Piaski Spotkań

[MistrzGry]

Po obu stronach rzeki Nowego Koryta Nirsan trawa zmienia się w okrągłe pole złocistego płaskiego piachu mający po obu stronach rzeki promień 10 metrów. Trawa na granicach tych 'plaż' osiąga półtora metra wysokości.





Taka piaskownica w morzu traw jest miejscem wywołującym pewny niepokój. Tym większy niepokój budzi że po obu stronach rzeki na środku tych plaż jest ułożony niewielki krąg z kamieni który mógłbym posłużyć za miejsce na ognisko a na krańcach plaż w głąb trawiastych równin znajduje się mały stosik drewna. Wszyscy którzy tu odpoczywają mają też wrażenie że tym odcinkiem ryb przepływa sporo ryb nie zważając od pory roku, często na tym miejscu zawracając w stronę morza.





Następuje tu też dziwne zjawisko, gdy wszelcy podróżnicy opuszczą to miejsce jakaś tajemnicza siła przywraca wszystko do pierwotnego stanu usuwając wszelkie ślady po istotach które postanowiły w tym miejscu spędzić trochę czasu. Ślady na piasku znikają, popiół z ogniska znika a kamienie wracają do poprzedniego ułożenie a stosik drewna znów jest na tyle wielki by móc palić aż do świtu.

[Kriadasz]

Dopiero teraz, gdy zjadł połowę swojej kolacji, rozejrzał się wokół siebie. Jego zdziwiony wzrok padł na stosy drewna w krzakach i już miał o tym wspomnieć na głos, gdy ugryzł się w język. Zrozumiał, że to jedynie mogłoby zachęcić Lagrana do rozpalenia ogniska. Nawet jeśli za chwilę również zobaczy opał, to nie pomyśli sobie, że krasnolud mógłby chcieć się ogrzać. Pomijając już, że to cholernie podejrzane. A gdy coś jest podejrzane, to Kriadasz woli tego unikać. W związku z tym, zaczął zagadywać Ceranina.
- Too... - Przez chwilę rozglądał się, szukając tematu do rozmów. Jego wzrok padł na ogon młodzieńca. - Ktoś ci kiedyś mówił, że przypominasz demona?
Uśmiechnął się lekko, w zasadzie do samego siebie, co jednak nie zmieniało faktu, że gdzieś tam czuł niepokój. Dopiero teraz, gdy mieli szansę odpocząć, zorientował się, że nie powinien tak łatwo przygarniać kogoś takiego jako towarzysza podróży.

[Derick]

-Demona? Jak dla mnie to Ty wyglądasz jak demon... zresztą co tak naglę zmieniłeś temat?
Lagran patrząc na krasnoluda zobaczył w tle kamienie ułożone w okrąg.
-Ktoś tu chyba był lub może przyjść, więc lepiej bądźmy czujni...
Ceranin nie myślał tak jak Kriadasza, nie przejmował się zbytnio tym z kim idzie jeśli ten mu ufa

[Kriadasz]

- Jak chcesz, wezmę pierwszą warte... - Wziął kolejny gryz, chrupiąc przy tym nieskrępowanie. - A ty w ogóle wiesz, jak wygląda demon?
Dokończył warzywo i strzelił donośnie plecami, napinając się przez chwilę jak kot. Miał wrażenie, że warty i tak nie są potrzebne. Skoro jeszcze nic im się nie stało, to najwyraźniej mają jakąś szczęśliwą aurę. Już dawno powinien ich zjeść jakiś wielki dzik, czy dziki kanibal. To nie były bezpieczne tereny...

[Derick]

-Yhym wiem... a co do stróżowania w nocy to nie lepiej będzie jak rozpalimy ognisko? Będzie nam ciepło, jasno i odstraszymy dzikie stworzenia, tak przynajmniej mnie uczyli.
Lagran pomyśłał, że krasnolud jest mimo wszystko dość dziwny. Zmienił nagle temat i zaczął pytać o wygląd demona.

[Kriadasz]

- Bardziej od zwierząt obawiałbym się tubylców. Pomijam już, że to wszystko tutaj jest dziwnie uporządkowane... Jesteśmy na obcym terenie, a na obcym terenie lepiej się nie wychylać. Ogień, to  wyskoczenie na otwartą przestrzeń i krzyczenie, gdzie jesteśmy. Nie zapominaj, że jeszcze niedawno byliśmy świadkami ataku na wioskę. Mogą ścigać uciekinierów.
Krasnolud w końcu przestał wałkować wygląd Lagrana. Nie bez powodu nie odpowiedział na jego wcześniejsze uwagi dotyczące zwierząt. Doskonale wiedział, że ognisko w normalnej sytuacji odstrasza zwierzęta... Problem w tym, że to nie była normalna sytuacja. Sądząc po kolosie i Ermenach, wnioskował, że prędzej zabije ich coś inteligentnego. Do tego z jakiegoś powodu plaża była pusta. Kriadasz zrozumiał, że z jakiegoś powodu stwory unikają piachu. Jeżeli tylko będą uważać, to żaden wodny niedźwiedź nie powinien ich zeżreć. Za to ognisko gwarantowało gości, jeżeli ktoś rozumny jest w pobliżu.

[Derick]

-Ścigać uciekinierów?
Parsknął roześmiany
-Jakich uciekinierów? Przecież nie byliśmy ich więźniami, a poza tym myśle, że mają lepsze sprawy na głowie niż gonienie dziwnych przybyszów niewiadomo skąd. I jestem ciekaw jak chcesz przenocować tutaj, w całkowitej ciemności... Bo ja już wole być złapany przez coś co umie mówić, a nie tylko kłapać szczęką z wielkimi zębiskami... No ale jak wolisz
Lagran zajął się przez chwile sobą po czym jeszcze dodał:
-Wiesz jeśli bardzo nie chcesz tego ogniska możemy się rozdzielić i wtedy przenocujesz sobie w ciemnościach, pośród nie milknących traw, chociaż to raczej najgorsza możliwa opcja dla mnie i dla Ciebie.

[Kriadasz]

- Uciekinierami jesteśmy dla tych, którzy wyrżnęli wioskę. Przypuszczam, że nasi gospodarze już dawno nie żyją.
Powiedział to wszystko, ale nawet nie spojrzał na Lagrana. Jakoś nie chciało mu się wysłuchiwać, zwłaszcza, że i tak ten by zrobił co chciał. Był przeciwny rozpalaniu ognia, bo to zdradzało natychmiastowo ich pozycję, a dawało jedynie trochę ciepła, światła i odstraszało zwierzynę, a to ostatnie akurat już im zapewniał smród Kriadasza. Bez słowa wstał i ruszył kawałek dalej, by w spokoju usiąść nad rzeką. Zanim jednak jeszcze ruszył, obrócił się do Lagrana zrezygnowany.
- Rozpalaj ogień, jak chcesz... Ja idę w każdym razie wartować. - Zawahał się przez chwilę, po czym wskazał ręką przez ramię na drwa. - A tam masz opał, ktoś tu chyba dba o podróżnych.
- No chyba, że tylko tak nam ma się wydawać... - Mruknął już do siebie, ale tak by Ceranin go mógł usłyszeć.

[Derick]

Lagran bez słowa podszedł do wskazanego drwa i przeniósł kilka balików w miejsce ognisk, chwilę później wyciągnął sztylet po czym poszukał jakiejś rozpałki wśród traw na granicy z piaskiem, gdy je znalazł wrócił do miejsca na ognisko tam wziął jeden z kamieni.
Zaczął krzesić ogień sztyletem i kamieniem zaczynając od rozpałki, mając nadzieje, że przyjdzie mu to z łatwością, bo przecież nie robi tego pierwszy raz.

[MistrzGry]

[Lagran]
Udało Ci się znaleźć trochę uschniętej trawy i rozpalić ogień za drugim podejściem, dalej poszło już górki, trzeba było tylko dokładać drewna do ognia.

[Kriadasz]

Gdy byłeś jeszcze odwrócony w stronę Lagrana ujrzałeś gdzieś ponad wysokimi trawami jak gdzieś w oddali migają kolorowe światła, a to zieleń, a to pomarańcz i fiolet albo czerwień. Te cztery kolory cały czas Ci migały nad trawami, gdzieś dalej. Byłeś za niski by ustalić dokładnie skąd. Nastąpiło to po rozpaleniu ognia, czyżby właśnie on sprowokował te światła lub cokolwiek nimi jest? A może coś innego...

[Kriadasz]

W pierwszym odruchu chciał zakraść się do świateł. Podejrzewał, że to może być wspomniana przez niego grupa poszukiwawcza. Chciał to potwierdzić, powstrzymał się jednak. Wysokie trawy od razu wylały na jego głowę kubeł zimnej wody, dzięki któremu zatrzymał się. Jeszcze raz przyjrzał się światłom, próbując przyrównać je do czegoś znajomego. Gdy mu się nie udało, uznał to za magię. Cofnął się ostrożnie do obozowiska, by ostrzec towarzysza. Przecież w końcu po to stoi na warcie.

Podszedł do niego i obwieścił ponurym głosem.
- Mamy gości. Trzeba się zbierać.
Po czym podszedł do ogniska z zamiarem zagaszenia.

[Derick]

-Co?
Lagran wyprostował się z nad ogniska po czym zauważył wiele "pędzących" świateł. Po czym od razu zrozumiał co się dzieje i zaczął gasić ognisko w raz z Kriadaszem.
-Ahh... Szlag by to wszystko, zawijajmy się stąd
Mówił przysypując ognisko piaskiem i przydeptując tlące się pozostałości

[Kriadasz]

Zostawił gaszenie Lagranowi, a samemu zaczął pakować wszelkie bambetle. Był wściekły. Maszerowali cały dzień i właśnie przerwano im jedyną okazję na wypoczynek. Był jednak zbyt znużony, by dać ponieść się gniewowi i mało mu zeszło na wsadzenie najbardziej potrzebnych rzeczy... Czyli wszystkiego.

[MistrzGry]

'Egipskie ciemności' które nastały na północ od was przybyły szybko też do was, wraz z ciemnymi chmurami który w kształcie długich nici na niebie tańczyły między sobą tworząc czasami małą szczelinę przez którą przedostawało się światło księżyców, niestety po kilku sekundach one zanikały. Jedynym źródłem światła jakie wam zostały to te które pędziły prosto w waszą stronę.

Wiatr od strony morza także narastał na sile.

[Kriadasz]

- Czas na nas.
Mruknął do Ceranina i jeszcze raz obejrzał się na kolorową aurę pościgu. Była coraz bliżej, jednak nie ona zmroziła mu krew w żyłach...