Rzeka Neru'Nirks

[MistrzGry]

Zalen i Wysokie Równiny oddziela od siebie odnoga rzeki Neru zwana Neru'Nirks, jest to część rzeki dusz którą płyną zbłąkane dusze istot nienależące do tego świata by na jej końcu móc chociaż trochę zasmakować swego starego świata ze swych wspomnień.

Na tym odcinku rzeki o strony wschodniej gdzie mamy Wysokie Równiny są Dzikie Zagajniki a od strony  zachodniej czyli Zalenu mamy pagórki, trawy i krzewy. Sama rzeka jest zazwyczaj spokojna lecz jej średnia szerokość na tym odcinku to 45 metrów, spokojnie mógłby tu prosperować handel drogą rzeczną gdyż głębokość tej rzeki na żadnym odcinku nie jest płytsza niż 5 metrów. Są tu też różne ryby które można właściwie spotkać tylko w rzece Neru'Nirks.

[MistrzyniGry]

- Pewnie i tak, ale zajęłoby mi to chyba za dużo czasu i wysiłku. Póki co mam chyba lepszy plan. Jesteś w stanie przejść po dnie tej rzeki tak? To złap mnie i pociągnij za sobą na drugi brzeg. Ja sama jestem za lekka i jak do niej wskoczę to mnie zniesie... .

[MistrzGry]

Wrogowie się zbliżali, było ich zdecydowanie za dużo by ryzykować walką tak więc Sawa kiwnęła głową bez słowa. Złapała Cię za rękę i szybko wciągnęła do rzeki wbiegając do niej.

Pod wodą zwolniła do powolnego chodu na dnie rzeki, dnie które zdobiło pełno bialutkich kamyczków, małych stworków wodnych i kolorowych rybek. Nie byłaś wstanie stąd co robią wasi wrogowie. Sawa Cię mocno trzymała za rękę byś przypadkiem jej nie odpłynęła. Podziwiając dno rzeki jedna pomarańczowa rybka wielkości twojej głowy zaczęła 'podgryzać' twoje włosy, chyba uznała że kosmyki twoich włosów to robaki.

[MistrzyniGry]

Wystrzeliłam jedno pnącze w kierunku rybki aby ją złapać i zjeść. W końcu zapasy mi się już skończyły. W sumie... Jeśli inne ryby też by miały tak reagować na moje włosy, może mogłabym z jednego kosmyka zrobić przynętę i złowić jedzonko...

[MistrzGry]

Złapałaś tak sobie jeszcze z dwie rybki, przynajmniej się najadłaś za cały ten stres na powierzchni. Podróż przez to dno rzeki było długie, lecz ładne i napełniające dla Ciebie.

W końcu wyszłyście z rzeki, na brzegu gdzie rzeka była na tyle płytka byś nie odpłynęła Sawa Cię puściła i obejrzała się na drugą stronę rzeki, ty także to zrobiłaś. Tych stworów już tam nie było, ani ślad po nich nie został. Najpewniej wrócili do swych zagajników...
-Wrócili do drzew? Tak łatwo sobie odpuścili?-

[MistrzyniGry]

- Może i oni sobie odpuścili ale ja nie zamierzam. Wrócę jeszcze do nich z ogniem i odzyskamy twoją broń. Co ty na to?
Po tym pytaniu rozejrzałam się dookoła chcąc zorientować się w sytuacji na tym brzegu rzeki. Postanowiłam na razie podążyć wzdłuż niej aby zwiększyć swoje szanse na upolowanie jakiegoś zwierzęcia z porządną skórą. Robiło się w końcu chłodno. Od tej pory miałam zamiar być wyjątkowo czujna, aby szybko wykryć jakieś zwierzaki.

[MistrzGry]

-Zobaczymy... Jeśli sądzisz że jakaś pochodnia starczy by ich wszystkich pokonać bez problemu.-

Nie widziałaś co było wgłąb lądu gdyż byłyście u stóp pagórka. Tak więc ruszyłaś w dół rzeki, Sawa chwilę została z tyłu obserwując zagajniki po chwili Cię doganiając i dorównując Ci kroku.
-Nie zastanawia Cię kim oni dokładnie są?-

[MistrzyniGry]

- Zaatakowali nas, czyli są wrogami. A wrogów się eliminuje bo stanowią zagrożenie. Proste. Pochodnia? Na pewno wystarczy by podpalić jeden zagajnik. Przy sprzyjającym wietrze ogień rozniesie się na resztę. Najlepiej by było nanieść w pobliże sporo suchych badyli i kory, aby wszystko się ładnie zajęło... No, ale to nie teraz. Najpierw trzeba znaleźć jakieś schronienie...

[MistrzGry]

-Nie trzeba tak ryzykować dla mojego rapiera, jakoś sobie bez niego poradzę...-
Po drugiej stronie rzeki zagajniki ciągnęły się daleko, natomiast po waszej stronie mieliście liczne pagórki między którymi daleko na zachód pasły się jakieś zwierzęta, może coś co warto by było upolować zjeść i zrobić z tego nowe ubranka. Jednakże byście musiały się oddalić od rzeki gdyż na oko dzieliło was jakieś 400 metrów.

Sawa nie odzywała się nic na ich temat, w końcu to ty potrzebowałaś polować, nie ona.

[MistrzyniGry]

-Hmmm... A co z tamtą włócznią, której używałaś w jaskini? Możesz ją przywołać kiedy chcesz? I tak swoją drogą tam są zwierzątka, w sam raz dla mnie na jedzenie i ubranie. Tylko boję się, że uciekną, jeśli się do nic zbliżymy na takiej otwartej przestrzeni. Umiałabyś rzucić moją włócznią tak, jak wtedy gdy uratowałaś mnie i Ermenów przed kolumniakiem?

[MistrzGry]

-Wolę tego nie używać jeśli mam wybór...-

Spojrzała się na zwierzęta a potem na jeden z pagórków obok was.
-Mogę spróbować, tylko zajmę wyższą pozycję.-

Stado zwierząt zaczęło się przemieszczać na zachód, powoli się od was oddalały. Sawa wyciągnęła do Ciebie rękę byś dała jej swoją włócznie zanim te stwory oddalą się za daleko.

[MistrzyniGry]

Szybko podałam jej włócznię i powiedziałam
- Rób swoje. Tylko postaraj się nie trafić w sam środek skóry, bo będę miała problem z użyciem jej...

[MistrzGry]

Sawa się tylko zaśmiała szybko zabierając twoją włócznię i szybko biegnąc na pagórek, gdy była już prawie na najwyższym punkcie pagórka zaczęła brać zamach by wykonać rzut z rozbiegu.

Sama obserwowałaś to, odległość w końcu była monstrualna, w końcu było to aż 400 metrów a te stworki były dla was prawie kropkami.
Tak i Sawa wykonała rzut, włócznia poleciała niebywale wysoko by następnie zapikować prosto w dół na jedno z tych stworzeń. Wtem jedna z kropek prezentujących te stwory stanęła w miejscu a reszta przyśpieszyła biegiem na zachód. Było to niesamowite, rzucić tak daleko i trafić.

Spojrzałaś się na Sawę a ta z góry patrzyła na Ciebie, po chwili krzyknęła.
-No idź po to!-

[MistrzyniGry]

- O jejku, chyba się zakochałam - mruknęłam cicho.
Obejrzałam się na Sawę i pobiegłam w kierunku zranionego stworzenia wciąż po wrażeniem zdolności towarzyszki. Byłam zadowolona, w końcu będę mogła zrobić sobie jakieś ciepłe ubranie. Tylko najpierw będę musiała oskórować tamto zwierzę...

[MistrzGry]

Dwie minuty Ci zajęło zanim dotruchtałaś do zwierza, reszta stada była już daleko a ty się lekko zdyszałaś.

Ujrzałaś stwora przypominającego bizona o brązowej grubej sierści, masywne rogi skierowane do dołu i lekko zagięte do środka, na przodzie głowy łączą się tworząc naturalną kościstą maskę zasłaniającą większość łba prócz oczu i dużego otwarcia na noc i pyska. Masywne kopyta utrzymywały pół tony mięsa, kości oraz futra tego ssaka. Samo stworzenie mierzyło w kłębie 156 centymetrów i było samicą.

A jeśli chodzi o twoją włócznię to wbiła się w kark masywnej szyi tego stwora tuż za 'kościaną maską' która rosła także trochę nad głową stanowiąc także pewną ochronę dla karku jakby ktoś miał atakować od przodu lub boku, ale nie od góry. Reszta stada uciekła Ci z pola widzenia więc nie mogłaś określić teraz czy są jakieś różnice między płciami bądź wiekiem.