, podeszła do swojego dziecka, zaczęła je przez chwilę lizać językiem po czym złapało zębami za kark by wraz z nim wspiąć się z powrotem na drzewo szybko znikając w koronie tajemniczego drzewa.

-Nigdy więcej nie próbujmy tego ponownie, nie chciałabym mieć na sumieniu tych kociąt przez niepotrzebne zabijanie... Niestety jak mówiłam wcześniej nie zdążyłam się porządnie rozejrzeć po okolicy przez tą kocią mamę.-
Sawa się rozejrzała dookoła, światło księżyców oświetlało te faliste tereny dając malowniczy obraz fal traw, kwiatów i krzewów odbijających nocne światła.
-To gdzie teraz chcemy iść? Dalej na południe ku górom?-

[MistrzyniGry]

- Szczerze mówiąc to miejsce jest całkiem... Dogodne. Patrz ile tu roślin, pewnie i zwierząt jest sporo. Jeśli w okolicy znajdziemy jakiś lasek albo zagajnik, z chęcią zatrzymam się tu na dłużej. Więc jak na razie to będzie nasz cel. Znalezienie lasku w pobliżu źródła pitnej wody. Co ty na to?

[MistrzGry]

Sawa nie brzmiała na przekonaną do twego pomysłu.
-A co z Slovianami? Możemy ich tu też spotkać, jest to pewien problem... Zresztą zobaczmy jak to miejsce będzie wyglądało za dnia, też jest to takie miejscu po środku niczego. Tego właśnie szukałyśmy?-

Sawa się rozglądała w okół z opuszczonymi ramionami, fakt że było to pierwsze przyjemniejsze miejsce od tamtych zagajników z drzewnymi potworami lecz ty na pewno to było to miejsce by się zatrzymać na dłużej?

[MistrzyniGry]

- Chyba najlepiej będzie poczekać z podjęciem decyzji do świtu. Jak już się przekonałyśmy, żyje tu zapewne sporo zwierząt, wolę nie zostać zaatakowana w nocy. Zostańmy pod tym drzewem. Kocia mama powinna dać nam spokój i pilnować swoich dzieci jak sądzę. Poza tym... Chcę zapamiętać lokalizacje jej leża, żeby wrócić po kociaki, gdy już podrosną.

Podeszłam do drzewa i opierając się o nie plecami, zsunęłam się do pozycji siedzącej. Porządniej okryłam się swoim płaszczem, aby nie zmarznąć i znów zamknęłam oczy. Wolałam być rano gotowa i pełna energii, szczególnie że nie miałam ostatnimi czasy szansy najeść się do syta normalnym pożywieniem, stąd też potrzebowałam pobrać o wiele więcej z ziemi.

- Nie wiem jak u ciebie, ale na wyspie często oswajano dzikie zwierzęta tak, by były lojalne ich panu. Przydałby się nam kociak, do polowania chociażby, nie uważasz?

[MistrzGry]

-Wrócić po nie?-
Sawa ruszyła tuż za Tobą zastanawiając się chwilę nad tym co powiedziałaś, gdy ty rozsiadłaś się wygodnie pod drzewem Sawa stanęła obok patrząc na otoczenie a potem na koronę drzewa pod którym byłyście.
-Nie wiem czy jest nam potrzebny, często je oswajałaś? Podobno wytresowanie drapieżników jest bardzo trudne...-

Siedząc pod drzewem czułaś się obserwowana, pewnie przez kocią mamę nad Twoją głową w koronie drzewa siedziała i obserwowała waszą dwójkę. Nie ma co się dziwić, w końcu postanowiłyście nocować pod jej leżem.

[MistrzyniGry]

- Może i jest, ale... Co masz lepszego do robienia tutaj? Równie dobrze można przeprowadzić mały eksperyment. A ja nie mam zamiaru oswajać dzikiego kota, tylko wychować od małego, a to różnica. Poza tym.. Dobranoc.

Ziewnęłam i już zamilkłam na najbliższe kilka godzin.

[MistrzGry]

-Chciałabym dokładniej zbadać okolicę, lubię mieć w okolice wodę bądź góry. Chciałabym je zbadać... Dobranoc, z rana porozmawiamy, będę pilnować by nic Cię nie próbowało zjeść.-


Tym razem sen nie przyszedł tak szybko, dźwięki nocy nie pozwalały Ci na szybkie jego przybycie, w końcu jednak usnęłaś i wiesz że do tego momentu Sawa nie ruszyła się z miejsca albo była cichsza od wiatru.

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Obudziłaś się bardzo wczesnym rankiem, miałaś nieprzyjemne przygnębiające sny a do tego wygoda snu też nie była najlepsza. Powietrze było wciąż chłodne i otwierając oczy ujrzałaś poranną szarość gdyż słońce ledwo co wschodziło ukazując pierwsze swe promienie wysoko na niebie. Rozglądając się za Sawą ujrzałaś ja obok Ciebie opartą o pień drzewa na stojąco, wygląda na to że w nocy nic nie próbowało was zaatakować a kocia mama 'pozwoliła' wam zostać pod swoim drzewem całą noc. Pewnie jak tylko odejdziecie stąd to wyjdzie ze swej liściastej nory by wyprostować kończyny oraz zająć się swoimi potrzebami. Sama też miałaś ochotę wstać zrobić to samo po niewygodnym snu.

Po pełnym obudzeniu się, czyli po jakiś kilkunastu minutach odkąd się obudziłaś zauważysz że twój wzrok wrócił w pełni do swojej nie najlepszej formy.

[MistrzyniGry]

- Dzieńdoberek! Jak tam noc, spokojnie było?
Mimo nieprzyjemnych snów głoś miałam radosny. Cieszył mnie widok wschodu słońca i tak pięknej roślinności. Nareszcie coś innego od gór i samych traw. Szybko jednak przestałam napawać się widokiem i przeszłam do rzeczy.
- To tak, mamy teraz 2 cele. No, może jakieś inne się znajdą, ale na razie te 2 główne. Znalezć wodę i jakieś większe skupisko drzew, zagajnik czy coś. Widziałaś coś takiego?
Po tym pytaniu sama zaczęłam się rozglądać, żeby lepiej ocenić sytuację i swoje własne położenie.

[MistrzGry]

-Spokojna, bardzo spokojna...-

Rozglądając się ku horyzontom ujrzałaś niewielkie lasy na zachód, wschód oraz południe, były to raczej grądowe gęstwiny/gąszcze. Wyraźnego źródła wody nie widziałaś chociaż może się ukrywać ono w nieckach niewidocznych z twojej niskiej pozycji. Na południe były też góry a na północ pagórki z których przybyłaś, a całe to miejsce było obsiane różną roślinnością głównie składającą się z krzewów i innych małych roślin.
-W takim razie został nam już tylko jeden cel, który nawet nie powinien być trudniejszy niż ten drugi.-

[MistrzyniGry]

Woda zapewne znajdowała się w tych nieckach, w końcu na pewno spływałaby na dół a teren był zbyt zielony, aby jej tu nie było. Postanowiłam zatem ruszyć na południe w stronę gęstwin, które tam wypatrzyłam. Gdybym już do nich dotarła, zaczęłabym rozglądać się za jakimiś nieckami z wodą.

[MistrzGry]

Bez słowa ruszyłaś na południe ku tamtejszym gęstwinom licząc że po drodze odnajdziesz jakąś wodę. Sawa chwilę patrzyła się na Ciebie jak odchodziłaś w stronę południa po czym dołączyła do Ciebie nieśpiesznie powoli dorównując Ci kroku.

Po pół godzinie milczącej wędrówki dotarłaś do jednej z pewnie wielu niecek gdzie mieścił się większy staw głęboki na rzut okiem maksymalnie 3 metry. Najpewniej staw był 'zasilany' deszczami, ulewami czy burzami takimi jak ta której nie tak dawno miałaś okazję poznać, pewnie swój aktualny rozmiar zawdzięcza właśnie tejże burzy. Sam staw wydaje się mieć w sobie niewielkie życie nawodnych roślin.

Póki co nie widziałaś żadnego zwierzęcia które by się poiło przy stawie, a niewielka grądowa gęstwina ku której zmierzałaś była już bardzo blisko. Już stąd widziałaś że drzewa te były w większości bardzo chude(cienkie) a ziemia pod nimi była pokryta w większości mchami a nie trawami.

[MistrzyniGry]

Zaczęłam rozglądać się dookoła oglądając rośliny, które mijałam w drodze do lasku. Postanowiłam zostać tutaj do końca dnia, okolica wydawała się być ciekawa.

[MistrzGry]

[Eiyu]
Sawa nagle złapała Cię za ramię gdy chciałaś zacząć się rozglądać po terenie.
-Czekaj, coś jest w tym stawie...-

Gdy przyjrzałaś się wodzie, faktycznie na dnie zaświeciło jakieś kolorowe światełko...

[Wprowadzenie Tharusa]

Właśnie miałeś umierać w wyniku buntu który miał być ostatnim czynem twej wolnej woli, umrzeć jako wolny krasnolud w walce z znienawidzonymi ciemiężycami... Jednakże nie to było Ci pisane, w jednej chwili byłeś tam gotów do walki a potem dziwne głosy i miejsce wyglądające jak sen, a teraz obudziłeś się pod wodą jakiegoś stawu.

Odruchowo podniosłeś się z braku powietrza na nogi, byłeś w wodzie blisko brzegu stawu gdzie woda mierzyła pół metra. Oszołomiony i cały mokry oraz z bronią w ręku rozejrzałeś się, byłeś w zupełnie innym miejscu. Zielone trawy na falistym terenie, krzewy, kwiaty, grądowe gęstwiny w pobliżu a ty stałeś we jakiejś niecce w stawie z nieliczoną florą nawodną, nie wyglądało  to jak żadne znane Ci miejsce.

O i jeszcze dwie tajemnicze kobiety które patrzyły na Ciebie z góry, znad niecki. Jedna znacznie wyższa od Ciebie była ubrana w trochę podziurawione szafirowe szaty z kapturem zakrywające jej całe ciało oraz ceramiczną białą maskę bez ust i licznymi wzorami o kształcie łez wychodzący z otworów na oczy, gdzie zamiast oczu ujrzyłeś dwa cyjanowe światełka, druga natomiast była podobna do twojego wzrostu i wyglądała dość dziwnie kolorowa jak na to co widziałeś we swym życiu(tutaj przeczytaj sobie informator Eiyu).

Nie wiesz co się działo, ani czemu się działo. Jesteś całkowicie zdezorientowany a w twej krwi wciąż buzuje adrenalina, przecież właśnie miałeś umierać ze swymi towarzyszami za swoją wolność!

[Eiyu]

Światło szybko zniknęło a po paru sekundach tam gdzie ono było wyłonił się jakiś krasnolud...

Tylko dla Eiyu

Usłyszałaś lekko zdziwiony głos Sawy w swej głowie.
-Co do... Czy właśnie on pojawił się znikąd?-

[Tharus]

-Gdzie jestem?-

Byłem zawalony masą myśli oraz przytłoczony tymi wszystkimi wydarzeniami.Nie wiedziałem co zrobić.

[MistrzyniGry]

- Na Nekronie, w samym środku chaszczy i niczego. Lepszym pytaniem byłoby kim jesteś? I jak się tu znalazłeś?

Byłam trochę zaciekawiona i jednocześnie nieufna w stosunku do przybysza, jednak stwierdziłam, że mimo iż zabijanie każdego na swojej drodze miało niewątpliwe zalety, w aktualnej sytuacji jednakże byłoby mniej korzystne dla nas. W końcu chciałyśmy z Sawą się gdzieś osiedlić, ten mały człowiek w takiej sytuacji mógłby nam zapewne sporo pomóc, w budowaniu chociażby. Będę tylko musiała wypytać go potem o jego dalsze zamiary.

tylko dla MG

- Co o nim myślisz? Niby przypomina tamtą dwójkę ale pojawił się znikąd. Myślisz że jego też przysłał tu ten bóg?

Podeszłam bliżej do obcego podając rękę jak do powitania.

- A tak swoją drogą jestem Eiyu, moja towarzyszka nazywa się Sawa.

[MistrzGry]

[Eiyu i Tharus]

Sawa puściła ramie Eiyu gdy ta postanowiła podejść do obcego i stała w miejscu obserwując rozwój wydarzeń, gdy została przedstawiona przez driadę jedynie podniosła w milczeniu na chwilę zabandażowaną nieschludnie rękę spod szaty na przywitanie.

Tylko dla Eiyu

Głos Sawy w głowie znormalniał, wrzuciła Ci swoje przemyślenia na temat tej sytuacji które mogły sugerować że nie trzeba go zabijać oraz że raczej nie miał pojęcia że zabijałaś jemu podobnych.
-Co do tego jestem pewna... Co sądzę? Mały opancerzony zagubiony karzełek który sam nie wiem gdzie jest i co robić.-

[Tharus]

-Witam na imię mi Tharus i jestem krasnoludem.Sam do końca nie wiem jak się tu znalazłem.Chyba zostałem jakoś wyrwany z mojego świata.-

Podałem rękę na powitanie aby uświadomić im że nie mam złych zamiarów.

-Jesteście podróżniczkami?-

Spytałem zaciekawiony.

[MistrzyniGry]

- Można tak powiedzieć. Chciałbyś do nas dołączyć? Na razie przynajmniej? Szukamy jakiegoś miłego miejsca do zatrzymania się w nim na dłużej tak właściwie. Domu... Czy coś. Planowałam do końca tego dnia zatrzymać się tutaj. Chciałabym zbadać okoliczne rośliny, może również jakieś zwierzęta.

[Tharus]

-Cóż sam za wiele nie zdziałam. Przystanę do was przynajmniej na razie.-

Nie wiedziałem czy mogę im zaufać ale to było najlepsze co mogłem zrobić.

-To miejsce nie jest złe. Woda, dużo drzew i na pewno zwierząt. Nie traćmy czasu zajmę się zebraniem drewna na ognisko i wrócę tutaj. Przy okazji trochę się rozejrzę.-

Podczas zbierania drewna zauważyłem wiele dziwnych roślin. Pomyślałem że na pewno znajdę gdzieś rośliny które znam.

[MistrzyniGry]

- W porządku, niech więc to miejsce będzie naszym punktem zbiórki. Tymczasem bywaj. My pójdziemy rozejrzeć się po tamtej okolicy - wskazałam ręką mniej więcej w kierunku południowego zachodu. Ruszyłam w tamtym kierunku wzdłuż zagajnika chwytając wcześniej Sawę za rękę, by poszła za mną.

tylko dla MG

Gdy oddaliłyśmy się już trochę od tamtego krasnoluda, zwróciłam się do Sawy z pytaniem
- Skoro przybył on tutaj tak samo jak ja... W takim razie wciąż jest powiązany z bogiem, czyż nie? Skąd wiemy, czy nie zacznie dla niego szpiegować nas w pewnym momencie. Teraz jest jeszcze zdezorientowany, ale... No, nie wiem. Co o tym myślisz? Byłabyś w stanie zrobić z nim to samo, co ze mną? Nie podoba mi się myśl, że ktoś tam w górze znowu może śledzić moje ruchy...

[MistrzGry]

[Tharus]
Ruszyłeś na południe do gęstwiny pełnej chudych(cienkich) drzew i ziemi pokrytej w dużym stopniu mchem, brakowało tu większych kawałków drewna gdyż były jedynie cienkie patyki których przynajmniej było na tyle dużo by dało się zrobić niewielkie ognisko. Rozglądając się nie poznawałeś tutejszej flory, drzewa były cienkie a liście długie i szerokie, warstwa mchów porastała ziemie grądowej gęstwiny jedynie trawa i proste krzewy oraz kwiaty pod otwartym niebem wydawały się normalne. Musiał to być na prawdę zupełnie inny świat bądź bardzo odległa kraina...

Spojrzałeś też na niebo podczas zbierania i noszenia patyków do miejsca zbiórki, był bardzo wczesny ranek podczas którego ciepłe słońce dopiero wschodziło.

[Eiyu]
Oddalając się na południowy-zachód od miejsca zbiórki byłyście na tyle daleko od krasnoluda by was nie słyszał ale i by mieć go na oku.

Tylko dla Eiyu

Tym razem Sawa odezwała się normalnie tylko że ciszej dla pewności by nieznajomy nie mógł słyszeć nic.
-Skoro i tak go podejrzewasz o szpiegowanie to czemu mu mówisz co robimy? Zrobić zrobię, ale musiałby tego chcieć co jest dosyć wątpliwe... -
Sawa odwróciła 'twarz' w stronę krasnoluda który niósł pierwszą partie patyków z między drzew.
-Powinniśmy na niego uważać i mieć się na baczności, ostrożności nigdy za wiele. Szczególnie wobec obcych.-

[Tharus]

Poza zbieraniem patyków przyniosłem ze sobą trochę mchu żeby nie siedzieć na zimnej ziemi.

Po zebraniu patyków na ognisko udałem się na brzeg zobaczyć czy w wodzie niema żadnych ryb lub czegoś podobnego.

W razie gdybym zobaczył jakieś znajome stworzenia wodne które nadawały by się do zjedzenia miałem ze sobą niedługi patyk który naostrzyłem za pomocą mojego noża.

[MistrzyniGry]

tylko dla MG

- Nie przesadzaj, pokazałam mu tylko kierunek, w którym teraz idziemy, żeby przeczesując teren nie pokrył tego poznanego już przez nas- powiedziałam idąc niespiesznie przed siebie i rozglądając się dookoła w poszukiwaniu jakichś interesujących roślin czy kwiatów. Zrywałam je i trzymałam w rękach podążając przed siebie.
- A nie sądzisz, że po przedstawieniu mu sytuacji on sam może zechcieć się "uwolnić"? W końcu nie wydaje mi się, żeby ktokolwiek lubił być szpiegowany. Na pewno trzeba go będzie wypytać o stosunek do tego wszystkiego, gdy już wrócimy. Pasuje ci?

[MistrzGry]

[Tharus]
Staw poza nieliczną florą nawodną był pusty, nie było w nim ryb. Odpuściłeś sobie więc sobie łowienie ryb i najwidoczniej naostrzyłeś wcześniej patyk bez celu.

Schodząc tak do niecki oraz stając na brzegu poczułeś lekki ból w plecach. Najwidoczniej od tego całego noszenia i schylania się po patyki w całym tym ekwipunku który nie tak dawno zdobyłeś nie służyło twoim plecom. może warto by było chociaż część tych rzeczy gdzieś na chwilę odłożyć gdyż co prawda ostatnie chwile przed pojawieniem się tu nie należały do najlżejszych...

[Eiyu]

Tylko dla Eiyu

-Jeśli uważasz że na to przystanie, lecz ja go o to nie spytam. Póki co wydawał się on dosyć oszołomiony całą tą sytuacją, powinniśmy być ostrożne i nie naciskać na niego.-
Po drodze zebrałaś kilka kwiatów, niektóre były w zupełności normalne gdyż przypominały Ci te które już w życiu widziałaś a inne były zupełnie czymś nowym ale w końcu to był inny świat. Co do roślin spotkałaś pojedynczą roślinę która falistą zieloną kolczastą łodygę o długości 30 centymetrów, przypominałoby to kwiatka gdyby nie fakt że brakowało mu kwiata, koniec łodygi był łukiem zakręcony ku ziemi jakby wciąż rosła. Jej kolce czy też ciernie były ciemne i przy końcu każdy z nich rozdzielał się na dwa dłuższe kolce.

[Tharus]

Zawiedziony tym że nie znalazłem ryb postanowiłem wrócić do miejsca zbiórki.

Tylko dla mg

berdysz, kuszę oraz bełty schowałem pod warstwą zebranego wcześniej mchu.

Wyruszyłem w miejsce gdzie zbierałem patyki po to aby znaleźć kilka długich gałęzi. Myślałem że na ziemi znajdę też liście które opadły z drzew.

[MistrzyniGry]

Przyjrzałam się bliżej roślinie milcząc tym razem, uznałam temat za zakończony. Rozejrzałam się, by sprawdzić czy w pobliżu nie było takich więcej, chciałam ich trochę nazbierać i później je jakoś "zbadać".

Po tym zaproponowałam Sawie, aby wykopać kilka wilczych dołów... Chyba jakoś tak się nazywały. Chodziło o zrobienie dziury w ziemi o głębokości nieco powyżej metra, naostrzenie drewnianych palików czy gałęzi, powbijanie ich w dno dziury i zamaskowanie ziemią, kępkami trawy i liśćmi. Chciałam wykonać takie 4, może jakieś zwierzęta się w nie złapią, byłoby to dla nas bardzo dogodne.

Gdy już doły były wykonane skupiłam się na swoim otoczeniu i wyostrzyłam zmysły, żeby spróbować wyczuć jakąś zwierzynę w pobliżu. Chciałam zapolować.

[MistrzGry]

[Tharus]

Tylko dla Tharusa

Chowając broń pod mchem w miejscu gdzie niecka się zaczynała uchroniłeś przed wzrokiem tamtych kobiet by te nie mogły mieć z początku podejrzenia że chowałeś tam coś.

Następnie ruszyłeś znów ku grzęzawiska gdzie nie problemem było wyrwanie kilka dłuższych gałęzi bądź po prostu cienkich wysokich drzewek i pozbieranie opadłych liści.

[Eiyu]
Prócz tego co już zobaczyłaś nie widziałaś niczego wyjątkowego w tej roślinie, w okolicy nie widziałaś żadnych podobnych roślin... Wyjątkowa samotna wydawała się w tym miejscu.

Sawa niechętnie lecz znając twe potrzeby i prawdopodobnie krasnoluda zaczęła kopać więc pierwszy wilczy dół gdy ty ruszyłaś zacząć kopać drugi. Trochę wam to zajęło, gdy ty skończyłaś kopać swój pierwszy wilczy dół Sawa skończyła już ostatni. Teraz zostało wam ruszyć do gęstwin po patyki i liście gdzie był Tharus który robił teraz to samo.

[Tharus i Eiyu]

Gdy Sawa zbierała patyki i liście w innej części gęstwiny wasza dwójka przypadkowo spotkała się robiąc dokładnie to samo. Było to okazja na rozmowę przy 'pracy' bądź zbieranie w niezręcznym milczeniu.

[Tharus]

-Gdzie twoja przyjaciółka myślałem że nie rozstajecie się na krok.-

-Przy okazji postanowiłem zebrać kilka dłuższych patyków i liści. Spróbuję zrobić z nich mały szałas lub coś pod czym będzie można w spokoju przespać noc.-

[MistrzyniGry]

- Sawa nie jest moją niańką - zaśmiałam się głośno przy okazji rozglądając się za jakimiś długimi cienkimi gałązkami oraz jakimiś większymi liśćmi.

- Zdecydowałyśmy się połączyć siły, bo tak będzie... efektywniej. No i przy okazji nie będzie nam doskwierać samotność. Wiesz, może to zabrzmi dziwnie, ale Sawa jak dotychczas okazała się być jedyną istotą, której byłam w stanie zaufać, odkąd tu przybyłam. Bo mimo, że mogła mnie skrzywdzić lub zabić, nie zrobiła tego. całkiem logiczne mimo wszystko, czyż nie?

Zdjęłam swój płaszcz i zaczęłam wrzucać do niego zebrane przez siebie rzeczy. Tak będzie mi najwygodniej przetransportować je do naszych pułapek.

- Jeśli zaś chodzi o ciebie, szczerze mówiąc nie wiem co myśleć. Z jednej strony jesteś jak pusta kartka papieru. Widziałam dokładny moment, w którym się tu pojawiłeś. Wiem, że nie zawarłeś z nikim żadnych sojuszy ani nie masz zapewne żadnego powodu, aby wbić nam nóż w plecy. Jednakże jest jedna kwestia, z której nie wiem czy zdajesz sobie do końca sprawę. Ta istota, która cię... Nas tu wrzuciła. On siedzi ci cały czas w głowie, patrzy twoimi oczami i słucha uszami. Może nawet próbować manipulować tobą. Jeśli zaś chodzi o mnie i Sawę... Cóż, moja towarzyszka odcięła nas od niego, przez długi czas zapewne nie wiedział, że jeszcze żyję. Aż nie pojawiłeś się ty.

Nie zrozum mnie źle, nie mam zamiaru krzywdzić cię, jeśli się nie zgodzisz, aby pozbyć się tego szpiega z siebie. Ale będziesz musiał odejść. A weź pod uwagę, że to miejsce jest... Delikatnie mówiąc nieco niebezpieczne. Dam ci czas na zdecydowanie do jutrzejszego ranka. Tylko... Naprawdę rozważ moją propozycję. Przydałoby się nam towarzystwo i kolejna para rąk do pomocy.

Po tym długim wywodzie zamilkłam i podeszłam bliżej do Tharusa trzymając w rękach pakunek z liśćmi i patykami. Spojrzałam na niego poważnie i wyczekująco, zastanawiając się co odpowie.

[MistrzGry]

[Tharus]

Tylko dla Tharusa

Poczułeś się dziwnie po tym całym monologu Eiyu, poczułeś wręcz czyjąś obecność w swej głowie. Nagle usłyszałeś cichy i smutny głos który brzmiał jakby się zawiódł czymś...
-Uratowałem was przed śmiercią, dałem szanse na nowe życie... Jedyne o co proszę to uratowanie tego świata, chociaż o próbę... Czyżby było to za dużo?-
Po tych słowach głos zamilkł, lecz czułem jakby jego smutny nastrój lekko Ci się udzielił.

[Tharus]

-Ten głos, od razu go zignorowałyście? Nie próbowałyście dowiedzieć się kim jest to coś? Nawet jeśli mogę się go pozbyć to sam nie wiem czy chcę, on uratował mi życie.-

-Nie chcę was opuszczać razem byłoby prościej, ale czy nie sądzisz że lepiej spróbować porozumieć się z tym czymś.-

-Skoro przeniósł nas tutaj i jest w stanie rozmawiać z nami nie sądzisz że lepiej go nie odtrącać. Nie chcesz dowiedzieć się dlaczego tutaj trafiłaś?-

-Może to wszystko jest o wiele bardziej skomplikowane niż nam się wydaje. Myślę że ten głos może nam nieraz nie dwa pomóc.-

-Czy nie mogę podróżować z wami razem z tym głosem? Wyglądacie na silne i zgrane, zwykły krasnolud taki jak ja nie jest dla was zagrożeniem.-

Zamilkłem, w głowie zadałem sobie pytanie czy ten głos naprawdę może być pomocny. A co jeżeli Eiyu ma rację i ten głos spróbuję mną manipulować.
Eiyu i Sawa wydawały się być w porządku nie chciałem im zaszkodzić.

[MistrzyniGry]

- Ten bóg... Ja wcale nie jestem mu wdzięczna. Zabrał mnie z mojego domu bez żadnego wytłumaczenia, wrzucił w sam środek burzy. Przez pewien czas nie wiedziałam nawet, że znalazłam się w innym świecie! A potem, gdy już raczył się do mnie odezwać, to tylko próbując mi rozkazywać. Ani razu mi nie pomógł, za to Sawa uratowała mi życie, parę razy nawet. Poza tym... Nie podoba mi się myśl, że ktoś cały czas widzi wszystko co ja robię, nie urodziłam się by być czyjąś marionetką. I niestety, ale nie pozwolę tej istocie szpiegować mnie, co niestety oznacza, że jeśli pozostaniesz jego niewolnikiem, nie będzie dla ciebie miejsca u naszego boku.

Trochę się zdenerwowałam wygłaszając kolejną przemowę. Przypomniały mi się moje początki na Nekronie, jak zostałam pozostawiona sama sobie bez niczego, zabrana od przyjaciół, z domu. Porywacz nawet nie raczył wyjaśnić mi, co się stało lub dlaczego. Dobrze, że Sawa mnie znalazła... I uwolniła.

Gdy odgoniłam od siebie wspomnienia, odeszłam bez słowa w stronę mojej towarzyszki niezbyt zadowolona z odpowiedzi Tharusa. A już miałam nadzieję, że nasza gromadka się powiększy... No cóż, może jeszcze zmieni zdanie, może Sawa będzie w stanie lepiej mu to wytłumaczyć.

Gdy znalazłam już moją przyjaciółkę, pomogłam jej zebrać jeszcze trochę liści i ruszyłyśmy razem do wykopanych wcześniej dołów, aby je zamaskować. Po drodze, oddawszy wcześniej mój "pakunek" Sawie, zbierałam jeszcze dłuższe, wytrzymalsze gałęzie, aby później je naostrzyć i wbić w dno dołów.

[MistrzGry]

[Tharus]
Zostałeś sam w dość niepewnej sytuacji o której nie wiedziałeś do końca co myśleć, obce kobiety dały Ci wybór nie wiedząc nawet co on oznacza ani jaki będzie miał na prawdę wpływ na Twoją przyszłość.

Z mętlikiem w głowię dokończyłeś swe zbieranie patyków oraz liści po 10 następnych minutach...
[Eiyu]
Ruszyłaś do swej przyjaciółki zebrać jeszcze trochę materiałów na wilcze doły. Gdy skończyłyście i wracałyście do swych pułapek Sawa zaczęła nową rozmowę spokojnym głosem.
-Nie powinnaś tak nagle mu o tym wszystkim mówić, a przynajmniej o decyzji 'odłączenia się'. Tharus nie jest jeszcze w pełni świadom gdzie się znalazł ani co mu powiedziałaś, widać to od razu... Wrzuciłaś go na głęboką wodę za szybko...-

Gdy dotarłyście do wilczych dołów razem zaczęłyście je uzbrajać oraz kamuflować jeden po drugim tocząc przy tym rozmowę o Tharusia.(No chyba że nie będziesz chciała tej rozmowy kontynuować)

[MistrzyniGry]

- Może i tak... Ale im dłużej jest jak jest, tym dłużej my również jesteśmy pod "obserwacją". Ja już powiedziałam, co miałam. Możesz i ty z nim porozmawiać, może masz lepszą perspektywę. Ja... Chyba bywam dość porywcza - zaśmiałam się kontynuując pracę.

- A tak swoją drogą... Zastanawiałam się ostatnio, czego ty byś chciała? Tak pomijając już znalezienie domu. Zauważyłam, że wolisz w większości unikać inne istoty myślące. Nie przepadasz za towarzystwem?

[Tharus]

Po tym co usłyszałem byłem zły na siebie że przez to co powiedziałem Eiyu zaczęła myśleć o tym porwaniu.
W myślach próbowałem usprawiedliwić się tym że przecież nie wiedziałem jak się tu dostała, myślałem że ten bóg uratował ją tak jak mnie.

Przez chwilę się zamyśliłem ale zaraz potem wróciłem do miejsca zbiórki. Potem pójdę poszukać kamieni tak pomyślałem.
Wyciągnąłem spod mchu berdysz, kuszę oraz bełty położyłem je na mchu i usiadłem obok nich.

Zamknąłem oczy i w głowie powiedziałem głośno 

tylko dla mg

 Hej głosie jesteś tam? Dlaczego nas porwałeś, jaki masz w tym cel?

[MistrzGry]

[Eiyu]
Sawa się zaśmiała razem z Tobą.
-Dość to mało powiedziane jak na takiego karzełka, chyba jestem jakimś magnesem na niskie osoby.-
Znów się zaśmiała kontynuując pracę przy następnych wilczych dołach z lepszym humorem niż przed chwilą.

-Zawsze lubiłam towarzystwo, tyle że jak sama już zauważyłaś jestem trochę skryta. Nie lubię zwracać na siebie za dużej uwagi, wole przebywać w gronie znajomych mi, a na tym świecie nie mam ich tak wielu... Chciałam ochronić wszystkich których już nie ma, do niedawna nie wiedziałam czego chce.-
Wyczułaś smutek w głosie Sawy, ten sam smutek co zawsze gdy w jakikolwiek sposób wspomina o swoim starym życiu. Póki co pracowałyście nad przedostatnim wilczym dołem.

[Tharus]

Tylko dla Tharusa

Zamykając oczy wyciszyłeś się, poczułeś lekki wietrzyk z północy, odległy śpiew ptaka, trawę na której siedziałeś mokrą jeszcze od wilgotnej jeszcze od porannej rosy. Wtem usłyszałeś głos, ten sam którego słyszałeś niedawno w rozmowie z driadą jak i ten który słyszałeś nim się obudziłem
-Pytasz, choć znasz odpowiedź...-

[Tharus]

tylko dla mg

Czyli to jednak ty. Mam do ciebie pytanie. Czy ty jesteś bogiem tej krainy? Wiem już że wezwałeś nas tutaj po to abyśmy uratowali ten świat ale przed czym i jak?
Wytłumacz mi co musimy zrobić żeby ci pomóc. Che wiedzieć czego od nas oczekujesz. 

[MistrzGry]

[Tharus]

Tylko dla Tharusa

Głos dalej mówił, wydawał się odpowiadać na pytanie lecz z każdą sekundą stawał się coraz cichszy.
-Jestem twórcą, chce byście z innymi uratowali me dzieło przed mym dzieciem...-
I w końcu zamilkł, stał się na tyle cichy że aż niezrozumiały a potem kompletnie zniknął z twej głowy zostawiając Ci wciąż wiele pytań bez odpowiedzi.

[Tharus]

Po tym co usłyszałem nadal nie wiedziałem co mam sądzić o tym bogu. Zamyślony poszedłem zebrać kamienie do 'obozu'. Zebrałem 8 w miarę dużych kamieni, były dość blisko.

Wykopałem w ziemi mały dół w kształcie koła mniej więcej o głębokości 15cm.
Do dziury włożyłem 2 duże liście. Dookoła dziury ułożyłem kamienie.
Do dołka wrzuciłem jeszcze trochę patyków i kory z drzew.

Miejsce na ognisko gotowe.

Pomyślałem że przyniosę więcej długich gałęzi i poszukam lian, w końcu jest tutaj dużo drzew może coś znajdę.

Na wszelki wypadek zawiesiłem kuszę na pas i zabrałem kołczan z 5 bełtami w końcu one też coś ważą dlatego nie chciałem brać wszystkich.

[MistrzyniGry]

- A teraz już wiesz?
Kontynuowałam przykrywanie dołów razem z Sawą, gdy już się z tym uporałyśmy, ruszyłam w stronę naszego "obozowiska", próbując przy okazji zapamiętać dokładną lokalizację pułapek. Po drodze zbierałam znowu roślinki, zależało mi szczególnie na tamtych dziwnych łodygach wypatrzonych wcześniej.

[MistrzGry]

[Tharus]
Ruszyłeś ponownie do gęstwiny tym razem bardziej uzbrojony niż ostatnio, idąc spoglądnąłeś na tą cała Eiyu i Sawę które kończyły robić chyba jakieś pułapki na zachód od obozowiska.

Gdy dotarłeś znów między rzadkie drzewa grądowej gęstwiny nie problemem było znaleźć bądź zerwać jakieś długie patyki, gorzej natomiast było z lianami których nigdzie nie widziałeś. Przez jakiś czas próbowałeś jakieś znaleźć, lecz jedyna nowa rzecz bądź raczej stworzenie jakie znalazłeś to kolorowy ptak w różnych odcieniach zieleni.

[Eiyu]
-Chciałabym...-
Chwila milczenia, Sawa nic nie mówiła do momentu aż nie skończyłyście z tym wilczym dołem.
-Chce tym razem móc uratować to na czym mi zależy...-

Ostatni wilczy dół poszedł najszybciej. W drodze powrotnej nie znalazłaś tej dziwnej łodygowej roślinki, gdy dotarłyście w pobliże obozu ujrzałaś poczynania krasnoluda a Sawa brzmiała na uśmiechniętą.
-No, ktoś się postarał albo chce się am przypodobać.-
Ujrzałyście starannie wykonane miejsce na ognisko wykonane w małej wykopanej dziurze, zabezpieczone kamieniami i praktycznie gotowe do rozpalenia w każdej chwili.