Delta Starego Nirsan

[MistrzGry]

Półtora-kilometrowy obszar od plaż Atlantu do rozwidleniami starego koryta rzeki Nirsan tworzący strefę oddzieloną od Wysokich Traw. Rzeki od rozwidlenia do plaż tworzą coś na kształt odwróconego 'U' który w szerokości osiąga maksymalnie około dwóch i pół kilometra, miejsce to jest niczym wyspa między prawdziwym morzem Atlantu a morzem Wysokich Traw dając wyrosnąć zwykłej polanie o niskiej trawie, kwiatach i owocowymi drzewami w żyznym czarnoziemu. Kształt rozdzielenia się rzeki wynika ze stromego podniesienia się szerokiego kawałka ziemi w miejscu rozdzielenia rzeki.



Rozwidlone koryta Starego Nirsan im bliżej plaży tym szersze i płytsze się stają osiągając w ujściach 10 metrów szerokości a głębokość nie więcej niż pół metra, oba ujścia są o bardzo słabym nurcie nie tworząc zagrożenie jedynie dla istot które są bardzo małe oraz nie potrafią kompletnie pływać. 

Sam obszar między rzekami stanowi przyjemny przystanek dla podróżujących przez Wysokie Równiny, za mało tu miejsca by żyły tu jakiekolwiek zwierzęta których środowiskiem są wysokie trawy, drzewa o ciemnej korze z nieznanymi żółto-pomarańczowymi owocami dają pożywienie przez prawie cały rok a ryby wraz z nadmorskim ptactwem mogą być pożywieniem dla każdego nawet miernego myśliwego bądź rybaka. Dalej od plaż rosną też niezwykle piękne dwa rodzaje kwiatów przypominające wygląda coś ja złote chabry oraz białe tulipany.

[Kriadasz]

Uznał, że zaldriz zwyczajnie uciekł. Można się było tego spodziewać. Postanowił też rozbić obóz zaraz po drugiej stronie rzeki. Powinna być wystarczającą przeszkodą dla kacyków. A on daleko już nie zajdzie. Podszedł do nurtu, odszukał najlepsze miejsce do przejścia w odległości kilkunastu metrów i spróbował przeprawić się na drugą stronę.

[MistrzGry]

Szedłeś plażą a w ujściu rzeki było najpłytsze i najszersze koryto, tak więc od razu się przeprawiłeś na drugą stronę.

Burza wciąż nie dawała Ci spokoju, a jedynie co widziałeś tutaj to było kilka drzew które może nie stanowią najlepszej ochrony przed deszczem ale to lepsze niż nic. Odnosiłeś też wrażenie że deszcz powoli ustaje a błyskawice stały się odległe odchodząc na południe. Ta makabryczna pogoda niedługo powinna się skończyć...

[Kriadasz]

Kriadasz usiadł po drzewem i postanowił w końcu odpocząć. Zmęczenie odebrało mu ostrożność i zwyczajnie położył się spać.

[MistrzGry]

Ruszyłeś pod jedno z drzew po czym usiadłeś plecami do pnia opierając się o nie, skrzyżowałeś ręce oraz zamknąłeś oczy próbując zasnąć. Przez długo czas niestety Ci się to nie udawało mimo twego zmęczenia, krople deszczu przenikały między liśćmi drzewa wciąż kapiąc na Ciebie chociaż nie tak mocno jak wcześniej.

Z czasem burza coraz bardziej ucichała zostawiając za sobą lekki deszczyk i szum wzbudzonych fal Atlantu, w końcu opadłeś do odmętów snu zapominając o zimnie oraz innych problemach jak rany, kacyki czy zbiegły Jaehaerys...

(Jakby co możesz dołączyć do reszty w Umyslum jak śpisz)

[MistrzGry]

[Kriadasz]
Obudziłeś się późnym rankiem zasłonięty przed porannymi promieniami słońca przez pień drzewa pod którym zasnąłeś, twoja ubrania były wciąż mokre a ty zziębnięty. Była to zimna noc bez lepszego schronienia, jednak wciąż żyjesz a to zawsze coś... Choć nie czułeś się najlepiej, miałeś katar, bolała Cię głowa a twe ciało było bardzo rozgrzane mimo tego że czułeś chłód na skórze, choroba to coś czego chyba teraz najmniej potrzebowałeś jednakże wciąż mogło być gorzej. Spojrzałeś na swą ranę, na pierwszy rzut oka wydawało się że jest dobrze zagojona.

Poza lekkim wiatrem i szumem morza nagle usłyszałeś śpiew ptaka który wylądował na jakiejś gałęzi drzewa nad twoją głową, dobrze jest wiedzieć że na tym świecie jest jakieś żyjące zwierzę które nie chce Cię zjeść na śniadanie.


[Jaehaerys]
Niedaleko od Kriadasza na morskiej plaży w międzyrzeczu twarzą do piasku leżał Jaehaerys które obudził się chwilę po Kriadaszu. Podniosłeś się powoli z piasku do pozycji siedzącej będąc cały obolały oraz rozgrzany przez poranne słońce, gdy się podniosłeś delikatny wiatr poruszył twoimi włosami a widok wstającego słońca zmrużył Ci oczu.

Spojrzałeś się na przypaloną wczoraj ranę, spodziewałeś się zobaczyć ohydną bliznę po przypaleniu lecz ujrzałeś dziwny okład z ciemnych glonów które były niczym bandaż na całym twoim brzuchu, bokach oraz tyle pleców... Cokolwiek Cię wczoraj dopadło podczas biegu chyba Cię opatrzyło? Dziwne...

Rozglądnąłeś się dookoła i nie było to miejsce w którym wczoraj straciłeś przytomność. Nagle usłyszałeś śpiew ptaka ze jednego z drzew przed Tobą, chciałeś już wstać z piasku na nogi by dokładnie się rozejrzeć po czym zorientowałeś się gdzieś zniknął twój miecz, nie było go w pobliżu ani w pochwie, zostałeś bez broni ponownie.

[Kriadasz]

Kriadasz nie czekając zbytnio na nic, zwyczajnie wstał, marudząc przy tym nieco, i ruszył w dalszą drogę plażą. Tak, jak bóg przykazał, na południe. Przeżył kolejną noc... Ile jeszcze minie, zanim wróci do domu?

[Jaehaerys]

Jaehaerys rozjerzał się po okolicy. Zauważył, że nie ma swojego miecza, ten fakt mocno go zirytował. Dojrzał za to plecy Kriadasza i zawołał:

-Kriadasz!Co tutaj robisz? Znalazłeś mnie?

[MistrzGry]

[Kriadasz i Jaeharys]
Byliście jakieś 50 metrów od Siebie, lecz gdy krasnolud zwyczajnie wstał był już widoczny dla Jaehaerysa który w pozycji siedzącej go zauważył i zawołał.

[Kriadasz]
Ledwo słyszałeś co tam wołano do Ciebie, gdy spojrzałeś w tamtym kierunku zobaczyłeś siedzącego na białej plaży Jaehaerysa. Musiałeś go nocą nie zobaczyć bądź sam tu przyszedł po tym jak już ty tu przyszedłeś, chociaż czemu położył się na piasku?

Gdy ruszyłeś kawałek dalej poczułeś silnie narastający ból głowy aż się zachwiałeś i za nią złapałeś. Podciągnąłeś nosem wciągając smarki, przydałoby się mieć w co wysmarkać... Szkoda że zostawiliście zniszczoną koszulę zaldriza kacykom.

[Kriadasz i Jaeharys]
Oboje poczuliście głód w żołądkach, ostatnia podróż w burzy oraz ucieczka przed kacykami była faktycznie wyczerpująca. Warto byłoby coś zjeść przed podróżą szczególnie zważając na stan zdrowia Kriadasza

[Kriadasz]

Słysząc jego głos odwrócił się i spojrzał ponuro po Jaehaerysie. Nie odkrzyknął, a jedynie wstał, nie kontynuując marszu, by ten go ewentualnie dogonił. Cholernie nie miał nastroju. Zwłaszcza, że jego "zwiadowca" najwyraźniej nie wykonał zadania. Prędzej miałby ochotę urwać mu łeb... Albo komukolwiek, kto go dzisiaj wkurwi.

[Jaehaerys]

Jaehaerys dogonił Kriadasza.

-Nie wyglądasz najlepiej.

[Kriadasz]

- A ty masz na sobie glony. Idziemy.
Mruknął tylko do niego i rzeczywiście ruszył dalej. Byle do bastionu.

[MistrzGry]

[Kriadasz i Jaehaerys]
Po pięciu minutach marszu przez zwykłą trawę w kierunku południowego-zachodu w pobliżu plaży Kriadasz nagle padł na kolano nie móc samemu utrzymać się na nogach i ciężko dysząc.

[Kriadasz]
Ból w głowię impulsował a twe ciało przeszły zimne dreszcze wraz z intensywnym poceniem się. Nie ma co się spierać z samym sobą, od razu widać że złapałeś jakieś świństwo.

[Jaehaerys]

Jaehaerys zatrzymał się przy Kriadaszu. Widział, że jest osłabiony.

-Odpocznijmy tutaj jeszcze przez pewien czas, te... stwory raczej nam tu nie zagrożą. Jak się one nazywają?

Zaldriz poczuł lekki ucisk w jamie brzusznej. Potrzebował coś upolować.

-Wezmę swój sztylet, pozbieram drwa i postaram się upolować coś na śniadanie
Jaehaerys sięgnął po swój sztylet, który przypasany był do boku Kriadasza.

[Kriadasz]

Ten zerwał się z ziemi i spróbował wstać. Przy okazji unikając uzyskania broni przez Zaldriza.
- Ermeni nazywali je kacykami... Nie zatrzymujmy się. Jeżeli to jakaś trucizna, to tylko mieszkańcy bastionu mi pomogą. Czymkolwiek to jest.

[MistrzGry]

[Jaehaerys i Kriadasz]
Jaehaerys zabrał sztylet Kriadaszowi nim ten zdążył wstać swoim spowolnionym przez chorobę tempem. O ile była to choroba która miała dopiero swój początek, nie wiecie jak daleko jeszcze jest ten bastion a stan krasnoluda może się pogorszyć.

[Kriadasz]
Może i chciałeś brnąć naprzód, ale wiedziałeś że nie pociągniesz długo regularnym marszem. A po tym całym bastionie nie było ani śladu póki co, o ile zaldriz nie będzie mógł Cię samemu nieść to raczej tam nie dotrzesz...

[Jaehaerys]

Zaldriz popatrzył zrezygnowany na krasnoluda.

-Mamy trzy możliwości. Obozujemy tutaj, przez pewien czas, licząc, że ci się polepszy, co się raczej nie stanie.Drugim wyjściem jest wspólna wędrówka, w teorii najbezpieczniejsza opcja, ale będziesz mnie spowalniał i może ci się po drodze pogorszyć. Trzecia opcja, zostaniesz tutaj i poczekasz aż wrócę z kims z bastionu. Twój wybór.

[Kriadasz]

- Idz. Ja tam bede szedł swoim tempem.
Na  szczęśliwego nie  wyglądał.  Nie  uśmiechało mu się uwieszanie na jego ramionach przez resztę podróży.

[Jaehaerys]

-Dobrze, postaram się biec jak najszybciej, może znajdę pomoc. Powodzenia.
Jaehaerys wyruszył jak najszybciej na południe.

[MistrzGry]

[Jaehaerys]
Ruszyłeś możliwie jak najbardziej na południe biegnąc na granicy plaży i trawy. Szybko dotarłeś do drugiego koryta rozwidlenia Starego Nirsan które było swoistą granicą tą wyspą wśród wysokich traw Wysokich Równin. Stałeś u ujścia rzeki gdzie była płytka i szeroka, po drugiej stronie czekała Cię podróż plażą Atlantu bądź przez wysokie trawy o ile byś się odważył.

[Kriadasz]
Stałeś i obserwowałeś jak zaldriz pobiegł na drugi koniec międzyrzecza a ty zostałeś tu bez żadnej broni prócz noża z perły którym co najwyżej upolujesz ryby. Czułeś się fatalnie a promienie słońca teraz wyjątkowo mocno drażniły twoje zaczerwienione oczy. Może warto by było wrócić pod drzewo albo trochę pozwiedzać tą lokacje... Chyba że mimo choroby zamierzasz ruszyć w podróż za Jaehaerysem.

[Kriadasz]

Był przemoczony i głodny. Zjadł naprędce jedną z zabranych ryb, po czym wyciągnął sztylet i położył obok. Szczerze powątpiewał, czy uda mu się rozpalić ogień. Wszystko było mokre. Toteż zaczął żmudną prace w postaci wyciągania drewna na plażę. Nim gdziekolwiek ruszy, musi się doprowadzić do porządku. A bez ognia tego nie zrobi, który z kolei potrzebuje suchego drewna. Wyglądało więc na to, że długo mi wymarsz zajmie.

[MistrzGry]

[Kriadasz]
Jak w innych miejscach na plażach Atlantu i tutaj w piasku grzęzło trochę starych pni i większych gałęzi, były one teraz przemoczone lecz jak trochę poleżą na słońcu i będą suche. Zebrałeś też gałęzie spod drzew oraz krzewów, nie nadawało się to do palenie, ale wszystko zanosiłeś na plażę układając je w równym rządku. Od czasu do czasu robiłeś sobie przerwy by odsapnąć, byłeś bardzo osłabiony przez ból oraz chorobę bądź truciznę jak wcześniej podejrzewałeś.

[Jaehaerys]

Jaehaerys postanowił biec jak najbliżej wody, wiedział, że za kilka godzin będzie musiał odpocząć, więc myślał już nad wyglądem swojego przyszłego obozowiska.Jego skóra zmieniła się w białe łuski, co miało zwiększyć szansę na ukrycie się przed drapieżnikami i wyostrzyć jego zmysły.

[Kriadasz]

Zebrawszy już wszystko, usiadł zwyczajnie pod drzewem i patrzył. Obserwował, jak drewno schnie na słońcu. I starał się uspokoić nieco. Im szybciej zwalczy chorobę, tym lepiej.

[MistrzGry]

[Jaeharys]
Przebiegłeś rzekę w najpłytszej jej części, gdy ją przebyłeś ruszyłeś biegiem dalej plażami Atlantu licząc że ten cały Bastion nie jest tak daleko.

Biegłeś tak przez godzinę po której musiałeś przystanąć i odpocząć. Jesteś stworzeniem nocnym a nie dziennym,  bieganie za dnia na długie dystanse nie jest twoją domeną. Schyliłeś się nad piaskiem dysząc ciężko z zmęczenia, słońce było wysoko a ty wciąż nic nie zjadłeś odkąd się obudziłeś...

WZW
[Kriadasz]
Siedząc pod drzewem obserwując drewno szybko się znudziłeś, porozglądałeś się po tym terenie. Było to pierwsze tak duże miejsce nie objęte tymi wysokimi trawami od dawna. Ziemia nie zasłaniana tak wysoką oraz gęstą trawą była tu widocznie niezwykle ciemna i żyzna a na drzewach rosły pomarańczowo-żółte owoce wielkości twojej pięści... Ciekawe czy są jadalne?

[Kriadasz]

Wolał się nie przekonywać. By czasem głód nie przejął nad nim kontroli, wciągnął kolejną rybę i spróbował się zdrzemnąć. Musi wykorzystać każdą chwilę na przyprowadzenie siebie do porządku.

[MistrzGry]

Po kilku godzinach snu nagle obudziła Cię dźwięk łamanej gałązki oraz uderzające promienie słońca w twe zamknięte oczy. Kilka metrów przed Tobą stało niewielkie zwierzę która gdy zobaczyło że się obudziłaś kicnęło parę metrów od Ciebie, widziałeś już to stworzenie wcześniej nad ujściem rzeki Nirsan. To był ten dziwny nietoperzowy zająć z trzema nozdrzami, długimi łapami z haczykowatymi pazurkami. Stworzenie było ledwo większe od zająca i samotne, gapiło się za Ciebie swymi czarnymi ślepiami intensywnie ruszając swym noskiem smakując powietrze.

Co to stworzenie tu robiło? Nie zajęło Ci wiele czasu by się tego domyśleć, tuż przed twoimi stopami leżała wielka zamknięta muszla. Była ona prawie wielkości twojej głowy wciąż mokra mimo że stała w słońcu, zaraz obok niej były duże mokre ślady na trawie prowadzące do plaży...

[Kriadasz]

Rozejrzał się dookoła, sprawdził czy broń jest na swoim miejscu i spróbował muszlę otworzyć. Przy okazji dobywając perłowego sztyletu. Jeśli coś na niego wyskoczy, to przynajmniej nie zginie bez walki.

[MistrzGry]

Wyjąłeś 'swój' perłowy nóż który całe szczęście wciąż był przy Tobie. Schyliłeś łapiąc dziwną zamkniętą muszlę i przysunąłeś ją na swój prawy bok byś mógł ją otworzyć bez wstawiania.

Gdy miałeś zabrać się za otwieranie dziwnej muszli zauważyłeś że dziwne stworzonko zbliżyło się do Ciebie, było 3 metry przed Tobą gapiąc się na twoje ręce lub muszle. Widać sam też był zainteresowany zawartością.

Wbiłeś nóż między dwie części muszli która wyglądała jak wielki gruby małż. Spróbowałeś to otworzyć ale trzymało mocno, po kilku sekundach napinania mięśni próbując to otworzyć zaprzestałeś ciężko sapiąc, choroba czy cokolwiek cię dopadło osłabiała Cię. Może przy drugim podejściu uda się ją otworzyć jeśli się bardziej postarasz... Po krótkim odpoczynku rzecz jasna.

[Kriadasz]

Legł na drzewo z muszlą na kolanach i wbił wzrok w dziwacznego zająca. Schował nóż gdzieś pod ubranie. Doszukiwał się głównie w nim agresywnych zachowań. No i patrzył, czy rzeczywiście jest takie niebezpieczne. To znaczy, ile ma w zasadzie elementów, którymi może go rozpruć.

[MistrzGry]

Dziwny zając nie różnił się wiele od tamtych spotkanych nad ujściem rzeki, był jedynie trochę większy. Jeśli chodzi o elementy ciała którymi by mógł Ci zrobić to cóż, wystające niewielkie i cienkie kły nie wiesz do czego służyły ale na pewno nie do zabijania takich istot jak ty, to coś było w końcu ledwo wielkości zająca. Haczykowate pazurki na przednich łapach raczej służyły by czegoś się uczepić bądź złapać jakąś rybę czy inne mniejsze zwierzę, a znacznie masywniejsze tylne nogi dzięki którym kicał jak królik mogłyby zaboleć Cię gdyby kopnęły, ale wciąż to jest małe za małe stworzenie by polować w jakikolwiek sposób na takich jak ty... Jednakże jak widać czegoś od Ciebie chciało.

[Kriadasz]

Krasnolud domyślał się chyba, co. Ale nie zamierzał muszli oddać. Zwłaszcza, że jak się teraz okazało, zwierzę groźne może być tylko w grupie. Rozluźnił się nieco i dalej zbierał siły. Zaczął stwora zwyczajnie ignorować, co w sumie nie powinno dziwić. Śpieszył się, toteż jeżeli morski dobroczyńca chce coś mu przekazać, otworzy to jak najszybciej. Gdy w miarę już odpoczął, wziął się ponownie za otwieranie muszli. Trochę dziwiło go, dlaczego akurat ta była tak zapieczętowana...

[MistrzGry]

Zignorowałeś dziwne zwierzę przystępując do drugiej próby otwarcia dziwnej muszli. Tym razem zabrałeś się za to spokojniej, najpierw lekko przyłożyłeś czubek noża między dwie połówki muszli by szybkim i precyzyjnym ruchem wbić go aby móc następnie je podważyć oddzielając połówki od siebie.

Gdy wbiłeś ostrze między połówki z szczeliny zaczęła wyciekać woda zignorowałeś to otwierając muszlę bez problemu, wystarczyło użyć teraz trochę siły. Górna połówka podskoczyła do góry lekko wylewając przy tym trochę wodę na twe kolana po czym szybko opadła, była teraz całkowicie luźna więc zabrałeś nóż patrząc na niego uwcześnię czy się przypadkiem nie szczerbił, był cały.

Złapałeś górną połówkę muszli i ją podniosłeś. Na dnie muszli pod wodą było dziwne galaretowate coś w kształcie oraz wielkości kurzego jajka. Nie wiedziałeś co o tym sądzić ani co masz z tym zrobić... Po co Ci to coś?

[Kriadasz]

Odłożył muszlę na bok i schował nóż. Na jedzenie to nie wyglądało. Tym bardziej smaczne. Może lekarstwo... Ale darował sobie sprawdzanie tego w tym momencie. Strzepnął tyle wody, ile mógł z ubrania i ponownie spojrzał na zwierza. Ciekawiło go, czego chce od glutowatego jaja.

[MistrzGry]

Gdy odłożyłeś muszlę na bok okazało się że stworek nie śledził wzrokiem muszli, lecz twoje ręce... Albo rękę, nie byłeś tego pewien. Wyraźnie dziwne stworzenie jest czymś zainteresowane lub chce coś od twojej osoby, ale co?

[Kriadasz]

Kriadasz nie miał humoru się tego dowiadywać. To w końcu tylko głupie zwierzę... Warknął groźnie i zamachnął się gwałtownie ręką, by ciekawskiego stwora odstraszyć.

[MistrzGry]

Zwierzę wciąż był zwierzem, wystraszone twoimi odgłosami w które zaplątał się tech kaszel oraz ruchami rąk po prostu uciekło w popłochu gdzieś na północ a ty zostałeś. Czułeś z powrotem narastający ból głowy i zacząłeś ohydnie kaszleć nieprzerwanie przez kilkanaście sekund. Twój stan się wcale nie polepszał, a kiedy przyjdzie ten cały Jaehaerys z pomocą nie mogłeś wiedzieć... Kto w ogóle wie jak daleko jest ten cały Bastion, może nawet nie jesteście w połowie drogi.

[Kriadasz]

Spojrzał ponuro na glutowate jajko, doszukując się w nim jakiejś pomocy. Otarł usta rękawem i chwycił jakiś kijek. Lekko dźgnął nim dziwny przedmiot. W jego głowie pojawiła się gorzka myśl, że miło by było, jakby dołączali instrukcje obsługi do tych wszystkich prezentów.

[MistrzGry]

Dotknąłeś to lekko patykiem, a raczej szturchnąłeś. Wydawało się być to coś dziwną mazią w błonie która nie pozwalała by maź rozlała się po całej muszli mieszając się z wodą... Pytanie co to jest? Lekarstwo? Trucizna? Pasożyt? A może jest to faktycznie jajo? Ciężko Ci to ocenić, ale z jakiego powodu ktoś to tu zostawił i coś Ci mówi że może być to ta sama osoba która zostawiła dla Ciebie perłowe nóż oraz wszelkie inne fanty.

[Kriadasz]

Kriadasz zostawił je po dłuższej chwili w spokoju i wrócił do snu. Nie ma jak tego sprawdzić. Zrobi to, gdy będzie z nim naprawdę źle. A na ten czas może odpoczywać. Dobroczyńca i tak nie zamierza chyba go odwiedzić. Drewno pewnie nie wyschło i nie wyruszy w drogę.

[MistrzGry]

Chciałeś zasnąć, próbowałeś ale ból głowy narastał a przez zatkany nos od dawna nie byłeś wstanie oddychać więc cały czas głośno dyszałeś zmęczony czymkolwiek co teraz zagnieździło się w twoim ciele. Jeśli to była trucizna kacyka to była bardzo subtelna gdyż twa rana wyglądała normalnie i zagoiła się dawno temu, równie możliwe jest że to choroba. Całą noc szedłeś burzą, przeprawiałeś się przez zimne rzeki czy wchodziłeś do wód Atlantu by uniknąć dzikich zwierząt gdy twe ciało było wyczerpane po odwodnieniu i głodu spowodowanych przez tydzień nieprzytomności...

Zasnąć nie mogłeś i nawet w cieniu drzewa twe całe ciało się pociło intensywnie. Jesteś zmęczony oraz senny przez to wszystko, lecz jednocześnie nie możesz zasnąć gdyż ból jest nie do zniesienia a sen na gołej ziemi wcale temu nie pomaga.

[Kriadasz]

Rozdrażniony tym faktem, po połowie godziny nieustannych prób zaśnięcia, w końcu się poddał. Wstał chwiejnie i ruszył sprawdzić stan drewna. Może chociaż ogień pomoże.

[MistrzGry]

Ruszyłeś powoli do drewna które ustawiłeś w rzędach na plaży by szybko uschło. Nie było ono już wilgotne, można powiedzieć że względnie suche. Wystarczyło wybrać miejsce ogniska, może nawet złowić trochę ryb co mimo twojego stanu powinno być proste, w końce te same płyną pod swoje perłowe ostrze.

[Kriadasz]

Kriadasz więc zabrał się za zbieranie drewna. Ułożył je pod drzewem, po czym ruszył na plażę ze swoim nożem i odłupaną górną częścią muszli. Wrzucił do jej środka perłowy oręż i wsadził do wody, ukradkiem trzymając ręką za brzeg. Wyjmie ją w odpowiednim momencie.

[MistrzGry]

Powoli zanosiłeś drewno pod drzewo by następnie ruszyć z 'wieczkiem' muszli nad brzeg. Wszedłeś do wody na kilka metrów od plaży, włożyłeś do muszlowe wieczka perłowy nóż i zanurzyłeś to pod wodą. Czekałeś parę minut aż nagle dwie ryby przypłynęły do Ciebie, a raczej do noża. Szybko wyjąłeś muszlę z nożem i dwiema średnimi rybami które musiałeś przytrzymać drugą ręką oraz pobiec szybko na suchy brzeg by nie wpadły z powrotem do wody.

[Kriadasz]

Odłożył muszlę na bok i zostawił ryby w spokoju. Nawet jeżeli wyskoczą, to spadną na trawę. Wystarczy umyć. Zamiast tego, zabrał się za rozpalanie ognia. Wytarł ręce w ubranie i zaczął układać drewno, próbując potem w pośpiechu rozpalić ogień. Ukradkiem zerkał wciąż na ryby, czy nie dzieje się z nimi coś dziwnego. W tym świecie wszystko jest możliwe.

[MistrzGry]

Poszedłeś do drewna które wcześniej tu pozanosiłeś w celu zrobienia ognisko, jednakże gdy miałeś się za to zabrać to jedynie stanąłeś nad drewnem 'zawieszając się' na jakąś minutkę, ból głowy coraz bardziej stawał się nieznośny, skóra na twoim tułowiu który nie zanurzył się do wód Atlantu kleiła się do ubrania.

Gdy się otrząsnąłeś zabrałeś się za rozpalenie ogniska, ułożenie drewna nie było męczące ale stworzenie ognia już tak. Tarcie o siebie drewna było niezwykle wyczerpujące dla Ciebie, ale w końcu ogień się pojawił i zaczął się rozprzestrzeniać bez żadnego problemu. Spoglądnąłeś na swoje ryby, na szczęście wciąż tam były, nie ruszyły się z miejsca ani nic ich nie ruszyło.

[Kriadasz]

Zaczął dokładać kolejne gałęzie, by ogień nie zgasł. A gdy w końcu był już pewien, że będzie palił się jakiś czas i bez krasnoludzkiej pomocy, siadł obok niego. Zbliżył się na tyle, na ile mógł i patrzył, jak paruje jego ubranie. I siedział tak, dopóki mokra część ciała chociaż trochę się nie rozgrzała. Ani myślał zabierać się za pieczenie ryb, póki ciało chociaż trochę nie zacznie być posłuszne. Ale i na jedzenie przyszedł w końcu czas. Po ogrzaniu nóg i wysuszeniu ubrań, sięgnął po jedno ze zwierząt. Przebił mu głowę nożem, by na pewno już nie wstało (oraz nie cierpiało, nie był w końcu sadystą) i nabił na jakiś kij. Dołożył trochę jeszcze do ognia, po czym zaczął ją piec. Ciepła, świeża ryba to jednak nie to samo, co ta z plecaka.

[MistrzGry]

Stałeś tak 10 minut nad ogniem, susząc się, myśląc i co jakiś czas zwieszając łapiąc się za łeb zamykając oczy mówiąc w myślach by pulsujący ból głowy znikł. Następnie zabrałeś się za ryby, uciąłeś im głowy myśląc o tym by nie cierpiały ale by to w końcu tylko ryby. Nabiłeś obie ryby na kij po czym zacząłeś je piec.

Spojrzałeś w górę, słońce było wysoko, lecz było już bliżej zmierzchu niż ranka... Widać musiałeś trochę pospać pod tym drzewem.

[Kriadasz]

Powoli tracił nadzieję, że jeszcze dzisiaj wyruszy. Po upieczeniu ryb zaczął je powoli jeść. Przeżuwając pieczone mięso myślał o kacykach. Póki co, to głównie one zagrażały jego życiu. Nawet, gdy Lagran go planował zabić, to były gdzieś tam w trawach. Ostatecznie jego wzrok spoczął na zranionej ręce. Dłuższą chwilę tak się gapił, aż nie zjadł do końca. Wtedy to chwycił połówkę muszli, wylał z niej wodę i poszedł do rzeki. Trochę mu to zajęło z racji jego stanu, ale ostatecznie dotarł na brzeg. Nie miał przecież tak daleko. Napił się z rzeki, po czym napełnił muszlę i wrócił do ognia, starając się nie wylać jej zawartości. Położył ją obok drzewa, pod którym to sam spoczął. I czekał. Rozgrzewał się przy ogniu oraz suszył do końca ubranie. Może i był narwanym krasnoludem, ale nie głupim. Wiedział, że jeżeli jego stan się nie poprawi, to przejdzie góra pięćdziesiąt metrów, po czym padnie.